5 Lat ei augo fljuga til det som kverv, for det gjer seg vengjer, det er visst, som ein ørn som flyg til himmels.
15 So sagde han til deim: «Sjå og tak dykk i vare for all havesykja! For ingen kann tryggja livet sitt med det han eig, um han er aldri so rik.»
14 For kven er eg, og kva er folket mitt, at me sjølve skulde evla å gjeva slike gåvor friviljugt? Nei, frå deg kjem alt, og or di hand hev me gjeve deg det.
10 Di meir gods, di fleire til å tæra på det. Kva gagn hev eigaren av det anna enn augnesyn?
16 Å vinna visdom - kor mykje betre er det ei enn gull! Å vinna vit er meire verdt enn sylv.
4 Gods hjelper ikkje på vreidens dag, men rettferd frelser frå dauden.
9 Men dei som vil verta rike, fell i freisting og snara og mange dårlege og skadelege lyster, som søkkjer menneski ned i undergang og fortaping.
4 Mød deg ei med å verta rik, lat fara den klokskapen din!
21 Då sagde husbonden til honom: «Det var rett gjort, du gode og trugne tenar! Du hev vore tru i det som var lite; eg vil setja deg yver mykje. Gakk inn og gled deg med husbonden din!»
21 For der skatten din er, der vil hjarta ditt og vera.
16 Betre er lite med otte for Herren enn eigedom stor med uro attåt.
7 Gjev då alle det de er deim skuldige: skatt til den som skatt skal hava, toll til den som toll skal hava, age til den som age skal hava, æra til den som æra skal hava.
6 Difor legg de og skatt, for dei er Guds tenarar, som just tek vare på dette.
22 Mannsens miskunn er hans gode vilje, og fatig man er betre enn ein som lyg.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
11 Lettfengen rikdom minkar, men sankar du smått um senn, fær du meir og meir.
16 Betre er det vesle den rettferdige hev, enn mykje gods hjå mange ugudlege.
17 For armarne vert brotne på dei ugudlege, men Herren styd dei rettferdige.
2 Ragn-fegne skattar gagnar inkje, men rettferd frelser frå dauden.
17 Bjod deim som er rike i den noverande verdi, at dei ikkje skal ovmoda seg eller setja si von til den uvisse rikdomen, men til Gud, som gjev oss rikleg alle ting å njota;
22 D’er Herrens velsigning som gjer rik, og eige stræv legg inkje til.
11 Rikmanns eiga er hans faste by, som høge muren i hans eigne tankar.
1 Eit godt namn er meir verdt enn rikdom stor, og manntekkje betre enn sylv og gull.
9 Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
8 Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
5 Lat dykkar ferd vera utan pengehug, og ver nøgde med det de hev! for han hev sagt: «Eg skal so visst ikkje sleppa deg og ikkje slå handi av deg,»