14 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
11 Elles, brør, gled dykk, vert fullkomne, lat dykk påminna, ver samlyndte, ver fredsame, so skal kjærleiks og freds Gud vera med dykk.
8 Fredsveg kjenner dei ikkje, det finst ingen rett i deira spor. Dei fer på krokute stigar, kvar som fer soleis, veit ikkje av fred.
33 Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»
9 Sæle dei fredkjære! Dei skal kallast Guds born.
15 Og korleis skal dei forkynna utan dei vert utsende? som skrive stend: «Kor fagre føterne deira er, som forkynner fred, som ber godt bod!»
3 og legg vinn på å halda Andens einskap i fredsens samband:
25 Med di han er so klok, skal han hava slik heppa med seg i svikarferdi si; han skal setja seg store ting fyre, og uventande skal han tyna mange. Ja, mot hovdingen yver hovdingarne skal han setja seg upp; men utan manns hand skal han då verta krasa.
39 So stod han upp og truga vinden og sagde til sjøen: «Teg, og ver still!» Då logna vinden, og det vart blikende stilt.
9 Det som de og hev lært og motteke og høyrt og set hjå meg, gjer det! Og fredsens Gud skal vera med dykk.
25 Rædsla kjem, og dei skal søkja fred, men ingen finna.
8 Du hev gjeve meg større gleda i mitt hjarta enn dei hev når deira korn og vin fell rikeleg. I fred vil eg både leggja meg og sovna; for du, Herre, let meg einsaman bu i trygd.
15 Men skil den vantruande seg ifrå, so lat honom skilja seg; for broren eller systeri er ikkje trælbundne i slike ting, men Gud hev kalla oss til fred.
5 Mi pakt med honom var liv og fred. Eg gav honom deim til otte, og han ottast meg og skalv for mitt namn.
6 For eit barn er oss født, ein son er oss gjeven, og herreveldet kviler på hans herdar, og han heiter Underfull, Rådgjevar, Veldug Gud, Æveleg Fader, Fredsfyrste.
36 Best dei tala um dette, stod han sjølv midt ibland deim og sagde: «Fred vere med dykk!»
8 elska hev si tid, og hata hev si tid; ufred hev si tid, og fred hev si tid.
11 Men dei spaklyndte skal erva landet og hugnast ved mykjen fred.
15 Og Kristi fred råde i dykkar hjarto, den som de vart kalla til i ein likam, og ver takksame!
19 Lat oss difor trå etter det som tener til fred og til uppbyggjing innbyrdes.
15 Og Kristi fred råde i dykkar hjarto, den som de vart kalla til i ein likam, og ver takksame!
13 Men den Gud som gjev voni, fylle dykk med all gleda og fred i trui, so de kann vera rike på von ved krafti frå den Heilage Ande!
5 Kvar gong de kjem inn i eit hus, so seg fyrst: «Fred vere med dette huset!»
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
32 Ein tolug mann er betre enn ei kjempa, og den som styrer hugen sin, stend yver den som tek ein by.
22 Men fly frå dei ungdomslege lyster, og trå etter rettferd, tru, kjærleik, fred med deim som påkallar Herren av eit reint hjarta!
3 Mannsens æra er å halda seg frå trætta, men kvar uviting glefser til.
18 Men rettferds frukt vert sådd i fred for deim som held fred.
33 Dette hev eg tala til dykk, so de skal hava fred i meg. I verdi hev de trengsel; men ver hugheile! eg hev vunne yver verdi.»
9 Sæle dei fredkjære! Dei skal kallast Guds born.
17 For Guds rike er ikkje eting og drikking, men rettferd og fred og gleda i den Heilage Ande;
13 og er huset verdt det, so skal det få den velsigningi de hev lyst, men er det ikkje verdt det, so skal velsigningi koma attende til dykk.
34 De må ’kje tru eg er komen for å føra fred ned på jordi! Eg er ’kje komen med fred, men med sverd.
17 Men visdomen ovantil, han er fyrst og fremst rein, og dinæst fredsam, rimeleg, ettergjevande, full av miskunn og gode frukter, fri for tvil og fri for skrymt.
34 Då sagde han til henne: «Trui di hev hjelpt deg, dotter mi. Gakk heim og hav det godt, og ver fri sjukdomen din!»
24 «Herren velsigne deg og vare deg!
25 Herren late sit andlit lysa mot deg, og vere deg nådig!
26 Herren lyfte si åsyn på deg, og gjeve deg fred!»»
1 Etter di me no er rettferdiggjorde av trui, hev me fred med Gud ved vår Herre Jesus Kristus,
21 Dei gudlause hev ingen fred, segjer min Gud.
14 Vakta di tunga frå det som vondt er, og lippor for svikfull tale!
27 Fred leiver eg åt dykk, min fred gjev eg dykk; eg gjev dykk ikkje fred på den måten som verdi gjer det. Lat ikkje hjarta dykkar uroast og ikkje ræddast!
4 Og det kom ut ein annan hest, som var raud, og honom som sat på honom, vart det gjeve å taka freden burt frå jordi, og at dei skulde slagta kvarandre; og det var gjeve honom eit stort sverd.
27 Fred leiver eg åt dykk, min fred gjev eg dykk; eg gjev dykk ikkje fred på den måten som verdi gjer det. Lat ikkje hjarta dykkar uroast og ikkje ræddast!
13 Og alle dine søner skal vera upplærde av Herren, og stor fred skal sønerne dine hava.
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
33 Fredsens Gud vere med dykk alle! Amen.
17 Og rettferds verk skal vera fred, og rettferds frukt ro og tryggleik til æveleg tid.
3 Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!
