Tomar uma Decisão
7 og då dei kom burtimot Mysia, freista dei å fara til Bitynia; og Jesu Ande gav deim ikkje lov.
11 For eg veit kva tankar eg hev med dykk, segjer Herren, tankar til fred og ikkje til tjon, å gjeva dykk framtid og von.
1 So lat no og oss, då me hev so stor ei sky av vitne ikring oss, leggja av alt som tyngjer, og syndi som heng so fast ved oss, og med tolmod renna i den kappstrid som er oss fyresett,
31 Anten de so et eller drikk, eller kva de gjer, so gjer alt til Guds æra!
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
5 I Gibeon synte Herren seg for Salomo i ein draum um natti, og Gud sagde: «Bed um kva du vil eg skal gjeva deg!»
6 Salomo svara: «Stor miskunn hev du vist imot tenaren din, David, far min, etter di han ferdast for di åsyn i truskap og rettvisa og med ærleg hug imot deg; og du hev halde ved lag åt honom denne store miskunn og gjeve honom ein son til ettermann i kongsstolen hans - so som det no sjåande er.
7 Ja, Herre, min Gud, no hev du gjort tenaren din til konge etter David, far min, men eg er berre barnet, og veit ikkje korleis eg skal bera meg åt.
8 Og tenaren din liver her millom folket ditt, som du hev valt ut, eit stort folk som ikkje er teljande eller utreknande, so mangment det er.
9 So gjev då tenaren din eit høyrsamt hjarta, so han kann vera domar for folket sitt og skilja millom godt og vondt! for kven er elles før til å vera domar for dette mangmente folket ditt?»
10 Det tektest Herren vel at Salomo bad um dette.
11 Og Gud sagde til honom: «Etter di hev bede um dette og ikkje bede um langt liv eller rikdom og ikkje bede um livet av fiendarne, men hev bede um vit til å agta på det som rett er,
12 so vil eg gjera som du ynskjer: eg gjeva deg so vist og vitugt eit hjarta at det hev ikkje vore din like, og skal ikkje heller verta sidan.
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
16 Heile skrifti er innanda av Gud og er dugleg til lærdom, til yvertyding, til rettleiding, til uppseding i rettferd,
14 Der inkje styre er, lyt folket falla, men der dei rådvise er mange, der er frelsa.
1 I Antiokia, hjå kyrkjelyden der, var det nokre profetar og lærarar: Barnabas og Simeon, som vart kalla Niger, og Lukius frå Kyrene og Manaen, fosterbror til fylkeskongen Herodes, og Saulus.
2 Medan dei heldt gudstenesta og fasta, sagde den Heilage Ande: «Tak ut Barnabas og Saulus åt meg til den gjerning som eg hev kalla deim til!»
3 Då fasta dei og bad og lagde henderne på deim og let deim fara.
33 Dei kastar terningen i fanget, men all hans avgjerd kjem frå Herren.
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
14 Og dette er den frimodige tiltru me hev til honom, at dersom me bed um noko etter hans vilje, so høyrer han oss.
1 Einstødingen søkjer det han sjølv er huga på, mot alle kloke råder glefser han.
2 Dåren bryr seg ikkje um å vera vitug, men vil berre visa kva som bur i honom.
3 Kjem ein ugudleg, so kjem og vanvyrdnad, og med skam fylgjer spott.
4 Ordi i ein manns munn er djupe vatn, fløymande bekkjer, visdoms kjelda.
5 D’er ’kje godt når ein gjev den gudlause medhald og rengjer rettferdig manns rett.
6 Dåre-lippor kjem uppi trætta, og munnen hans ropar etter slag.
7 Dåre-munn er til ulukka for han sjølv, og lipporne er ei snara for hans sjæl.
8 Baktalar-ord er som lostemat, dei glid so godt ned i livet.
9 Den som er lat i arbeidet sitt, han er og bror til øydaren.
10 Herrens namn er eit tårn so sterkt, der flyg den rettferdige inn og vert berga.
11 Rikmanns eiga er hans faste by, som høge muren i hans eigne tankar.
12 Fyre fall er mannsens hjarta stolt, men fyre æra gjeng audmykt.
13 Um nokon svarar fyrr han høyrer, vert det til narreskap og til skam for honom.
14 Manns mod ber uppe i sjukdom, men brote mod, kven kann bera det?
17 so gudsmannen kann verta fullkomen, dugleg til all god gjerning.
9 Då sagde kona hans til honom: «Er du endå ulasteleg? Banna Gud, so du kann få døy!»
10 Men han svara henne: «Du talar som ei fåvis kvinna. Me tek imot av Gud det gode, skal me ’kje taka og det vonde?» Tråss i alt dette synda ikkje Job med lipporne sine.
9 Dersom me sannar synderne våre, so er han trufast og rettferdig, so han forlet oss synderne og reinsar oss frå all urettferd.