13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.
16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.
17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!
4 Gled dykk i Herren alltid! atter vil eg segja det: Gled dykk!
27 Um denne guten bad eg, og Herren høyrde bøni mi og gav meg det eg bad um.
12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.
4 Eitt hev eg bede Herren um, det stundar eg etter: at eg må bu i Herrens hus alle mine livdagar, so eg kann skoda Herrens ynde og grunda i hans tempel.
6 På deg hev eg studt meg alt frå morsfanget; du er den som drog meg ut or morslivet, um deg vil eg alltid syngja min lovsong.
9 «Legg det på Herren! han frelse honom, han berge honom, sidan han hev hugnad i honom!»
10 Ja, du er den som drog meg fram frå morslivet, som let meg kvila trygt ved morsbrjostet.
3 For eg var og barn for far min, og mor sin einaste veslegut.
4 Då lærde han meg og sagde til meg: «Lat hjarta ditt hanga ved mine ord, tak vare på mine bod, so skal du liva.
24 Dette er dagen som Herren hev gjort, lat oss fegnast og gleda oss no!
40 Og barnet voks, og vart sterkt og fullt av visdom, og Guds nåde var yver honom.