22 at de etter dykkar fyrre livsferd skal leggja av det gamle menneskje, som vert tynt ved dei dårande lyster,
23 men verta uppnya ved Anden i dykkar hug
24 og klæda dykk i det nye menneskje, som er skapt etter Gud med den rettferd og heilagdom som sanningi verkar.
12 Lat ingen vanvyrda deg for din ungdom, men ver eit fyredøme for dei truande i tale, i ferd, i kjærleik, i tru, i reinleik!
11 Men du, Guds menneskje, fly frå desse ting! Men trå etter rettferd, gudlegdom, tru, kjærleik, tolmod, spaklynde!
13 Vak, statt faste i trui, ver mannelege, ver sterke!
14 Lat alt hjå dykk ganga fyre seg i kjærleik!
9 Dette er soga um Noah og ætti hans: Noah var ein rettvis og ulastande mann millom sine samtidingar; Noah gjekk på Guds veg.
8 Nei, han hev sagt deg, menneskje, kva som godt er; for kva krev Herren av deg anna enn at du skal gjera det som rett er, leggja vinn på kjærleik og ferdast audmjukt med din Gud?
1 I landet Us budde det ein gong ein mann som heitte Job. Det var ein ærleg og rettvis mann som ottast Gud og heldt seg frå det som vondt var.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
24 Den vituge hev visdom for augo, men dåren hev augo ved heimsens ende.
31 Me veit at Gud ikkje høyrer på syndarar; men den som ottast honom og gjer etter hans vilje, den høyrer han.
12 Men alle som tok imot honom, deim gav han rett til å verta Guds born, deim som trur på namnet hans,
13 som ikkje er fødde av blod, og ikkje av kjøts vilje, og ikkje av manns vilje, men av Gud.
6 Det stod fram ein mann, send ifrå Gud; Johannes er namnet hans.
7 Den mannen kom til vitnemål, at han skulde vitna um ljoset, so alle kunde tru ved honom.
1 Sæl er den mann som ikkje gjeng i råd med ugudlege og ikkje stend på veg med syndarar og ikkje sit i sæte med spottarar,
2 men som hev si lyst i Herrens lov og grundar på hans lov dag og natt.
3 Han er lik eit tre som er planta ved vatsbekkjer, som gjev si frukt i si tid, og som lauvet ikkje visnar på; og alt det han gjer, hev han lukka med.
4 Ikkje so er det med dei ugudlege; men dei er lik agner, som vinden føykjer burt.
5 Difor skal dei ugudlege ikkje standa seg i domen, og syndarar ikkje i samlingi av dei rettferdige.
6 For Herren kjenner vegen dei rettferdige fer, men den vegen dei ugudlege fer, gjeng til grunns.