51 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som held seg etter mine ord, skal ikkje i all æva sjå dauden.»
1 I upphavet var ordet, og ordet var hjå Gud, og ordet var Gud.
3 Difor let han deg svelta og lida vondt, og so metta han deg atter med manna, som du ikkje kjende til, og federne dine ikkje heller, so du skulde vita at menneskja liver ikkje berre av brød, men at kvart ord som kjem frå Guds munn, gjev menneskja liv.
35 som lærer upp mine hender til strid, so mine armar spenner koparbogen.
36 Og du gav meg di frelsa til skjold, di høgre hand studde meg, og di småminking gjorde meg stor.
3 Då sagde Gud: «Det verte ljos!» So vart det ljos.
89 Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
8 Hav allstødt denne lovi på tunga, og grunna på henne natt og dag, so du kjem i hug å liva etter alt det som der stend skrive! Då skal du hava lukka med deg på vegarne dine; for då fer du visleg fram.
3 Han er avglansen av hans herlegdom og avbilætet av hans grunn-hått, og ber alle ting ved sitt veldes ord, og då han hadde gjort reinsing for synderne våre, sette han seg difor ved høgre handi åt Majestæten i det høge,
22 Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
16 Heile skrifti er innanda av Gud og er dugleg til lærdom, til yvertyding, til rettleiding, til uppseding i rettferd,
17 so gudsmannen kann verta fullkomen, dugleg til all god gjerning.
18 Men det som gjeng ut or munnen, kjem frå hjarta, og det gjer menneskja urein;
19 for frå hjarta kjem vonde tankar: manndråp, egteskapsbrot, lauslivnad, tjuvskap, range vitnemål, gudsspotting.
16 Heile skrifti er innanda av Gud og er dugleg til lærdom, til yvertyding, til rettleiding, til uppseding i rettferd,
3 De er alt reine for skuld ordet som eg hev tala til dykk.
28 Då sagde han: «Sæle er heller dei som høyrer Guds ord og tek vare på det!»
20 Mannen fær magen sin mett av frukti or munnen sin, av grøda frå lipporne vert han mett.
21 Tunga hev daude og liv i sitt vald, dei som elskar henne, skal eta hennar frukt.
31 Himmel og jord skal forgangast; men mine ord skal ikkje forgangast.
4 Men han svara: «Det stend skrive: «Menneskja liver ikkje berre av brød, men av kvart ord som kjem frå Guds munn.»»
38 Den som trur på meg, frå hans liv skal det, som Skrifti segjer, renna elvar med livande vatn.»
18 Mang ein fer med svall som sverdstyng; men tunga åt dei vise, ho er lækjedom.
29 Er ikkje mitt ord som ein eld, segjer Herren, og som ein hamar som krasar berg?
4 Jesus svara honom so: «Det stend skrive: «Menneskja liver ikkje berre av brød, men av kvart eit Guds ord.»»
3 Når me legg beisl i munnen på hestarne, so dei skal lystra oss, so styrer me og heile likamen deira.
4 Sjå og skipi: endå dei er so store og vert drivne av sterk vind, so vert dei då med ein liten ror styrde dit som styremannen vil hava deim.
5 So er og tunga ein liten lem, og talar då store ord. Sjå ein liten eld: kor stor ein skog han set i brand!
6 Tunga er og ein eld; ei verd full av urettferd, soleis stend tunga millom lemerne våre; ho smittar heile likamen og set livsens hjul i loge, og vert sjølv sett i loge frå helvite.
7 For all natur, både i dyr og fuglar, både i ormar og sjødyr, vert tamd og hev vorte tamd av den menneskjelege natur;
8 men tunga kann inkje menneskje temja; ho er ein ustyrleg vond ting, full av døyande eiter.
1 I upphavet var ordet, og ordet var hjå Gud, og ordet var Gud.
25 Sorg i mannens hjarta bøygjer det ned, men eit godt ord gjev det gleda.
34 De orme-ungar, korleis kann de tala noko godt, de som er vonde? for frå munnen kjem det som hjarta er fullt av.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
5 Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
36 Men det segjer eg dykk: Kvart gagnlaust ord som folk hev tala, skal dei svara for på domedag,
37 for etter ordi dine vert du frikjend, og etter ordi dine vert du felt.»
