Amigo
17 Jarn sliper jarn, og den eine mannen sliper den andre.
63 Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
33 Far ikkje vilt! Låkt samlag spiller gode seder.
5 Betre er openberrleg refsing enn kjærleik som held seg duld.
6 Trugne er slag av venehand, og mange er uvens kyssar.
10 Slepp ikkje frå deg venen din og far din’s ven, so du lyt heim til bror din når du er i naud! Ein granne nær attmed er betre enn ein bror langt burte.
9 Tvo er betre farne enn ein, for dei hev god løn for strævet sitt.
10 Um dei dett, kann den eine reisa upp felagen sin; men usæl er einstødingen som dett og ikkje hev nokon til å reisa seg upp!
20 Gakk saman med dei vise, so vert du vis, men ilag med dårar gjeng det deg ille.
17 Venen elskar alltid, og bror vert fødd til hjelp i naud.
3 Jonatan gjorde fostbrorlag med David, av di han elska honom som seg sjølv.
13 Ingen hev større kjærleik enn at han gjev livet sitt for venerne sine.
14 De er venerne mine, so sant de gjer det eg segjer til dykk.
15 Eg kallar dykk ikkje tenarar lenger; for tenaren veit ikkje kva herren hans gjer, men dykk kallar eg vener, for alt eg hev høyrt av far min, hev eg sagt med dykk.
9 Olje og røykjelse hjarta gled, og søte venar-ord frå rådvis sjæl.
11 Mine kjære! hev Gud elska oss soleis, so er me og skuldige til å elska kvarandre.
12 Ingen hev noko sinn set Gud; elskar me kvarandre, so vert Gud verande i oss, og kjærleiken til honom hev vorte fullkomen i oss.
1 Ein song til høgtidsferderne; av David. Sjå kor godt det er og yndelegt at brør ogso bur i saman!
2 Det er liksom den gode olje uppå hovudet, som renn ned yver skjegget, Arons skjegg, og som renn ned på saumen av hans klædnad,
3 som dogg frå Hermon, som renn ned på Sions fjell. For der hev Herren laga til velsigningi, liv i all æva.
24 Gjev deg ikkje i lag med ein som snart vert vreid, og gakk ikkje med ein bråsinna mann,
25 at du ikkje skal venja deg til hans vegar og få sett ei snara for livet ditt!
6 Mest kvar mann råkar ein som elskar honom, men kven finn ein som er å lita på?
16 På det hev me lært å kjenna kjærleiken, at han sette livet til for oss; me er og skuldige til å setja livet til for brørne.
17 Men den som hev gods i denne verdi og ser bror sin hava trong og let hjarta sitt att for honom, kor kann då kjærleiken til Gud vera i honom!
18 Mine born, lat oss ikkje elska med ord eller med tunga, men i gjerning og sanning!
12 Det er bodet mitt, at de skal elska kvarandre, som eg hev elska dykk.
13 Ingen hev større kjærleik enn at han gjev livet sitt for venerne sine.
24 Ein mann med mange vener gjeng det ille, men ven kann vera trugnare enn nokon bror.
23 og skrifti vart uppfyllt, som segjer: «Men Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd,» og han vart kalla Guds ven.
4 Velstand samla mange vener, men fatigmann vert skild frå venen sin.
10 Ver varmhjarta mot kvarandre i broderkjærleik; kappast um å visa kvarandre vyrdnad!