10 Lat meg høyra fagnad og gleda, lat dei bein fagna seg som du hev slege sund!
11 Løyn di åsyn for mine synder, og sletta ut alle mine misgjerningar!
12 Gud, skap i meg eit reint hjarta, og gjev meg ei ny, stødug ånd inni meg!
41 Vak og bed, so de ikkje skal koma i freisting! Åndi er viljug, men kjøtet er veikt.»
18 Men me som med usveipt åsyn ser Herrens herlegdom som i ein spegel, me vert alle umlaga til det same bilæte frå herlegdom til herlegdom, liksom av Herrens Ande.
3 Og det synte seg for deim tungor liksom av eld, som skilde seg og sette seg på kvar ein av deim.
4 Då vart dei alle fyllte med den Heilage Ande, og dei tok til å tala med andre tungor, etter som Anden gav deim å tala.
6 Då tok han til ords og sagde til meg: «Dette er Herrens ord til Zerubbabel: Ikkje med magt og ikkje med kraft, men med min ande, segjer Herren, allhers drott.
3 «Sæle dei som er fatige i åndi! Himmelriket er deira!
26 For liksom likamen er daud utan ånd, so er og trui daud utan gjerningar.
16 at han etter rikdomen av sin herlegdom må gjeva dykk å verta styrkte med kraft ved hans Ande i dykkar indre menneskje,
17 at Kristus må bu ved trui i dykkar hjarto, [Stu21: 18] so de, rotfeste og grunnfeste i kjærleik,
11 For kva menneskje veit kva som bur i menneskjet, utan menneskjeåndi, som er i det? So veit heller ingen, utan Guds Ande, kva som bur i Gud.
18 Hine ropar, og Herren høyrer og friar deim ut or alle deira trengslor.
19 For eg veit at dette skal verta til frelsa for meg ved dykkar bøn og hjelp av Jesu Kristi Ande,
24 Gud er ånd, og dei som tilbed honom, lyt tilbeda i ånd og sanning.»
12 For Guds ord er livande og kraftigt og kvassare enn noko tvieggja sverd, og trengjer seg igjenom til dess det kløyver sjæl og ånd, ledmot og merg, og dømer hjartans tankar og råder,
15 For de fekk ikkje ein trældoms-ande, so de atter skulde ræddast, men de fekk ei barnekårs-ande, som gjer at me ropar: «Abba, Fader!»
16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at me er Guds born.
10 Men er Kristus i dykk, so er vel likamen daud for synd skuld, men åndi er liv for rettferd skuld.
5 So segjer Herren, Herren, med desse beini: Sjå, eg let ånd koma i dykk, og de skal livna upp att.
22 Men Andens frukt er kjærleik, gleda, fred, langmod, mildskap, godleik, truskap,
23 [Stu21: 22] spaklynde, fråhald. [Stu21: 23] Mot slike er ikkje lovi.
23 Snu dykk hit når eg refser! So skal åndi mi fløyma for dykk, og eg skal kunngjera dykk mine ord.
26 Men like eins kjem Anden og vår vanmagt til hjelp; for me veit ikkje kva me skal beda um, so som me treng det, men Anden sjølv gjeng i bøn for oss med usegjelege sukkar,
13 Når då de som er vonde, veit å gjeva borni dykkar gode gåvor, kor mykje meir vil so ’kje Faderen frå himmelen gjeva den Heilage Ande åt deim som bed honom?»
1 I upphavet skapte Gud himmelen og jordi.
2 Og jordi var aud og øydi, og myrker låg yver djupet; men Guds ande sveiv yver vatni.
19 Eller veit de ikkje, at likamen dykkar er eit tempel for den Heilage Ande som bur i dykk, han som de hev frå Gud, og at de ikkje er dykkar eigne?