36 Då kom det ein otte yver alle, og dei sagde seg imillom: «Kva er dette for ord? Med mynd og magt talar han til dei ureine ånderne, og dei fer ut!»
8 Graset visnar, blomen folnar, men ordet frå vår Gud stend æveleg.»
6 For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
17 Helga dei i sanningi! Ditt ord er sanning.
4 For Herrens ord er ærleg meint, og all hans gjerning er trufast.
17 og tak frelse-hjelmen, og Andens sverd, som er Guds ord,
31 So sagde Jesus til dei jødarne som trudde på honom: «Vert de verande i mitt ord, so er de rette læresveinarne mine,
32 og de skal læra å kjenna sanningi, og sanningi skal gjera dykk frie.»
41 Og mange fleire trudde for skuld ordet han tala,
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
2 For alle snåvar me i mangt. Den som ikkje snåvar i tale, han er ein fullkomen mann, som er før til å tøyma heile likamen.
22 Då han no hadde stade upp frå dei daude, kom læresveinarne hans i hug at han hadde sagt dette, og dei trudde Skrifti og det ordet Jesus hadde sagt.
11 Rettferdig manns munn er ei livsens kjelda, men munnen åt gudlause gøymar vald.
9 for dersom du sannar med munnen din at Jesus er herre, og trur du i hjarta ditt at Gud vekte honom upp frå dei daude, so skal du verta frelst;
10 for med hjarta trur ein til rettferd, og med munnen sannar ein til frelsa.
24 Det segjer eg dykk for visst og sant: Den som høyrer mitt ord og trur den som sende meg, han hev ævelegt liv, og kjem ikkje for domen, men hev gjenge yver frå dauden til livet.
30 For ved deg renner eg mot herflokkar, og ved min Gud spring eg yver murar.
4 Men han svara: «Det stend skrive: «Menneskja liver ikkje berre av brød, men av kvart ord som kjem frå Guds munn.»»
4 For Herrens ord er ærleg meint, og all hans gjerning er trufast.
22 Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
1 Er det då nokor trøyst i Kristus, er det nokor hugsvaling i kjærleik, er det noko samfund i Anden, er det nokor medkjensla og miskunn:
2 so gjer mi gleda fullkomi, so de hev same hug, med di de hev same kjærleiken og samlyndte hev den eine hugen,
3 ikkje gjer noko av stridssykja eller lyst til tom æra, men i audmykt vyrder kvarandre høgre enn dykk sjølve.
4 Sjå ikkje kvar på sin eigen bate, men kvar på baten til dei andre og!
5 Lat dette huglaget vera i dykk, som og var i Kristus Jesus,
6 han som, då han var i Guds skapnad, ikkje heldt det for eit ran å vera Gud lik,
7 men gav sjølv avkall på det og tok ein tenars skapnad på seg, med di han kom i likning med menneskje, og då han i åtferd var funnen som eit menneskje,
8 nedra han seg sjølv, so han vart lydug alt til dauden, ja til dauden på krossen.
9 Difor hev og Gud storleg upphøgt honom og gjeve honom det namn som er yver kvart eit namn,
10 so i Jesu namn skal kvart kne bøygja seg, deira som er i himmelen og på jordi og under jordi,
11 og kvar tunga skal sanna at Jesus Kristus er Herre, til Gud Faders æra.
12 Difor, mine kjære, liksom de alltid hev vore lyduge, so arbeid, ikkje berre som i mitt nærvære, men no endå meir i mitt fråvære, på dykkar frelse med age og otte!
13 For Gud er den som verkar i dykk både å vilja og verka for sin gode vilje.
14 Gjer alt utan murring og tvilsmål,
15 so de kann vera lastelause og reine, Guds ulastande born midt i ei ukyndt og rangsnudd ætt, der de syner dykk som ljos i verdi,
16 med di de held fram livsens ord, meg til ros på Kristi dag, at eg ikkje hev laupe til unyttes eller arbeidt til unyttes.
17 Men um eg og vert ofra, medan eg gjer altartenesta og ber dykkar tru fram til offer, so gled eg meg og gled meg saman med dykk alle.
18 Gled og de dykk like eins, og gled dykk saman med meg!
19 Eg hev den voni i Herren Jesus, at eg snart kann senda Timoteus til dykk, so eg og kann verta glad i hug, når eg fær vita korleis det er med dykk.
