4 Herre, du hev ført meg upp frå helheimen, du hev vakt meg upp til liv frå deim som fer ned i gravi.
5 Syng lov til Herren, de hans trugne, og prisa hans heilage namn!
6 På deg hev eg studt meg alt frå morsfanget; du er den som drog meg ut or morslivet, um deg vil eg alltid syngja min lovsong.
3 Liksom røyk driv burt, so driv du deim burt; liksom voks brånar for eld, so gjeng dei ugudlege til grunnar for Guds åsyn.
4 Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.
5 Syng for Gud, syng lov for hans namn! Bygg veg for han som fer fram i øydemarker, Jah er namnet hans, og fegnast for hans åsyn!
11 For det stend skrive: «So sant eg liver, segjer Herren, for meg skal kvart kne seg bøygja, og kvar tunga skal prisa Gud.»
17 Men eg vil syngja um di magt og um morgonen lovsyngja di miskunn; for du er mi borg og mi livd den dag eg er i naud. Min styrke! for deg vil eg syngja; for Gud er mi borg, min miskunnsame Gud.
1 Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
3 Dei skal lova hans namn med dans, syngja for honom til pauka og cither.
2 Ten Herren med gleda, kom fram for hans åsyn med fagnad!
1 Av David; ein salme. Um miskunn og rett vil eg syngja; deg, Herre, vil eg lova.
19 so de talar til kvarandre med salmar og lovsongar og åndelege visor og syng og leikar i dykkar hjarto for Herren,
20 og alltid takkar Gud og Faderen for alle ting i vår Herre Jesu Kristi namn,
17 Den ulukka han gjer, kjem att yver hans hovud, og yver hans kvervel fell hans valdsverk ned. Eg vil prisa Herren etter hans rettferd og lovsyngja namnet åt Herren den Høgste.
25 Men umkring midnatt heldt Paulus og Silas bøn og song lovsongar til Gud, og fangarne lydde på deim.
7 Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
1 Fagna dykk høgt i Herren, de rettferdige! For de trurøkne sømer seg lovsong.
2 Prisa Herren med strengeleik, lovsyng honom til tistrengja harpa!
3 Syng honom ein ny song, rør strengen fagert med fagnadljod.
9 Men de er ei utvald ætt, eit kongelegt presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos,
3 Kjære vener! Medan eg gjorde meg all umak for å skriva til dykk um vår sams frelsa, såg eg meg nøydd til å skriva til dykk med påminning um å strida for den trui som ein gong er yvergjevi til dei heilage.
3 Stor er Herren og mykje lovsungen, og hans storleik er uransakleg.
1 Av David. Lova vere Herren, mitt berg, som lærde mine hender strid og mine fingrar ufred,
4 Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.
1 Til songmeisteren; ein salme av David, ein song.
2 Gud, dei er stille for deg og prisar deg på Sion, og dei gjev deg det dei hev lova.
3 Du som høyrer bøner, til deg kjem alt kjøt.
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
9 Syng for honom, syng honom lov! Tala um alle hans under!
8 Elles, brør, alt det som er sant, alt det som er æva verdt, alt det som er rettferdigt, alt det som er reint, alt det som er elskelegt, alt det som hev eit godt namn, kvar ei dygd og alt som priseleg er, det gjeve de gaum etter!
17 Til honom ropa eg med min munn, og lovsong var på tunga mi.
23 Deg, min fedregud, takkar og prisar eg for di du hev gjeve meg visdom og dugleik, og no hev kunngjort meg det me bad deg um. For det som kongen vilde vita, hev du kunngjort oss.
1 Halleluja! Syng Herren ein ny song, hans lov i samlingi av dei gudlege!
3 Dei skal lova hans namn med dans, syngja for honom til pauka og cither.
4 For Herren hev hugnad i sitt folk, han pryder spaklyndte med frelsa.
5 Dei gudlege frygdar seg i herlegdom, dei ropar av fagnad på sine lægje.
9 Men de er ei utvald ætt, eit kongelegt presteskap, eit heilagt folk, eit folk til eigedom, so de skal forkynna hans dygder som kalla dykk ut or myrker til sitt underfulle ljos,
10 de som fyrr ikkje var eit folk, men no er Guds folk, de som ikkje hadde funne miskunn, men no hev fenge miskunn.
1 Herre, du er min Gud; eg vill upphøgja deg, eg vil prisa namnet ditt. For du hev gjort underverk. Dine råd frå forntidi er sanne og trufaste.