6 For kjøtsens trå er daude, men Andens trå er liv og fred,
10 Han gjer ende på herferder yver all jordi, bryt bogen sund og høgg spjotet av; stridsvognerne brenner han upp i eld.
7 til alle deim i Rom som Gud elskar, de kalla, heilage: Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!
50 Salt er ein godt; men vert saltet saltlaust, kva vil de då salta det med? Hav salt i dykk sjølve, og haldt fred med kvarandre!»
38 «Velsigna vere kongen som kjem i Herrens namn! Fred i himmelen og æra i det høgste!»
6 Gjer dykk ingi sut for noko ting; men lat i alle ting dykkar ynskje koma fram for Gud i påkalling og bøn med takksegjing!
7 Og Guds fred, som gjeng yver alt vit, skal vara dykkar hjarto og dykkar tankar i Kristus Jesus.
3 Åt den som er hugfast, varar du stendig fred; for på deg lit han.
14 For han er vår fred, han som gjorde dei tvo til eitt og braut ned det gjerdet som var skilveggen, fiendskapen,
15 då han ved sitt kjøt avlyste den lovi som kom med bod og fyresegner, so han ved seg sjølv kunde skapa dei tvo til eitt nytt menneskje, med di han gjorde fred,
12 Ja, med gleda skal de draga ut og verta førde i fred. Fjell og haugar skal setja i med fagnadrop fyre dykk, og alle tre på marki skal klappa i hender.
7 Eg er berre fred, men når eg talar, er dei ferdige til strid.
20 Men fredsens Gud, han som i kraft av æveleg pakts blod førde den store hyrding for sauerne, vår Herre Jesus, upp frå dei daude,
15 Og du skal fara i fred til federne dine; du skal ganga i gravi i høg alder.
165 Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
9 Det som de og hev lært og motteke og høyrt og set hjå meg, gjer det! Og fredsens Gud skal vera med dykk.
11 Herren gjeve sitt folk styrke, Herren velsigne sitt folk med fred!
37 Merk deg den ulastande mann, og sjå på den rett-tenkte, at freds mann hev ei framtid.
16 Og so mange som gjeng fram etter denne rettesnor, fred og miskunn vere yver deim og yver Guds Israel!
7 Kor fagre er på fjelli hans føter som ber gledebod, som forkynner fred, som ber godt bod, som forkynner frelsa, som segjer til Sion: «Din Gud er no konge!»
79 Lysa for deim som sit i myrkr og daudsens skodd, og styra inn på velferds-veg vår fot.»
18 So framt det er mogelegt, so haldt de på dykkar sida fred med alle menneskje!
2 Miskunn og fred og kjærleik vere med dykk i rikt mål!
13 so de toler kvarandre og tilgjev kvarandre, um nokon hev kjæremål imot nokon! som Kristus tilgav dykk, soleis de og!
11 Men all tukt synest vel, medan ho stend på, ikkje å vera til gleda, men til sorg; men sidan gjev ho deim som derved er upptamde, ei fred-rik frukt som er rettferd.
16 profetarne i Israel som spådde um Jerusalem og såg fredssyner åt det, endå det ikkje var fred, segjer Herren, Herren.
50 Men han sagde til kvinna: «Trui di hev frelst deg! Gakk heim, og liv sæl.»
16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!
20 og ved honom å forlika alle ting med seg, med di han gjorde fred med blodet på krossen hans - ved honom, anten det so er dei på jordi eller dei i himmelen.
6 For kjøtsens trå er daude, men Andens trå er liv og fred,
16 Øyding og usæla hev deira vegar,
17 og freds veg kjenner dei ikkje.
18 Ingen age for Gud dei heve for augo.»
14 «Æra vere Gud i det høgste, og fred på jordi, og hugnad med menneskje!»
10 For «den som vil elska livet og sjå gode dagar, han skal halda tunga frå det som vondt er og lipporne frå svikfull tale;
11 han vike frå vondt og gjere godt, han søkje fred og trå etter honom!
15 og umbundne på føterne med den tilbunad som evangeliet um freden gjev.
3 og legg vinn på å halda Andens einskap i fredsens samband:
22 Men Andens frukt er kjærleik, gleda, fred, langmod, mildskap, godleik, truskap,
6 Sjå, eg vil koma med helsebot og lækjedom og lækja deim, og eg vil syna deim ei ovnøgd med fred og trygd.
33 For Gud er ikkje ustyrs Gud, men freds Gud.
11 han vike frå vondt og gjere godt, han søkje fred og trå etter honom!
3 Nåde vere med dykk og fred frå Gud Fader og vår Herre Jesus Kristus,
18 Men rettferds frukt vert sådd i fred for deim som held fred.
11 For eg veit kva tankar eg hev med dykk, segjer Herren, tankar til fred og ikkje til tjon, å gjeva dykk framtid og von.
32 Og kann han ikkje, so gjer han av ei sendeferd og tingar um fred, med hin endå er langt burte.
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
7 Når Herren likar ferdi åt ein mann, so let han jamvel fiendarne halda fred med honom.
3 Åt den som er hugfast, varar du stendig fred; for på deg lit han.
14 Og dei fer lettvint åt med å lækja mitt folks skade, med di dei segjer: «Fred, fred!» endå det ingen fred er.
24 Uventande skal han koma inn i dei grøderikaste bygder av landet og gjera ting som korkje far hans eller forfederne hans hev gjort; herfang og rov og gods skal han strå ut til folket sitt; og mot borgerne skal han hava rådgjerder fyre, til ei viss tid.