O Papel da Mulher
10 Ei dugande kona, kven finn vel ei slik? Høgre stend ho i pris enn perlor.
11 Mannsens hjarta lit på henne, og vinning vantar ikkje.
12 Ho gjer honom godt og inkje vondt alle sine livedagar.
7 Like eins de menner: De skal liva vitugt saman med konorne som det veikare kjerald, og visa deim æra, sidan dei og er medervingar til livsens nåde, so dykkar bøner ikkje skal verta hindra!
24 Linskjortor gjer ho og sel, og belte gjev ho til kramkaren.
25 Kraft og vyrdnad er klædnaden hennar, og ho lær åt dagen som kjem.
26 Ho let upp munnen med visdom, mild upplæring ho gjev med si tunga.
27 Koss det gjeng i huset agtar ho på, og ei et ho brød i letingskap.
13 Ho syter for ull og lin, og henderne strævar med hugnad.
14 Ho er som kaupmanna-skip, langt burtantil fær ho si føda.
15 Og uppe er ho i otta, og gjev sin huslyd mat og etlar åt ternone ut.
16 Ho stilar på ein åker og fær han, for det ho med henderne tener ho plantar ein vingard.
17 Kraft ho bind seg til belte um livet og gjer sine armar sterke.
18 Ho merkar at hushaldet hennar gjeng godt, då sloknar ’kje lampa hennar um natti.
19 Ho retter henderne ut etter rokken, og fingrarne tek til teinen.
20 Ho opnar handi for armingen, retter ho ut til fatigmannen.
9 like eins og at kvinnorne skal pryda seg med sømeleg klædnad i blygd og æra, ikkje med flettingar og gull eller perlor eller dyr klædebunad,
11 Like eins skal kvinnorne vera vyrdelege, ikkje baktalande, men ædruelege, true i alle ting.
1 Like eins de konor: De skal vera dykkar eigne menner undergjevne, so endå slike som ikkje trur ordet, må verta vunne utan ord ved den ferd konorne deira syner,
2 når dei ser for augo dykkar reine ferd i otte.
3 Deira prydnad skal ikkje vera utanpå, med hårflettingar eller påhengt gull eller klædebunad,
4 men hjartans løynde menneskje i den uforgjengelege prydnad med den mjuke og stille ånd, som er gjæv for Gud.
5 For soleis prydde fordom dei heilage kvinnorne seg, dei som sette si von til Gud og var sine eigne menner undergjevne,
6 liksom Sara lydde Abraham og kalla honom herre; hennar døtter hev de vorte når de gjer godt og ikkje ottast for nokor skræmsla.
22 De konor, ver dykkar eigne menn undergjevne som Herren!
23 For mannen er hovudet for kona, liksom Kristus er hovudet for kyrkja, han som er frelsaren for sin likam.
24 Men liksom kyrkja er Kristus undergjevi, so skal og konorne vera sine eigne menner undergjevne i alle ting.
1 Kvinnevisdom byggjer huset sitt, men dårskap riv det ned med henderne.
3 like eins at gamle kvinnor i si åtferd skal te seg som det sømer dei heilage, ikkje vera baktalende, ikkje trælar under drykk, men vegleidarar i det gode,
4 so dei kann læra dei unge kvinnorne å elska mennerne sine og borni sine,
5 til å vera vislege, reine, huslege, gode, sine menner undergjevne, so Guds ord ikkje skal verta spotta.
27 So skapte Gud menneskjet i si likning, i Guds likning skapte han det, til kar og kvinna skapte han deim.
28 Og Gud velsigna deim, og Gud sagde til deim: «De skal veksa og aukast og fylla jordi og leggja henne under dykk, og råda yver fiskarne i havet og yver fuglarne under himmelen og yver kvart dyr som røyver seg på jordi!»
16 Og til kona sagde han: «Stor vil eg gjera di møda, so tidt du er umhender. Med verk og vande skal du eiga born, og etter mannen din skal du stunda, og han skal hava velde yver deg.»
8 Høyr etter, son min, når far din deg agar, og kasta ’kje frå deg det mor di deg lærer!
18 Og Herren Gud sagde: «Det er ikkje godt at mannen er einsleg. Eg vil gjeva honom ei hjelp som høver for honom.»
11 Men i Herren er korkje kvinna noko framfor mannen eller mannen noko framfor kvinna.
12 For liksom kvinna er av mannen, so er og mannen ved kvinna; og alt er av Gud.