16 Når uvitingen er vreid, vert det kjent same dagen, men den kloke løyner skjemsla.
11 For Guds nåde er openberra til frelsa for alle menneskje,
12 med di han uppsedar oss til å segja frå oss gudløysa og dei verdslege lyster og liva viseleg og rettferdigt og gudleg i den verdi,
22 Men Andens frukt er kjærleik, gleda, fred, langmod, mildskap, godleik, truskap,
23 [Stu21: 22] spaklynde, fråhald. [Stu21: 23] Mot slike er ikkje lovi.
27 Men eg tvingar min likam og trælkar honom, so ikkje eg som preikar for andre, skal sjølv verta funnen uverdig.
7 For Gud gav oss ikkje ei ande som verkar modløysa, men ein som verkar kraft og kjærleik og umtanke.
25 Kvar den som er med i tevling, er fråhaldande i alt, hine so dei kann få ein forgjengeleg krans, men me ein uforgjengeleg.
6 Lat oss difor ikkje sova som dei andre, men lat oss vaka og vera ædrue!
1 Med augo hev eg gjort ei pakt; eg skal ’kje skygna etter møy.
2 og skikka dykk ikkje likt med denne verdi, men umlagast med uppatnying av hugen dykkar, so de kann prøva kva som er Guds vilje: det gode og hugnadlege og fullkomne.
11 Alt sitt sinne slepper dåren ut, men vismannen døyver det til slutt.
13 Dykk hev ingi freisting råka som menneskje ikkje kann bera; men Gud er trufast, som ikkje skal lata dykk verta freista utyver det de toler, men skal gjera både freistingi og utgangen slik at de kann halda det ut.
5 so gjer dykk og just difor all umak, og vis i trui dykkar dygd, og i dygdi skynsemd,
6 og i skynsemdi fråhald, og i fråhaldet tolmod, og i tolmodet gudlegdom,
7 og i gudlegdomen broderkjærleik, og i broderkjærleiken kjærleik til alle.
19 Det veit de, kjære brør! Men kvart menneskje vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide,
12 For me hev ikkje strid mot blod og kjøt, men mot herrevelde, mot magter, mot heimsens herrar, som råder i myrkret i denne tid, mot vondskaps åndeher i himmelrømdi.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
8 Vara dykk at de ikkje skal missa det de hev arbeidt dykk til, men må få full løn!
21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.
27 Vik ei til høgre eller vinstre, vend foten ifrå det vonde!
28 Som ein by med murarne brotne og burte er mannen som ikkje kann styra sin hug.