12 Men alle som tok imot honom, deim gav han rett til å verta Guds born, deim som trur på namnet hans,
19 For skapningen lengtar og stundar etter Guds borns openberring;
7 Den som ferdast ulastande og er rettferdig, sæle er borni hans etter honom.
31 Dei svara: «Tru på Herren Jesus, so skal du verta frelst, du og ditt hus.»
32 Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
15 Vitløysa heng fast ved hjarta hjå guten, men tukteriset driv henne burt frå han.
15 Vitløysa heng fast ved hjarta hjå guten, men tukteriset driv henne burt frå han.
4 ein som styrer vel sitt eige hus, og hev lyduge born med all søma
20 De born, lyd foreldri dykkar i alle ting! for det er Herren til hugnad.
1 Den vise son let seg aga av far sin, men spottaren høyrer ikkje på skjenn.
6 Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.
6 Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.
6 Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.
22 Men fly frå dei ungdomslege lyster, og trå etter rettferd, tru, kjærleik, fred med deim som påkallar Herren av eit reint hjarta!
11 Alt guten syner i si gjerd um ferdi hans vert rein og rett.
26 Den som er vond med far sin og jagar mor si burt, han er ein son til skam og skjemd.
3 Sjå, born er Herrens gåva, livsfrukt er ei løn.
7 og du skal prenta deim inn i borni dine, og tala um deim når du sit heime, og når du gjeng etter vegen, og når du legg deg, og når du ris upp att;
5 Ein uviting vanvyrder far sin’s age, men den som agtar på refsing, vert klok.
1 I same bilet kom læresveinarne til Jesus og spurde: «Kven er no den største i himmelriket?»
2 Då kalla han til seg eit lite barn, og sette det midt imillom deim
3 og sagde: «Det segjer eg dykk for sant: Vender de ’kje um, og vert som borni, so kjem de aldri inn i himmelriket.
4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket;
25 Uvitug son er til gremme for far sin, og beisk sorg for henne som fødde’n.
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta ’kje frå deg det mor di deg lærer!
9 For det er ein yndeleg krans for ditt hovud, og kjedor kring halsen din.
7 Den som agtar på rettleiding, er ein vitug son, men den som hev lag med øydarar, fører skam yver far sin.
13 Og dei bar småborn til honom, so han skulde røra ved deim, men læresveinarne truga deim som bar deim.
14 Då Jesus såg det, vart han harm og sagde til deim: «Lat småborni koma til meg; hindra deim ikkje! for Guds rike høyrer slike til.
21 Born, vara dykk for avgudarne!
24 Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.
25 I den same tidi tok Jesus til ords og sagde: «Eg lovar deg, Fader, du som råder yver himmelen og jordi, at du hev løynt dette for dei lærde og kloke, og openberra det for dei ulærde og barnslege!
40 og haldt loverne og bodi hans, som eg lærer deg no; då skal det ganga deg vel, og borni dine og, og du skal få liva lenge i det landet som Herren, din Gud, gjev deg til æveleg eiga.»
5 og de hev gløymt den påminning som talar til dykk som born: «Min son, vanmæt ikkje Herrens tukt, og vanmodast ikkje når han refser deg!
6 for den Herren elskar, den tuktar han, og han hudflengjer kvar son som han tek seg av.»
7 Det er for tukti skuld at de toler lidingar; Gud fer med dykk som med søner. For kven er den son som faren ikkje tuktar?
8 Men er de utan tukt, som alle hev fenge sin lut i, då er de lausingar og ikkje søner.
9 Dessutan: våre feder etter kjøtet hadde me til tuktarar og hadde age for deim; skal me då ikkje mykje meir vera faderen til ånderne undergjevne og få liva?
2 Mine kjære! No er me Guds born, og det er ikkje endå openberra kva me skal verta; me veit at når han vert openberra, då skal me verta honom like; for me skal sjå honom som han er.
3 Og kvar den som hev denne voni til honom, han reinsar seg sjølv, liksom han er rein.
16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at me er Guds born.
19 Den livande, den livande, han prisar deg liksom eg i dag; ein far lærer borni sine um truskapen din.
10 Agta dykk at de ikkje vanvyrder nokon av desse små! for eg segjer dykk at englarne deira i himmelen allstødt fær sjå åsyni åt far min i himmelen.
6 Og desse ordi som eg lærer deg no, skal du gøyma i hjarta;
7 og du skal prenta deim inn i borni dine, og tala um deim når du sit heime, og når du gjeng etter vegen, og når du legg deg, og når du ris upp att;
1 Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
2 For livetid lang og livs-år i mengd og velferd dei gjev deg i rikaste mål.
52 Og Jesus gjekk fram i visdom og vokster og velvilje hjå Gud og menneskje.
14 men Jesus sagde: «Lat småborni vera, og hindra deim ikkje å koma til meg! For himmelriket høyrer sovorne til.»
14 men Jesus sagde: «Lat småborni vera, og hindra deim ikkje å koma til meg! For himmelriket høyrer sovorne til.»
13 Og alle dine søner skal vera upplærde av Herren, og stor fred skal sønerne dine hava.
13 Og alle dine søner skal vera upplærde av Herren, og stor fred skal sønerne dine hava.
26 for de er alle Guds born ved trui på Kristus Jesus.