20 For de er dyrt kjøpte. Æra då Gud i dykkar likam!
11 Ver ikkje lunka i dykkar ihuge; ver brennande i åndi; ten Herren!
17 at vår Herre Jesu Kristi Gud, herlegdomens Fader, må gjeva dykk visdoms og openberrings Ande til kunnskap um seg,
17 Men den som held seg til Herren, er ein ande med honom.
13 På dette kjenner me at me er i honom og han i oss, at han hev gjeve oss av sin Ande.
16 Men eg segjer: Ferdast i Anden, so skal de ikkje fullføra kjøtsens lyst!
6 For kjøtsens trå er daude, men Andens trå er liv og fred,
23 Men det kjem ei tid, og ho hev alt kome, då dei rette tilbedarane skal tilbeda Faderen i ånd og sanning; for slike tilbedarar er det Faderen vil hava.
24 Gud er ånd, og dei som tilbed honom, lyt tilbeda i ånd og sanning.»
16 Anden sjølv vitnar med vår ånd at me er Guds born.
1 Sidan me då hev desse lovnaderne, mine kjære, so lat oss reinsa oss frå all ureinskap på kjøt og ånd og fullføra vår helging i Guds age!
18 Fyre undergang gjeng ovmod, og stormod fyre fall.
19 Betre er med armingar å vera audmjuk enn skifta herfang med ovmodige.
15 Korleis er det då? Eg vil beda med åndi, men eg vil og beda med vitet; eg vil lovsyngja med åndi, men eg vil og lovsyngja med vitet.
1 Herrens, Herrens ande er yver meg, for Herren hev salva meg til å bera fagnadbod til dei smålåtne, han hev sendt meg til å binda um dei hugbrotne, til å ropa ut fridom for fangar, og for dei bundne utløysing,
17 For kjøtet er huga tvert imot Anden, men Anden imot kjøtet; for desse stend imot kvarandre, so de ikkje skal gjera det som de vil.
15 For de fekk ikkje ein trældoms-ande, so de atter skulde ræddast, men de fekk ei barnekårs-ande, som gjer at me ropar: «Abba, Fader!»
7 For Gud gav oss ikkje ei ande som verkar modløysa, men ein som verkar kraft og kjærleik og umtanke.
7 For Gud gav oss ikkje ei ande som verkar modløysa, men ein som verkar kraft og kjærleik og umtanke.
1 Mine kjære! tru ikkje på kvar ei ånd, men prøv ånderne, um dei er av Gud! for det er mange falske profetar gjengne ut i verdi.
14 For so mange som vert drivne av Guds Ande, dei er Guds born.
19 Og eg vil gjeva deim eitt hjarta, og ei ny ånd vil eg gjeva inn i deim. Og eg vil taka burt steinhjarta or deira kjøt, og eg vil gjeva deim eit kjøthjarta,
20 so dei skal ferdast i mine bod og halda mine lover og gjera etter deim. So skal dei vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud.
2 Kvar mann tykkjer at hans eigi ferd er rein, men det er Herren som prøver ånderne.
25 Liver me i Anden, so lat oss og ferdast i Anden!
13 Men den Gud som gjev voni, fylle dykk med all gleda og fred i trui, so de kann vera rike på von ved krafti frå den Heilage Ande!
6 fyrr sylvsnori slitnar, og gullskåli brotnar, og krukka ved kjelda gjeng sund, og hjulet dett brotna i brunnen,
7 og moldi fer atter til jordi som fyrr ho var, og åndi gjeng atter til Gud som ho gav.
3 Set ikkje lit til hovdingar, til ein menneskjeson som ikkje kann hjelpa.
4 Fer hans ande ut, so vender han attende til si jord, den dagen er det ute med hans tankar.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
8 Nei, ånd lyt til hjå menneski; og Allvalds ande gjev deim vit.
23 Herren Jesu Kristi nåde vere med dykkar ånd!
17 Herre, lat upp mine lippor! So skal min munn forkynna din pris.
27 Menneskjens ånd er Herrens lampa, og ho ransakar alle rom i hjarta.