23 Den som ofrar meg takk, han ærar meg, og den som gjeng den rette veg, honom vil eg lata sjå Guds frelsa!»
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt.
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
19 Du for upp i det høge, førde fangar burt, tok gåvor millom menneskje, ogso av dei tråssuge, at du kunde bu der, Herre Gud.
5 Og det kom ei røyst ut frå kongsstolen og sagde: «Lova vår Gud, alle hans tenarar, og de som ottast honom, både små og store!»
22 Frels meg frå løvegap, og frå villukse-horn - du bønhøyrer meg!
23 Eg vil forkynna ditt namn for mine brør, midt i ålmugen vil eg lova deg.
24 De som ottast Herren, lova honom, all Jakobs ætt, æra honom, og hav age for honom, all Israels ætt!
14 Men eg vil alltid venta, og stødt vil eg lova deg meir og meir.
11 Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!
20 Lova vere Gud, som ikkje viste mi bøn ifrå seg og ikkje tok frå meg si miskunn!
1 Ikkje oss, Herre, ikkje oss, men ditt namn gjeve du æra for di miskunn, for din truskap skuld!
7 Herren er min styrke og min skjold; på honom leit mitt hjarta, og eg fekk hjelp. Difor fagnar mitt hjarta seg høgt, og eg vil prisa honom med min song.
1 Ein salme, ein song til kviledagen.
1 Halleluja! For det er godt å lovsyngja vår Gud, for yndelegt er det, og lovsong høver vel.
1 Syng Herren ein ny song, syng for Herren, all jordi!
2 Syng for Herren, lova hans namn, forkynn frå dag til dag hans frelsa!
3 Fortel millom heidningar hans æra, millom alle folkeslag hans under!
4 For Herren er stor og mykje lovsungen, skræmeleg er han framfor alle gudar.
5 For alle gudar hjå folki er avgudar; men Herren hev gjort himmelen.
6 Høgd og herlegdom er for hans åsyn, styrke og prydnad i hans heilagdom.
7 Gjev Herren, de folke-ætter, gjev Herren æra og magt!
8 Gjev Herren hans namns æra, tak gåvor med og kom i hans fyregardar!
9 Tilbed Herren i heilagt skrud, skjelv for hans åsyn, all jordi!
1 Kom, lat oss fegnast for Herren, lat oss ropa av frygd for vårt frelse-berg!
2 Lat oss stiga fram for hans åsyn med lovsong, lat oss syngja vår fagnad for honom i salmar!
3 For ein stor Gud er Herren og ein stor konge yver alle gudar,
4 han som i si hand hev det djupaste av jordi, og som eig topparne av fjelli.
5 Han eig havet, for han hev skapt det, og turrlendet hev hans hender laga.
6 Kom, lat oss falla ned og bøygja oss, lat oss bøygja kne for Herren, vår skapar!
1 Ein lovsalme. Ropa med frygd for Herren, all jordi!
2 Ten Herren med gleda, kom fram for hans åsyn med fagnad!
4 Ingen som gjer hertenesta, fløkjer seg inn i livsens syslor, so han kann tekkjast herføraren.
1 Halleluja! Lova Gud i hans heilagdom, lova honom i hans sterke kvelv!
2 Lova honom for hans storverk, lova honom etter hans fulle storleik!
3 Lova honom med lurljom, lova honom med harpa og cither!
4 Lova honom med trumma og dans lova honom med strengleik og fløyta!
5 Lova honom med klingande cymblar, lova honom med ljomande cymblar!
6 Alt som hev ande, love Herren! Halleluja!
11 Herre, høyr og ver meg nådig! Herre, ver min hjelpar!»
12 Du vende mi sorg um til dans for meg, du klædde av meg min syrgjebunad og gyrde meg med gleda, so mi æra kann lovsyngja deg og ikkje tagna. Herre, min Gud, eg vil æveleg prisa deg.
16 Lat Kristi ord bu rikleg hjå dykk, so de lærer og påminner kvarandre i all visdom med salmar og lovsongar og åndelege visor, og syng yndeleg i dykkar hjarto for Gud.
1 Halleluja! Lova Herren frå himmelen, lova honom i det høge!
2 Lova honom, alle hans englar, lova honom, all hans her!
3 Lova honom, sol og måne, lova honom, alle lysande stjernor!
4 Lova honom, de himle-himlar, og de vatn ovanfor himlarne!
5 Dei skal lova Herrens namn, for han baud, og dei vart skapte,
6 og han stelte deim upp for alltid og æveleg, han gav ei lov som ingen bryt.
