8 Og Herren skal sjølv ganga fyre deg; han skal vera med deg. Han skal ikkje sleppa deg, og ikkje slå handi av deg. Du skal ikkje ræddast og ikkje fæla!»
24 Når du legg deg, so kvekk du ’kje upp, men du ligg og søv so godt.
11 som lyfter låg og liten upp og hjelper syrgjande til frelsa,
4 Endå um eg gjeng i daudeskuggens dal, so ottast eg ikkje for noko vondt; for du er med meg, din kjepp og din stav dei trøystar meg.
5 For du er den eg vonar på, Herre, Herre, den eg set mi lit til alt frå ungdomen.
4 Sæle dei som syrgjer! Dei skal verta trøysta.
6 So audmyk dykk då under Guds velduge hand, so han kann upphøgja dykk i si tid!
7 Kasta all dykkar sut på honom; for han hev umsut for dykk!
1 Alt hev si stund, og kvart tiltak under himmelen hev si tid:
2 Fødast hev si tid, og døy hev si tid; planta hev si tid, og riva upp det som er planta hev si tid;
3 drepa hev si tid, og lækja hev si tid; riva ned hev si tid, og byggja upp hev si tid;
4 gråta hev si tid, og læ hev si tid; syrgja hev si tid, og dansa hev si tid;
5 kasta stein hev si tid, og sanka stein hev si tid; fangtak hev si tid, og halda seg frå fangtak hev si tid;
6 leita hev si tid, og missa hev si tid; gøyma hev si tid, og kasta burt hev si tid;
7 riva sund hev si tid, og sauma i hop hev si tid; tegja hev si tid, og tala hev si tid;
8 elska hev si tid, og hata hev si tid; ufred hev si tid, og fred hev si tid.
9 og han dømer jordriket med rettferd, segjer dom yver folkeslag med rettvisa.
17 Gjer eit teikn med meg til det gode, at dei som hatar meg, må sjå det og skjemmast, av di du, Herre, hev hjelpt meg og trøysta meg.
76 Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
1 Av David. Herren er mitt ljos og mi frelsa, kven skulde eg ottast for? Herren er verni for mitt liv, kven skulde eg ræddast for?
16 Men han vår Herre Jesus Kristus, og Gud, vår Fader, som elska oss og gav oss ei æveleg trøyst og ei god von i nåde,
4 Eitt hev eg bede Herren um, det stundar eg etter: at eg må bu i Herrens hus alle mine livdagar, so eg kann skoda Herrens ynde og grunda i hans tempel.
5 For han gøymer meg i sitt hus på den vonde dag, han løyner meg i løynrom i sitt tjeld; han fører meg upp på eit berg.
9 Du veit eg hev sagt deg at du skal vera sterk og stød, ikkje ræddast og ikkje fæla; for Herren, din Gud, er med deg, kvar du fær.»
22 De tarv ikkje ræddast deim; for Herren, dykkar Gud, vil sjølv strida for dykk.»