1 Maskil d'Asaph. Ô Dieu, pourquoi nous as-tu rejetés pour jamais? et pourquoi es-tu enflammé de colère contre le troupeau de ta pâture?

2 Souviens-toi de ton assemblée que tu as acquise d'ancienneté. Tu t'es approprié cette montagne de Sion, sur laquelle tu as habité, [afin qu'elle fût] la portion de ton héritage.

3 Avance tes pas vers les masures de perpétuelle durée; l'ennemi a tout renversé au lieu Saint.

4 Tes adversaires ont rugi au milieu de tes Synagogues; ils ont mis leurs enseignes pour enseignes.

5 Là chacun se faisait voir élevant en haut les haches à travers le bois entrelacé.

6 Et maintenant avec des coignées et des marteaux ils brisent ensemble ses entaillures.

7 Ils ont mis en feu tes sanctuaires, et ont profané le Pavillon dédié à ton Nom, [l'abattant] par terre.

8 Ils ont dit en leur cœur : saccageons-les tous ensemble; ils ont brûlé toutes les Synagogues du [Dieu] Fort sur la terre.

9 Nous ne voyons plus nos enseignes; il n'y a plus de Prophètes; et il n'y a aucun avec nous qui sache jusques à quand.

10 Ô Dieu! jusques à quand l'adversaire te couvrira-t-il d'opprobres? L'ennemi méprisera-t-il ton Nom à jamais?

11 Pourquoi retires-tu ta main, même ta droite? Consume-les en la tirant du milieu de ton sein.

12 Or Dieu est mon Roi d'ancienneté, faisant des délivrances au milieu de la terre.

13 Tu as fendu la mer par ta force; tu as cassé les têtes des baleines sur les eaux.

14 Tu as brisé les têtes du Léviathan, tu l'as donné en viande au peuple des habitants des déserts.

15 Tu as ouvert la fontaine et le torrent, tu as desséché les grosses rivières.

16 A toi est le jour, à toi aussi est la nuit; tu as établi la lumière et le soleil.

17 Tu as posé toutes les limites de la terre; tu as formé l'Eté et l'Hiver.

18 Souviens-toi de ceci, que l'ennemi a blasphémé l'Eternel, [et] qu'un peuple insensé a outragé ton Nom.

19 N'abandonne point à la troupe [de telles gens] l'âme de ta tourterelle, n'oublie point à jamais la troupe de tes affligés.

20 Regarde à ton alliance; car les lieux ténébreux de la terre sont remplis de cabanes de violence.

21 [Ne permets pas] que celui qui est foulé s'en retourne tout confus, et fais que l'affligé et le pauvre louent ton Nom.

22 Ô Dieu! lève-toi, défends ta cause, souviens-toi de l'opprobre qui t'est fait tous les jours par l'insensé.

23 N'oublie point le cri de tes adversaires; le bruit de ceux qui s'élèvent contre toi monte continuellement.

1 Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? 2 Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?

2 Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, 2 Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı 2 Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağını.

3 Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, 2 Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.

4 Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, 2 Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.

5 Gür bir ormana 2 Baltayla dalar gibiydiler.

6 Baltayla, balyozla kırdılar, 2 Bütün oymaları.

7 Ateşe verdiler tapınağını, 2 Yerle bir edip kutsallığını bozdular 2 Adının yaşadığı konutun.

8 İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler. 2 Ülkede Tanrıyla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.

9 Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, 2 Peygamberler de yok oldu, 2 İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...

10 Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, 2 Hasmın senin adını hor görecek?

11 Niçin geri çekiyorsun elini? 2 Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!

12 Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, 2 Yeryüzünde kurtuluş sağladın.

13 Gücünle denizi yardın, 2 Canavarların kafasını sularda parçaladın.

14 Livyatanın başlarını ezdin, 2 Çölde yaşayanlara onu yem ettin.

15 Kaynaklar, dereler fışkırttın, 2 Sürekli akan ırmakları kuruttun.

16 Gün senindir, gece de senin, 2 Ay ve güneşi sen yerleştirdin, kastediyor.

17 Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, 2 Yazı da kışı da yaratan sensin.

18 Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, 2 Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.

19 Canavara teslim etme kumrunun canını, 2 Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.

20 Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, 2 Çünkü ülkenin her karanlık köşesi 2 Zorbaların inleriyle dolmuş.

21 Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, 2 Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.

22 Kalk, ey Tanrı, davanı savun! 2 Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!

23 Unutma hasımlarının yaygarasını, 2 Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!