46 Og Maria svara: «Mi sjæl høglovar Herren,
47 mitt hjarta gleder seg i Gud, min frelsar!
48 Han tenkte på si ringe tenestkvinna! For ifrå denne stund skal alle ætter kalla meg for sæl.
49 Stort er det han for meg hev gjort den Megtige, og heilagt er hans namn;
50 frå ætt til ætt hans miskunn når mot deim som ottast honom.
51 Velduge verk so gjer hans sterke arm; storlåtne spreider han for ver og vind med deira høgferds-hug;
52 han støyter hovdingar frå høgsæte og lyfter låge upp;
53 Hungrige mettar han med gode gåvor, og rikingar rek han tomhendte burt.
54 Han sytte vel for Israel, sin svein; til evig tid han minnast vil -
55 So var hans ord til federn’ våre - si miskunn mot Abraham og hans ætt.»