1 Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 «Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»