7 Lova Herren frå jordi, de store sjødyr og alle djup,
8 Eld og hagl, snø og eim, du storm som set hans ord i verk,
9 de fjell og alle haugar, aldetre og alle cedrar,
10 de ville dyr og alt fe, krekande dyr og fljugande fuglar;
11 de kongar på jordi og alle folk, de hovdingar og alle domarar på jordi,
12 de unge gutar og gjentor, de gamle med dei unge!
13 Dei skal lova Herrens namn, for berre hans namn er høgt, hans herlegdom er yver jord og himmel,
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt.
3 Soleis hev eg set etter deg i heilagdomen til å sjå di kraft og di æra.
4 For di miskunn er betre enn livet, mine lippor skal prisa deg.
24 Gud er ånd, og dei som tilbed honom, lyt tilbeda i ånd og sanning.»
3 og segja til deim: «Høyr, Israel, i dag bur de dykk til strid mot fienden! Tap ikkje modet! Ver ikkje rædde eller hugfalne eller forstøkte!
13 Og kvar skapning som er i himmelen og på jordi og under jordi og på havet, og alt det som er i deim, høyrde eg segja: «Honom som sit på stolen, og Lambet tilhøyrer velsigning og pris og æra og magt i all æva!»
6 Alt som hev ande, love Herren! Halleluja!
8 Min munn er full av ditt lov, av di æra heile dagen.
23 Mine lippor skal fegnast når eg syng deg lov, og mi sjæl, som du hev løyst ut.
8 Min munn er full av ditt lov, av di æra heile dagen.
4 Den dagen då eg ottast, set eg mi lit til deg.
12 Strid den gode striden i trui! grip det ævelege liv, som du vart kalla til og bar fram den gode vedkjenningi for mange vitne!
15 Lat oss då ved honom alltid bera fram til Gud lovoffer, det er: frukt av lippor som lovar hans namn!
23 Men det kjem ei tid, og ho hev alt kome, då dei rette tilbedarane skal tilbeda Faderen i ånd og sanning; for slike tilbedarar er det Faderen vil hava.
7 og han sagde med høg røyst: «Ottast Gud og gjev honom æra! for timen til hans dom er komen; og tilbed honom som gjorde himmelen og jordi og havet og vatskjeldorne!»
3 Og han drog meg upp or den tynande grav, or søkkjedya, og han sette mine føter uppå berggrunn, han gjorde mine stig støde.
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David.
8 Dei skal prisa Herren for hans miskunn og for hans under mot menneskjeborni,
9 for han metta den tyrste sjæl, og den hungrige sjæl fyllte han med godt.
13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.
14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.
10 Og han sagde til deim: «Gakk no og et den beste mat, og drikk den søtaste vin de hev! Og send gåvor til den som inkje hev! For denne dagen er heilag for vår Herre. No skal de ikkje syta. Gleda i Herren er dykkar faste borg!»
8 Og David og heile Israel leika for Gud av all si magt med song og med cithrar, harpor, trummor, cymblar og trompetar.
18 Og no segjer eg deg at du er Peter; yver den steinen vil eg byggja mi kyrkja, og helheimsportarne skal ikkje vinna yver henne.
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
16 at han etter rikdomen av sin herlegdom må gjeva dykk å verta styrkte med kraft ved hans Ande i dykkar indre menneskje,
4 Kom inn i hans portar med takk, i hans fyregardar med lov, prisa honom, lova hans namn!
10 Or same munnen kjem det velsigning og banning. Dette må ikkje vera so, mine brør!
5 Og det kom ei røyst ut frå kongsstolen og sagde: «Lova vår Gud, alle hans tenarar, og de som ottast honom, både små og store!»
21 Han skal vera det gildaste du veit; han er din Gud som for di skuld hev gjort alt dette store og agelege som du hev set for augo dine.
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
3 Han som tilgjev all di skuld, han som lækjer alle dine brester,
4 han som løyser ditt liv frå gravi, han som kryner deg med nåde og miskunn,
21 Og han gjorde avtale med folket og stelte upp songarar for Herren; dei skulde lova honom i heilagt skrud, medan dei drog ut fyre deim som var herbudde, og dei skulde segja: «Prisa Herren, for æveleg varer hans miskunn!»
