42 Gjev den som bed deg, og snu deg ikkje frå den som vil låna av deg!
7 Kvar gjeve som han set seg fyre i hjarta, ikkje med sut eller av tvang! For Gud elskar ein glad gjevar.
30 Gjev kvar som bed deg, og tek nokon det som ditt er, so krev det ikkje att!
2 Vil du gjeva ei sælebotsgåva, so blås ikkje fyrst i luren um det, som hyklarane gjer i synagogorne og på gatorne, so folk skal rosa deim; det segjer eg dykk for sant: Dei hev alt fenge si løn!
3 Men når du gjev ei sælebotsgåva, so lat ’kje den vinstre handi di vita kva den høgre handi di gjer!
4 Lat gåva di vera duld, og far din som ser det som dult er, han skal løna deg upp i dagen!
40 Og kongen svarar: «Det segjer eg dykk for sant: Alt det de hev gjort mot ein av desse minste brørne mine, det hev de gjort imot meg.»
13 Når då de som er vonde, veit å gjeva borni dykkar gode gåvor, kor mykje meir vil so ’kje Faderen frå himmelen gjeva den Heilage Ande åt deim som bed honom?»
38 Gjev, so skal dei gjeva dykk! Eit godt, stappa, sikka og yverfullt mål skal dei gjeva dykk i fanget. For det målet de mæler med, skal dei mæla att åt dykk med.»»
38 Gjev, so skal dei gjeva dykk! Eit godt, stappa, sikka og yverfullt mål skal dei gjeva dykk i fanget. For det målet de mæler med, skal dei mæla att åt dykk med.»»
9 Æra Herren med eiga di og med fyrstegrøda av all di avling.
10 Då vert dine lødor rikleg fyllte, og safti renn yver i persorne dine.
15 Um ein bror eller ei syster er nakne og vantar føda for dagen,
16 og ein av dykk segjer til deim: «Gakk i fred, verm dykk og et dykk mette!» men de ikkje gjev deim det som likamen treng, kva gagnar so det?
17 Soleis og med trui: hev ho ikkje gjerningar, so er ho daud i seg sjølv.
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
25 Den som velsignar, skal trivast, og kveikjer du andre, vert sjølv du kveikt.
5 Vel gjeng det den mann som er miskunnsam og gjev lån, han held uppe si sak i retten.
27 Haldt ei burte det gode frå deim som treng det, når det stend i di magt å gjeva det!
10 Og han som gjev såmannen såkorn og brød til å eta, han skal og gjeva dykk sæde og gjera det rikelegt og gjeva vokster til frukterne av dykkar rettferd,
29 Han gjev den trøytte kraft og aukar styrken for magtlaus mann.
11 med di de i alt vert rike til all einfald kjærleik, som ved oss verkar takk til Gud.
10 Kom med heile tiendi til forrådshuset mitt, so det kann finnast mat i huset mitt, og prøv meg so på den måten, segjer Herren, allhers drott, um eg ikkje let upp himmellukorne åt dykk og renner yver dykk velsigning i rikt mål.
12 For er hugen der, so er han vellika etter det som han hev, ikkje etter det som han ikkje hev.
6 Men det segjer eg: Den som sparleg sår, skal og sparleg hausta; og den som sår med velsigningar, skal og hausta med velsigningar.
7 Kvar gjeve som han set seg fyre i hjarta, ikkje med sut eller av tvang! For Gud elskar ein glad gjevar.
8 Og Gud er megtig til å gjeva dykk all nåde i rikt mål, so de i alle ting alltid kann hava all nøgd og vera rike til all god gjerning,
9 som skrive stend: «Han strøydde ut, han gav dei fatige, hans rettferd vert verande i all æva.»
10 Og han som gjev såmannen såkorn og brød til å eta, han skal og gjeva dykk sæde og gjera det rikelegt og gjeva vokster til frukterne av dykkar rettferd,
11 med di de i alt vert rike til all einfald kjærleik, som ved oss verkar takk til Gud.
12 For tenesta med denne hjelp utfyller ikkje berre det som vantar hjå dei heilage, men ber og rik frukt med takk til Gud ifrå mange,
24 Ein strår ut og fær endå meir, ein annan vert arm av usømeleg sparing.
25 Den som velsignar, skal trivast, og kveikjer du andre, vert sjølv du kveikt.
13 Dytter du øyra til for armings rop, skal sjølv du ropa og ikkje få svar.
11 Fatige kjem det stødt til å finnast i landet; difor segjer eg deg: Opne handi di for bror din, for dei arme og fatige i landet ditt!