27 For de, so mange som er døypte til Kristus, de hev iklædt dykk Kristus.
2 Og det som du hev høyrt av meg i nærvære av mange vitne, gjev det yver til trufaste menneskje, som er duglege til ogso å læra andre!
12 So våre søner kann vera i sin ungdom som høgvaksne vokstrar, våre døtter som hyrnestolpar, hogne som til eit slott,
21 De feder, arga ikkje dykkar born, so dei ikkje skal missa modet!
3 og sagde: «Det segjer eg dykk for sant: Vender de ’kje um, og vert som borni, so kjem de aldri inn i himmelriket.
4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket;
5 og den som tek imot eitt sovore barn i mitt namn, han tek imot meg.
1 Guten Samuel gjorde tenesta for Herren hjå Eli. Herrens ord var dyrt i dei dagarne, og profetsynerne var sjeldfengde.
15 For de fekk ikkje ein trældoms-ande, so de atter skulde ræddast, men de fekk ei barnekårs-ande, som gjer at me ropar: «Abba, Fader!»
11 Unge løvor lid naud og svelt, men dei som søkjer Herren, deim vantar det inkje godt.
1 Son min, gløym ikkje læra mi! Lat hjarta varveitsla bodi mine!
15 Som dei no hadde ete morgonverden, segjer Jesus til Simon Peter: «Simon Johannesson, elskar du meg meir enn desse?» «Ja, Herre,» svarar han; «du veit at eg held av deg.» «Fød lambi mine!» segjer Jesus.
20 Ein vis son gjer far sin gleda, men eit dårlegt menneskje vanvyrder mor si.
4 Eg hev ingi større gleda enn det, at eg høyrer mine born ferdast i sanningi.
4 Eg hev ingi større gleda enn det, at eg høyrer mine born ferdast i sanningi.
8 Men um nokon ikkje hev umsut for sine eigne og mest for sine husfolk, han hev forneitta trui og er verre enn ein vantruande.
13 Lat ikkje guten vera utan age! Slær du han med riset, skal han ikkje døy.
4 Då lærde han meg og sagde til meg: «Lat hjarta ditt hanga ved mine ord, tak vare på mine bod, so skal du liva.
5 Kjøp deg visdom, kjøp deg vit, Gløym ei, vik ei burt frå ordi eg segjer!
12 For Herren agar den han elskar, som ein far med den son han hev kjær.
4 Og de feder, arga ikkje dykkar born, men fostra deim upp i Herrens tukt og påminning!
4 Og de feder, arga ikkje dykkar born, men fostra deim upp i Herrens tukt og påminning!
14 Eg mynstra deim, gjekk so fram og tala til dei adelborne og formennerne og til hitt folket: «Ver ikkje rædde deim! Tenk på Herren, den store og skræmelege, og strid for brørne dykkar, for sønerne og døtterne dykkar, for konorne dykkar og for heimarne dykkar.»
11 Men all tukt synest vel, medan ho stend på, ikkje å vera til gleda, men til sorg; men sidan gjev ho deim som derved er upptamde, ei fred-rik frukt som er rettferd.
28 Lyd då etter alle desse ordi som eg segjer deg no, og ber deim i hugen, so det kann ganga deg og borni dine vel i all æva, for di du gjer det som er godt og rett i augo åt Herren, din Gud!
22 Høyr på far din som avla deg, og vanvyrd ei mor di når ho vert gamall!
23 Kjøp sanning og sel henne ikkje, visdom og age og vit.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
6 Ein krans for dei gamle er barneborn, og ei æra for borni er federne deira.
6 Ein krans for dei gamle er barneborn, og ei æra for borni er federne deira.
1 De born, lyd dykkar foreldre i Herren, for det er rett!
2 «Heidra far din og mor di» - dette er det fyrste bodet med lovnad -
3 «at det må ganga deg vel, og du må leva lenge i landet.»
1 Vert difor Guds etterfylgjarar som hans kjære born,
15 Gløymer vel ei kvinna sogbarnet sitt, so ho ikkje miskunnar den ho bar under hjarta? Um endå dei kunde gløyma, so gløymer eg ikkje deg.
16 Sjå her, eg hev teikna deg på henderne mine, murarne dine hev eg alltid for augo.
36 So tok han eit lite barn og sette midt imillom deim og tok det i fang og sagde til deim:
37 «Den som tek imot eit sovore barn for mitt namn skuld, han tek imot meg; og den som tek imot meg, tek ikkje imot meg, men den som sende meg.»
9 Sæle dei fredkjære! Dei skal kallast Guds born.
46 so sagde han til deim: «Agta no vel på alle dei ordi eg lysar for dykk i dag, so de kann læra borni dykkar å halda alle bodi i denne lovi og liva etter deim!
47 For dette er ikkje noko tomt ord, som ikkje gjeld for dykk; livet dykkar ligg i dette ordet, og held de dykk etter det, so skal de få liva lenge i det landet de no fer yver til og skal leggja under dykk.»
15 Ris og age gjev visdom, men ein agelaus gut fører skam yver mor si.
1 Betre er ein fatigmann som ferdast lytelaust enn ein mann med range lippor som attpå er ein dåre.
1 Sjå, kor stor kjærleik Faderen hev synt oss, at me skal kallast Guds born; og det er me. Difor kjenner ikkje verdi oss, av di ho ikkje kjenner honom.
12 Eg skriv til dykk, born, for synderne er dykk forlatne for hans namn skuld.
14 For so mange som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born.