20 For eg hev ingen med slikt eit lynde, som so ærleg kann hava umsut for dykk.
21 For dei søkjer alle sitt eige, ikkje det som høyrer Jesus Kristus til;
22 men hans prøvde truskap kjenner de, at liksom ein son tenar far sin, so hev han tent med meg for evangeliet.
23 Honom vonar eg då å kunna senda straks når eg ser utgangen på saki mi.
24 Men eg hev den tillit i Herren at eg og sjølv skal koma snart.
25 Eg fann det naudsynleg å senda til dykk Epafroditus, min bror og medarbeidar og medstridsmann og dykkar sendemann og tenar til hjelp for mi trong,
26 av di han lengta etter dykk alle, og var ottefull for di de hadde høyrt at han var sjuk.
27 For han var verkeleg sjuk og dauden nær; men Gud gjorde miskunn mot honom, ja, ikkje berre mot honom, men mot meg og, so eg ikkje skulde hava sorg på sorg.
28 Difor sender eg honom so mykje snarare, at de kann gleda dykk ved å sjå honom att, og eg vera meir sutlaus.
29 Tak då imot han i Herren med all gleda, og haldt slike i æra!
30 For for Kristi gjerning skuld kom han dauden nær, då han ikkje vyrde sitt liv, so han kunde bøta på saknaden av dykk ved tenesta mot meg.
14 Og Ordet vart kjøt og feste bu hjå oss, og me skoda herlegdomen hans, ein sovoren herlegdom som ein einboren Son hev frå Far sin, full av nåde og sanning.
16 Eg fann dine ord, og eg åt deim, og dine ord vart til frygd for meg og til fagnad for mitt hjarta; for eg er uppkalla etter ditt namn, Herre, allhers Gud.
12 Kom born, høyr meg! Eg vil læra dykk otte for Herren.
13 Kven er den mann som hev lyst til liv, som ynskjer seg dagar til å sjå lukka?
4 Den dagen då eg ottast, set eg mi lit til deg.
6 Himlarne er skapte ved Herrens ord, og all deira her ved hans munns ande.
31 So sagde Jesus til dei jødarne som trudde på honom: «Vert de verande i mitt ord, so er de rette læresveinarne mine,
2 og lengta liksom nyfødde born etter den åndelege, ufalska mjølk, so de kann veksa ved henne til frelsa,
16 Heile skrifti er innanda av Gud og er dugleg til lærdom, til yvertyding, til rettleiding, til uppseding i rettferd,
17 so gudsmannen kann verta fullkomen, dugleg til all god gjerning.
21 Legg difor av all ureinskap og alt som er att av vondskap, og tak med spaklynde imot ordet som er innplanta i dykk, og som er megtigt til å frelsa sjælerne dykkar!
12 For Guds ord er livande og kraftigt og kvassare enn noko tvieggja sverd, og trengjer seg igjenom til dess det kløyver sjæl og ånd, ledmot og merg, og dømer hjartans tankar og råder,
22 Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
23 For dersom nokon høyrer ordet og ikkje gjer etter det, då er han lik ein mann som skodar sitt naturlege andlit i ein spegel;
24 han skoda seg sjølv og gjekk burt og gløymde straks korleis han såg ut.
14 Og Ordet vart kjøt og feste bu hjå oss, og me skoda herlegdomen hans, ein sovoren herlegdom som ein einboren Son hev frå Far sin, full av nåde og sanning.
11 I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
1 Mildt svar døyver harm, men eit kvast ord vekkjer vreide.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
23 Jesus svara so: «Um nokon elskar meg, held han seg etter ordet mitt, og far min skal elska honom; og me skal koma til honom og taka vår bustad hjå honom.
3 Ved tru skynar me at verdi er fullførd ved Guds ord, so det som vert set, ikkje vart til av det synlege.
160 Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
12 For Guds ord er livande og kraftigt og kvassare enn noko tvieggja sverd, og trengjer seg igjenom til dess det kløyver sjæl og ånd, ledmot og merg, og dømer hjartans tankar og råder,
35 Himmel og jord skal forgangast, men mine ord skal aldri forgangast.
6 For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
24 Den som no høyrer desse ordi mine og gjer etter deim, honom vil eg likna med ein vitug mann, som bygde huset sitt på berg.