1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David.
2 Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
3 Eg vil gleda og fagna meg i deg, eg vil lovsyngja ditt namn, du Høgste!
4 av di mine fiendar vik attende, dei snåvar og gjeng til grunnar for ditt andlit.
5 For du hev ført fram min rett og mi sak, du hev sett deg på domstolen som rettferdig domar.
6 Du hev aga heidningarne, øydt ut dei ugudlege, stroke ut deira namn æveleg og alltid.
7 Fienden er all lagd i øyde til æveleg tid, byarne hev du støytt ned til grunns, deira minne, det hev døytt ut.
8 Men Herren sit som konge til æveleg tid, han hev sett upp sin stol til doms,
9 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
10 Og Herren er ei borg for den nedtyngde, ei borg i dei tider han er i trengd.
11 Og dei som kjenner ditt namn, set si lit til deg; for du forlet ikkje deim som søkjer deg, Herre!
12 Syng lovsong til Herren som bur på Sion! forkynn millom folki hans store gjerningar!
13 For han som hemner blod, kjem deim i hug, han gløymer ikkje ropet frå dei arme.
14 Ver meg nådig, Herre! Sjå kva eg må lida av deim som meg hatar, du som lyfter meg upp frå daudens portar,
15 so eg kann forkynna all din pris, i portarne åt Sions dotter fagna meg i di frelsa.
16 Heidningarne er sokne i den grav som dei grov; deira fot er fanga i det garnet dei løynde.
17 Herren hev gjort seg kjend, han hev halde dom; han fangar den ugudlege i det verk hans eigne hender gjorde. Higgajon. Sela.
18 Dei ugudlege skal fara burt til helheimen, alle heidningar som gløymer Gud.
19 For den fatige vert ikkje gløymd for alltid, dei arme folks von ikkje spillt i all æva.
20 Statt upp, Herre, lat ikkje menneskje få magt, lat heidningarne verta dømde for di åsyn! Set rædsla i deim, Herre! Lat heidningarne kjenna at dei er menneskje! Sela.