20 So tok han i vegen og gjekk heim til far sin. Med han endå var langt burte, vart far hans var honom, og ynkast inderleg; han sprang imot honom og kasta seg um halsen på honom og kysste honom.
21 Og sonen sagde: «Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg; eg er ikkje verd å kallast son din lenger!»
22 Men faren sagde til tenararne sine: «Kom snøgt med ein klædning, den gildaste her er, og hav på honom, og lat han få ring på fingeren og skor på føterne!
23 Henta so den gjødde kalven, og slagta honom, so vil me halda måltid og vera glade!
3 Sjå, born er Herrens gåva, livsfrukt er ei løn.
4 Som piler i kjempehand, soleis er ungdoms søner.
5 Sæl er den mann som hev sitt pilehus fullt av deim! Ikkje skal dei verta til skammar, når dei talar med fiendar i porten.
13 Vak, statt faste i trui, ver mannelege, ver sterke!
24 Den som sparer riset sitt, hatar son sin, men den som elskar han, tuktar honom tidleg.
15 Men hev de ikkje hug til å tena Herren, so vel i dag kven de vil tena, anten dei gudarne som federne dykkar austanfor Storelvi tente, eller gudarne åt amoritarne, som åtte det landet de bur i! Men eg og mitt hus me vil tena Herren.»
24 Storleg fegnast far til den rettferdige, og den som fær ein vis son, skal få gleda av han.
7 Den som ferdast ulastande og er rettferdig, sæle er borni hans etter honom.
12 Æra far din og mor di, so du fær liva lenge i det landet som Herren, din Gud, gjev deg!
26 Den som ottast Herren, hev ei borg so fast, og for hans born det finnast skal ei livd.
6 Lær guten etter som guten er, so vik han ikkje ifrå det, um han vert gamall.