17 Venen elskar alltid, og bror vert fødd til hjelp i naud.
8 Men um nokon ikkje hev umsut for sine eigne og mest for sine husfolk, han hev forneitta trui og er verre enn ein vantruande.
19 Du skal æra far din og mor di! Du skal elska grannen din som deg sjølv!»
12 Og dykk gjere Herren fullrådde og ovrike på kjærleik til kvarandre og til alle, liksom me er det mot dykk,
33 Men de og skal elska kvar si kona som seg sjølv, og kona hava age for mannen.
7 Alt ved deg er fagert, min hugnad, du lytelaus er.»
17 Jarn sliper jarn, og den eine mannen sliper den andre.
10 Ei dugande kona, kven finn vel ei slik? Høgre stend ho i pris enn perlor.
9 Tvo er betre farne enn ein, for dei hev god løn for strævet sitt.
28 Soleis er mennerne skuldige til å elska konorne sine som sine eigne likamar. Den som elskar si kona, elskar seg sjølv.
18 Og Herren Gud sagde: «Det er ikkje godt at mannen er einsleg. Eg vil gjeva honom ei hjelp som høver for honom.»
12 Og um nokon kann vinna yver den som er åleine, so kann tvo standa seg imot honom, og tritvinna tråd slit ein ikkje av so snart.
12 Alt som de då vil at andre skal gjera mot dykk, det skal de og gjera mot deim; for so er lovi og profetarne.
2 Men for hor skuld skal kvar mann hava si eigi kona, og kvar kvinna sin eigen mann!
10 Um dei dett, kann den eine reisa upp felagen sin; men usæl er einstødingen som dett og ikkje hev nokon til å reisa seg upp!
18 De konor, ver mennerne dykkar undergjevne, so som det sømer seg i Herren!
19 De menner, elska konorne dykkar og ver ikkje beiske imot deim!
1 Eit godt namn er meir verdt enn rikdom stor, og manntekkje betre enn sylv og gull.
14 Gakk ikkje i framandt ok med vantruande! For kva samlag hev rettferd med urett? eller kva samfund hev ljos med myrker?
5 so gjer dykk og just difor all umak, og vis i trui dykkar dygd, og i dygdi skynsemd,
6 og i skynsemdi fråhald, og i fråhaldet tolmod, og i tolmodet gudlegdom,
7 og i gudlegdomen broderkjærleik, og i broderkjærleiken kjærleik til alle.
22 De konor, ver dykkar eigne menn undergjevne som Herren!
23 For mannen er hovudet for kona, liksom Kristus er hovudet for kyrkja, han som er frelsaren for sin likam.
14 Hus og gods er fedre-arv, men frå Herren kjem ei vitug kona.
25 De menner, elska konorne dykkar, liksom Kristus elska kyrkja og gav seg sjølv for henne,
26 so han kunde helga henne, med di han reinsa henne ved vatsbadet i ordet,
10 Talar eg no menneskje eller Gud til viljes, eller søkjer eg å gjera menneskje til lags? Vilde eg enno gjera menneskje til lags, var eg ikkje Kristi tenar.