8 Lat din veg vera langt frå henne, kom ’kje nær til husdøri hennar!

9 Annars gjev du din vænleik til andre, åt ein hardstyrar åri dine.

10 Av di eiga vil framande mettast, det du samla med stræv, kjem i annanmanns hus,

11 so du lyt stynja til slutt når ditt hold og kjøt er upptært,

12 og segja: «Kor kunde eg hata tukt, og hjarta mitt vanvyrda age?

13 Kvi høyrde eg ikkje på meistrarne mine, og lydde på deim som lærde meg?

14 Nær var eg komen ille i det midt i mengdi som sat til tings.»