5 Lat dykkar godlynde verta kjent for alle menneskje! Herren er nær.
12 Klæd dykk då, som er Guds utvalde, heilage og kjære i hjarteleg miskunn, godleik, audmykt, spaklynde, langmod,
1 Lat broderkjærleiken vara ved!
2 Gløym ikkje gjestmilda! for ved den hev nokre havt englar til gjester, utan dei visste det.
22 Men Andens frukt er kjærleik, gleda, fred, langmod, mildskap, godleik, truskap,
23 [Stu21: 22] spaklynde, fråhald. [Stu21: 23] Mot slike er ikkje lovi.
1 Mildt svar døyver harm, men eit kvast ord vekkjer vreide.
9 Soleis tala Herren, allhers drott: Seg rettvise domar og ver kjærlege og miskunnsame mot kvarandre!
10 Enkjor og farlause, framandfolk og fatige må de ikkje vera harde med, og ikkje tenkja ut vondt mot kvarandre i hjarta dykkar!
13 Lat oss difor ikkje lenger døma kvarandre, men døm heller so, at de ikkje skal leggja støyt eller fella for bror dykkar!
20 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som tek imot ein eg sender, tek imot meg, og den som tek imot meg, tek imot den som sende meg.»
24 Milde ord er honningdropar, søte for sjæli og lækjedom for beini.
17 Du skal ikkje bera hat til bror din i hjarta; men du må vel tala honom til rettes, so du ikkje skal bera synd for hans skuld.
18 Du skal ikkje hemna deg og ikkje bera agg til nokon av landsfolket ditt, men du skal vilja grannen din likso vel som deg sjølv. Kom i hug: eg er Herren.
5 Ferdast visleg med deim som er utanfor, so de kjøper den laglege tid!
6 Dykkar tale vere alltid tekkjeleg, krydda med salt, so de veit korleis de skal svara kvar og ein.
10 Lat oss då, medan me hev høve til det, gjera det gode mot alle, men mest mot brørne i trui!