Falar
22 Råder vert til inkjes utan rådleggjing, men med mange rådgjevarar kjem dei i stand.
19 Der d’er mange ord, vil synd ikkje vanta, men den som set lås for lipporn’, er klok.
15 Hev bror din synda imot deg, so gakk til honom og tala honom til rettes på tvomannshand! Høyrer han på deg, so hev du vunne bror din;
13 Den som fer med drøs, ber løynråd ut, men den hjarte-trugne løyner saki.
1 Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
7 Remsa ikkje upp mange ord når de bed! So gjer heidningarne - dei trur bønerne deira skal høyrast for dei mange ordi skuld.
21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.
9 Løn ikkje vondt med vondt eller skjelling med skjelling, men tvertimot velsigna! for det vart de kalla til, at de skal erva velsigning.
23 Mannen gled seg når munnen kann svara, og eit ord i rette tid, kor godt det er!
18 Mine born, lat oss ikkje elska med ord eller med tunga, men i gjerning og sanning!
3 Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.
8 Lat upp din munn for mållaus mann, for alle deira sak som gjeng mot undergang!
3 Difor skal alt de talar i myrkret, høyrast i ljoset, og det de kviskrar i kammerset, skal ropast ut på taket.
1 Mildt svar døyver harm, men eit kvast ord vekkjer vreide.
2 For alle snåvar me i mangt. Den som ikkje snåvar i tale, han er ein fullkomen mann, som er før til å tøyma heile likamen.
28 Um dåren tagde, gjekk han og for vismann, og for ein vitug mann når han heldt munn.
12 Ord av vismanns munn er gudlege, men lipporne på dåren gløyper honom sjølv.
36 Men det segjer eg dykk: Kvart gagnlaust ord som folk hev tala, skal dei svara for på domedag,
9 for dersom du sannar med munnen din at Jesus er herre, og trur du i hjarta ditt at Gud vekte honom upp frå dei daude, so skal du verta frelst;
4 Linnmælt tunga er livsens tre, men range tunga gjev hjartesår.
45 Ein god mann ber fram berre godt av det gode han gøymer i hjarta sitt, og ein vond mann ber fram berre vondt av det vonde han gøymer på. For frå munnen hans kjem det som hjarta er fullt av.
26 Men like eins kjem Anden og vår vanmagt til hjelp; for me veit ikkje kva me skal beda um, so som me treng det, men Anden sjølv gjeng i bøn for oss med usegjelege sukkar,
8 Min munn er full av ditt lov, av di æra heile dagen.
19 Det veit de, kjære brør! Men kvart menneskje vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide,
29 Ingen roten tale koma ut or dykkar munn, men slik tale som er god til naudsynleg uppbyggjing, so det må vera til gagn for deim som høyrer på,