5 For du, Herre, er god og viljug til forlating, og rik på miskunn for alle deim som kallar på deg.
17 All god gåva og all fullkomi gåva kjem ovantil frå faderen til ljosi, han som det ikkje er umbrøyte ved eller skiftande skugge.
13 Den som fer med drøs, ber løynråd ut, men den hjarte-trugne løyner saki.
18 Herren er nær hjå alle deim som kallar på honom, alle som kallar på honom i sanning.
22 Herrens nåde det er, at det ikkje er ute med oss, for hans miskunn er enn ikkje all.
23 Kvar morgon er ho ny, å, stor er din truskap.
9 So må du då vita at Herren, din Gud, han er den rette Gud, den trufaste Gud, som held det han lovar. Mot deim som elskar honom og held bodi hans, gjer han vel i tusunde leden,
8 Og Herren skal sjølv ganga fyre deg; han skal vera med deg. Han skal ikkje sleppa deg, og ikkje slå handi av deg. Du skal ikkje ræddast og ikkje fæla!»
28 For Herren elskar rett og forlet ikkje sine trugne; til æveleg tid vert dei haldne uppe; men avkjøme av ugudlege vert utrudt.
24 Til dessa hev de ikkje bede um noko i mitt namn - bed, so skal de få, so gleda dykkar kann vera fullkomi!
17 Men Herrens miskunn er frå æva og til æva yver deim som ottast honom, og hans rettferd er mot barneborn,
18 mot deim som held hans pakt, og som kjem i hug hans fyresegner og liver etter deim.
18 Sjå, Herrens auga ser til deim som ottast honom, som ventar på hans nåde
34 Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
19 Du, Herre, sit æveleg konge, frå ætt til ætt stend din kongsstol.
8 Eg er A og Å, segjer Herren Gud, han som er og som var og som kjem, den Allmegtige.
1 Herre, du er min Gud; eg vill upphøgja deg, eg vil prisa namnet ditt. For du hev gjort underverk. Dine råd frå forntidi er sanne og trufaste.
22 Mannsens miskunn er hans gode vilje, og fatig man er betre enn ein som lyg.
3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.
3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.
13 Dykk hev ingi freisting råka som menneskje ikkje kann bera; men Gud er trufast, som ikkje skal lata dykk verta freista utyver det de toler, men skal gjera både freistingi og utgangen slik at de kann halda det ut.
8 Herren vil fullføra sitt verk for meg. Herre, di miskunn varer æveleg; det verk dine hender hev gjort, må du ikkje gjeva upp!
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
3 Dei ærlege hev si uskyld til førar, men fals slær sin herre på hals.
22 Ordi frå hans munn er håle som smør, men hans hjarta er fullt av strid. Hans ord er mjukare enn olje, og dei er då utdregne sverd.
16 Dei flakkar um etter mat, vert dei ikkje mette, nattar dei yver.
21 Då sagde husbonden til honom: «Det var rett gjort, du gode og trugne tenar! Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»