1 Ikkje oss, Herre, ikkje oss, men ditt namn gjeve du æra for di miskunn, for din truskap skuld!
2 Kvifor skal heidningarne segja: «Kvar er no deira Gud?»
3 Vår Gud er då i himmelen, alt det han vil, gjer han.
4 Deira avgudar er sylv og gull, eit verk av menneskjehender.
5 Dei hev munn, men talar ikkje, dei hev augo, men ser ikkje;
6 dei hev øyro, men høyrer ikkje, dei hev nos, men luktar ikkje.
7 Med sine hender grip dei ikkje, med sine føter gjeng dei ikkje, dei hev ikkje mål i strupen.
8 Som desse er, vert dei som lagar deim, alle som set si lit til deim.
9 Israel, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
10 Arons hus, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
11 De som ottast Herren, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
12 Herren kom oss i hug, han skal velsigna, han skal velsigna Israels hus, han skal velsigna Arons hus,
13 han skal velsigna deim som ottast Herren, dei små med dei store.
14 Herren late dykk auka, dykk og dykkar born!
15 Velsigna er de av Herren, han som skapte himmel og jord.
16 Himmelen er himmel for Herren, men jordi hev han gjeve menneskjeborni.
17 Dei daude lovar ikkje Herren, ingen av deim som stig ned i stilla.
18 Men me skal lova Herren frå no og til æveleg tid. Halleluja!