22 Og straks dei tok til med fagnadropi og lovprisningarne sine, stelte Herren åtakarar som låg i løynlega imot Ammon og Moab og folket frå Se’irfjelli, som drog fram imot Juda, so dei vart slegne.
15 Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
16 Lat Kristi ord bu rikleg hjå dykk, so de lærer og påminner kvarandre i all visdom med salmar og lovsongar og åndelege visor, og syng yndeleg i dykkar hjarto for Gud.
15 Lat oss då ved honom alltid bera fram til Gud lovoffer, det er: frukt av lippor som lovar hans namn!
12 Gled dykk, de rettferdige, i Herren! Syng lov for hans heilage namn!
1 Lova Herren, alle heidningar, prisa honom alle folk!
2 For megtig er hans miskunn yver oss, og Herrens truskap varer i all æva. Halleluja!
6 Lova vere Herren, for han hev høyrt røysti av mine audmjuke bøner!
20 Då stod Job upp og reiv kappa si sund og klypte håret av hovudet og kasta seg å gruve og tilbad
21 og sagde: «Naken kom eg or moderliv; naken fer eg attende. Herren gav, og Herren tok; Herrens namn vere lova!»
1 Til songmeisteren, etter Mut-labben; ein salme av David.
2 Eg vil lova Herren av alt mitt hjarta, eg vil fortelja um alle dine under.
25 Men umkring midnatt heldt Paulus og Silas bøn og song lovsongar til Gud, og fangarne lydde på deim.
3 Lid vondt med meg som ein god Kristi Jesu stridsmann!
46 Og kvar dag søkte dei samheldigt templet og braut brødet heime og fekk seg føda med fagnad og hjartans einfelde,
47 medan dei lova Gud og hadde ynde hjå alt folket. Men kvar dag lagde Herren til kyrkjelyden deim som let seg frelsa.
4 Og de skal segja på den dagen: «Takka Herren, kalla på hans namn, kunngjer bland folki hans verk, fortel at hans namn er høgt!
11 Det er som knasing i mine bein, at mine fiendar spottar meg, med di dei heile dagen segjer til meg: «Kvar er din Gud?» Kvi er du nedbøygd, mi sjæl, og kvi bruser du i meg? Venta på Gud, for eg skal endå lova honom, mitt andlits frelsa og min Gud.
14 Eg hev skrive til dykk, born, for de kjenner Faderen. Eg hev skrive til dykk, feder, for de kjenner honom som er frå upphavet. Eg hev skrive til dykk, ungdomar, for de er sterke, og Guds ord vert verande i dykk, og de hev sigra yver den vonde.
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
2 Lova Herren, mi sjæl, og gløym ikkje alle hans velgjerningar!
12 Og dei sagde med høg røyst: «Lambet som er slagta, er verdigt til å få magt og rikdom og visdom og styrke og pris og æra og velsigning!»
18 Takka for alle ting! for dette er Guds vilje i Kristus Jesus til dykk.
14 Men Gud vere takk, som alltid fører oss fram på sigerferd i Kristus og ved oss openberrar angen av kunnskapen um honom på kvar stad!
3 Frå solekoma og til soleglad er Herrens namn høglova.
3 Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
8 Eg er Herren, det er mitt namn, ingen annan fær mi æra, ikkje bilæti min pris.
5 med di han i kjærleik fyreåt etla oss til barnekår hjå seg sjølv ved Jesus Kristus etter si frie vilje-rådgjerd,
6 til lov for sin herlege nåde, som han gav oss i honom som han elskar.
1 Av David, då han gjorde seg galen hjå Abimelek, so han jaga honom av, og han gjekk burt.
2 Eg vil lova Herren alle tider, hans pris skal stendigt vera i min munn.
3 Mi sjæl skal rosa seg av Herren; dei spaklyndte skal høyra det og gleda seg.
1 Av David; ein salme. Um miskunn og rett vil eg syngja; deg, Herre, vil eg lova.
3 Lova Herren, for Herren er god! Syng lov for hans namn, for det er yndelegt.
4 Lova honom med trumma og dans lova honom med strengleik og fløyta!
1 Halleluja! Mi sjæl, lova Herren!
2 Eg vil lova Herren so lenge eg liver, syngja lov for min Gud medan eg er til.
1 Herren er konge; jordi fagne seg, mange øyar glede seg!