Confiança
19 Lat lygn-lippor verta mållause som talar skamdjervt mot den rettferdige, med ovmod og uvyrdnad!
3 Legg verki dine på Herren, so skal tankarne dine få framgang.
7 Velsigna er den mann som lit på Herren, og hev Herren å lita på.
8 Han er lik eit tre som er planta attmed vatn, og som tøygjer røterne sine burt åt ein bekk, og som ikkje ræddast når hiten kjem, men hev sigrønt lauv, og som i turkår ikkje syrgjer og ikkje held upp med å bera frukt.
2 Fer du gjenom vatn, so er eg med deg, gjenom elvar, so skal dei ’kje riva deg burt. Gjeng du i eld, du svidar deg ei, og logen skal ikkje brenna deg.
14 Og dette er den frimodige tiltru me hev til honom, at dersom me bed um noko etter hans vilje, so høyrer han oss.
26 Sjå på fuglarne i lufti: Dei sår ikkje, og haustar ikkje, og samlar ikkje i hus, og far dykkar i himmelen føder deim like vel. Er ikkje de mykje meir enn dei?
23 «Um det er mogelegt for meg -?» svara Jesus. «Alt er mogelegt for den som trur!»
25 Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.
13 Alt magtast eg i honom som gjer meg sterk.
19 Og min Gud skal etter sin rikdom fullt upp bøta på all dykkar trong i herlegdom i Kristus Jesus.
31 Kva skal me då segja um dette? Er Gud med oss, kven er då imot oss?
13 Hav til fyredøme dei heilsame ordi som du høyrde av meg, i tru og kjærleik i Kristus Jesus!
1 Mine kjære! tru ikkje på kvar ei ånd, men prøv ånderne, um dei er av Gud! for det er mange falske profetar gjengne ut i verdi.
3 Han skal ikkje lata foten din vera ustød, han blundar ikkje din vaktar.
19 Rett aldri munde Gud sitt ord mishalla som eit menneskje ell’ angra som eit mannebarn. Det han hev sagt, set han i verk det han hev lova, held han og.
6 Men han må beda med tru og ikkje tvilande; for den som tvilar, er liksom havbåra, som vert rørd og rugga av vinden.
2 Hav hug til det som er der uppe, ikkje til det som er på jordi!
33 Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»
6 so me hugheilt kann segja: «Herren er min hjelpar, eg vil ikkje ottast; kva kann eit menneskje gjera meg?»
5 Lat dykkar ferd vera utan pengehug, og ver nøgde med det de hev! for han hev sagt: «Eg skal so visst ikkje sleppa deg og ikkje slå handi av deg,»
4 Men tolmodet må føra til fullkome verk, so de kann vera fullkomne og heile og ikkje vanta noko.
3 Dei vil sluka meg dei som lurar på meg, heile dagen; for mange er dei som i stormod strider imot meg.
14 Og dette er den frimodige tiltru me hev til honom, at dersom me bed um noko etter hans vilje, so høyrer han oss.
7 for me ferdast i tru, men ikkje i syn.
7 Einast han er mitt fjell og mi frelsa, mi borg, dei skal ikkje rikka meg.
20 Den som agtar på ordet, skal finna lukka, den som lit på Herren - sæl er han!
39 korkje høgd eller dypt eller noko annan skapning skal kunna skilja oss frå Guds kjærleik i Kristus Jesus, vår Herre.
1 Den som sit i gøymsla hjå den Høgste, den som bur i skuggen hjå den Allmegtige,
2 han segjer til Herren: «Mi livd og mi borg, min Gud som eg set mi lit til.»
3 Lit på Herren og gjer det gode, bu i landet og legg vinn på truskap!
6 Og eg er fullvis um dette, at han som tok til med ei god gjerning i dykk, skal fullføra henne alt til Jesu Kristi dag,
27 Han svara: «Det som er umogelegt for menneskje, er mogelegt for Gud.»
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
18 Herren er nær hjå alle deim som kallar på honom, alle som kallar på honom i sanning.
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
4 Den dagen då eg ottast, set eg mi lit til deg.
8 Lat meg høyra di miskunn um morgonen, for eg lit på deg! Lær meg den veg eg skal vandra, for eg lyfter mi sjæl til deg!
16 Og me hev lært å kjenna og trutt på den kjærleiken Gud hev til oss. Gud er kjærleik, og den som vert verande i kjærleiken, vert verande i Gud, og Gud i honom.
1 So vert då du, son min, sterk ved nåden i Kristus Jesus!
25 Manne-rædsla legg snaror, men den som lit på Herren, vert berga.