1 Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.
1 Tala ikkje hardt til ein gamall mann, men påminn honom som ein far, unge menner som brør,
24 Frå Herren kjem mannsens stig, og kor kann eit menneskje skyna sin veg?
1 Hjartans rådleggjing høyrer menneskja til, men tunga fær svaret frå Herren.
17 Kva er ein mann, at du han vyrder og retter tanken din på honom,
6 Men ein hev vitna ein stad og sagt: «Kva er eit menneskje, at du kjem det i hug, eller ein menneskjeson, at du ser til honom?
7 For ikkje må det menneskjet tru at han skal få noko av Herren,
8 slik ein tvihuga mann, ustød på alle sine vegar.
5 So segjer Herren: Forbanna er den mann som lit på menneskja og gjer kjøt til sin arm og med sitt hjarta vik frå Herren!
26 Då sagde Gud: «Lat oss skapa menneskje i vår likning, so dei vert bilætet vårt! Dei skal råda yver fiskarne i havet og yver fuglarne under himmelen og yver feet og yver all jordi og yver alt liv som leikar på jordi.»
27 So skapte Gud menneskjet i si likning, i Guds likning skapte han det, til kar og kvinna skapte han deim.
45 Soleis stend det og skrive: «Det fyrste menneskje Adam vart til ei livande sjæl;» den siste Adam hev vorte til ei livgjevande Ande.
46 Men det åndelege er ikkje det fyrste, men det naturlege, so det åndelege.
47 Det fyrste menneskje var frå jordi, jordisk; det andre menneskje er frå himmelen.
48 Slik som den jordiske var, so er og dei jordiske, og slik som den himmelske er, so skal og dei himmelske vera.
49 Og liksom me hev bore bilætet av den jordiske, so skal me og bera bilætet av den himmelske.
15 då han ved sitt kjøt avlyste den lovi som kom med bod og fyresegner, so han ved seg sjølv kunde skapa dei tvo til eitt nytt menneskje, med di han gjorde fred,
11 Men du, Guds menneskje, fly frå desse ting! Men trå etter rettferd, gudlegdom, tru, kjærleik, tolmod, spaklynde!
8 Og dei høyrde Herren Gud som gjekk i hagen, då det leid imot kvelden og tok til å svalna. Og mannen og kona hans løynde seg for Guds augo millom trei i hagen.
21 For Herren hev kvar manns vegar for augo, og han jamnar alle hans stigar.
11 Då eg var barn, tala eg som eit barn, tenkte eg som eit barn, dømde eg som eit barn; men då eg vart mann, lagde eg av det barnslege.
12 Difor, liksom syndi kom inn i verdi ved eitt menneskje og dauden ved syndi, og dauden soleis trengde igjenom til alle menneskje av di dei synda alle -
22 at de etter dykkar fyrre livsferd skal leggja av det gamle menneskje, som vert tynt ved dei dårande lyster,
23 men verta uppnya ved Anden i dykkar hug
24 og klæda dykk i det nye menneskje, som er skapt etter Gud med den rettferd og heilagdom som sanningi verkar.
17 «Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?