Consolo

25 Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

26 Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

7 Men eg vil skoda etter Herren, eg vil venta på Gud som frelser meg. Min Gud vil høyra meg.

8 Og Herren skal sjølv ganga fyre deg; han skal vera med deg. Han skal ikkje sleppa deg, og ikkje slå handi av deg. Du skal ikkje ræddast og ikkje fæla!»

2 Sjå, Gud er mi frelsa, eg er trygg og ottast ikkje; for Herren, Herren er min styrke og min lovsong, og han vart meg til frelsa.»

18 Eg vil ’kje lata dykk vera att åleine som foreldrelause born; eg kjem til dykk.

9 Du veit eg hev sagt deg at du skal vera sterk og stød, ikkje ræddast og ikkje fæla; for Herren, din Gud, er med deg, kvar du fær.»

4 Endå um eg gjeng i daudeskuggens dal, so ottast eg ikkje for noko vondt; for du er med meg, din kjepp og din stav dei trøystar meg.

76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!

4 Sæle dei som syrgjer! Dei skal verta trøysta.

1 Av David. Herren er mitt ljos og mi frelsa, kven skulde eg ottast for? Herren er verni for mitt liv, kven skulde eg ræddast for?

25 Herren er god med deim som ventar på honom, med den sjæl som søkjer honom.

6 so me hugheilt kann segja: «Herren er min hjelpar, eg vil ikkje ottast; kva kann eit menneskje gjera meg?»

50 Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.