8 Mitt hjarta er rolegt, Gud, mitt hjarta er rolegt, eg vil syngja og lovsyngja.
3 Lyd til mitt rop um hjelp, min konge og min Gud! For til deg bed eg.
1 Ein salme, ein song til kviledagen.
2 Det er godt å prisa Herren, og å syngja ditt namn lov, du Høgste,
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
24 Min lut er Herren, segjer mi sjæl; difor vonar vil eg vona på honom.
1 Syng Herren ein ny song, syng for Herren, all jordi!
2 Syng for Herren, lova hans namn, forkynn frå dag til dag hans frelsa!
3 Fortel millom heidningar hans æra, millom alle folkeslag hans under!
15 Eg skal i rettferd skoda ditt andlit, eg skal, når eg vaknar, mettast av di åsyn.
6 Så ditt sæde um morgonen, og ei kvile handi i kveldingi! For du veit ikkje kva som vil lukkast av dette og hitt, eller um båe måtar er godt.
16 Dei flakkar um etter mat, vert dei ikkje mette, nattar dei yver.
1 Ein lovsong av David. Eg vil upphøgja deg, min Gud, du konge, og eg vil lova namnet ditt æveleg og alltid.
2 Kvar dag vil eg lova deg, og eg vil prisa namnet ditt æveleg og alltid.
13 Vert dine under kjende i myrkret, og di rettferd i gløymelandet?
24 Dette er dagen som Herren hev gjort, lat oss fegnast og gleda oss no!
10 han som døydde for oss, so me, anten me vaker eller søv, skal liva saman med honom.
97 Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
8 Han døyver havsens dur, bylgjeduren og bråket av folkeslagi.
15 Og uppe er ho i otta, og gjev sin huslyd mat og etlar åt ternone ut.
24 «Herren velsigne deg og vare deg!
25 Herren late sit andlit lysa mot deg, og vere deg nådig!
26 Herren lyfte si åsyn på deg, og gjeve deg fred!»»
16 Dei flakkar um etter mat, vert dei ikkje mette, nattar dei yver.
17 Men eg vil syngja um di magt og um morgonen lovsyngja di miskunn; for du er mi borg og mi livd den dag eg er i naud. Min styrke! for deg vil eg syngja; for Gud er mi borg, min miskunnsame Gud.
4 Og Gud såg at ljoset var godt. Og Gud skilde ljoset frå myrkret.
5 Og Gud kalla ljoset dag, og myrkret kalla han natt. Og det vart kveld, og det vart morgon, fyrste dagen.
8 Vatsflod ropar til vatsflod ved duren av dine fossar; alle dine brotsjøar og båror slær yver meg.
5 Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
4 Herre, du hev ført meg upp frå helheimen, du hev vakt meg upp til liv frå deim som fer ned i gravi.
5 Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
8 Lat meg høyra di miskunn um morgonen, for eg lit på deg! Lær meg den veg eg skal vandra, for eg lyfter mi sjæl til deg!
19 Og dess fastare hev me det profetiske ordet, og de gjer vel i å agta på det som på eit ljos som skin på ein myrk stad, til dess dagen lyser fram, og morgonstjerna renn upp i hjarto dykkar,
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
4 Herren, Herren hev gjeve meg ei læresveins-tunga, so eg kann vita å kveikja den trøytte med ord. Han vekkjer kvar morgon, han vekkjer mitt øyra til å høyra på læresveins vis.
13 Elska ikkje svevn, for då vert du fatig, haldt augo uppe, so fær du brød til mette.
2 Herre, ver oss nådig! Etter deg biar me; ver armen vår kvar morgon, ja vår frelsa i nauds tid!
14 Metta oss med di miskunn når morgonen renn, so vil me fegnast og gleda oss alle våre dagar!