Sabedoria
8 Eg vil læra deg og visa deg den vegen du skal ganga; eg vil gjeva deg råd med mitt auga på deg.
8 Men eg vil ved di store miskunn ganga inn i ditt hus, vil med otte for deg falla ned framfyre ditt heilage tempel.
11 Du vil kunngjera meg livsens veg; ei nøgd med gleda er for di åsyn, fagnad ved di høgre hand til æveleg tid.
28 Og me veit at alle ting tener deim til gode som elskar Gud, dei som er kalla etter hans rådgjerd.
13 Sæl den mann som hev funne visdom, og den mann som vinn seg vit!
11 Då skal Herren leida deg alltid, han skal metta di sjæl i øydemarker, han skal styrkja beini dine, og du vert som ein velvatna hage, som ei rennande kjelda der vatnet aldri tryt.
10 Seg ikkje: «Korleis hev det seg at dei framfarne dagar var betre enn dei som no er?» For ikkje utav visdom spør du um det.
28 Hev du ’kje skyna det? Hev du ’kje høyrt det? Herren han er ein æveleg Gud, han hev skapt den vide verdi. Han vert ikkje trøytt, han vert ikkje mod, hans vit kann ingen grunda ut.
1 Rosa deg ikkje av morgondagen, for du veit ikkje kva ein dag ber i fang.
18 Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
20 Høyr på råd og lat deg aga, so du til slutt kann verta vis.
15 Eg skal gjeva dykk munn og visdom, som ingen av motmennerne dykkar skal kunna standa seg for eller segja imot.
12 Å telja våre dagar, det lære du oss, at me kann få visdom i hjarta.
9 Gråtande skal dei koma og audmjukleg bedande; eg vil fylgja dei; eg vil leida deim til vatsbekkjer på ein jamn veg, der dei ikkje skal snåva. For eg er vorten far åt Israel, og Efraim er min fyrstefødde son.
3 ja, når du kallar på skynet og ropar høgt på vitet,
5 då skal du skyna otte for Herren, og Guds-kunnskap skal du finna.
5 Vonde folk skynar ikkje kva rett er, men dei som søkjer Herren, skynar alt.
35 For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
18 Ingen dåre seg sjølv! Um nokon millom dykk tykkjest vera vis i denne verdi, lat honom verta ei dåre, so han kann verta vis!
18 Ingen dåre seg sjølv! Um nokon millom dykk tykkjest vera vis i denne verdi, lat honom verta ei dåre, so han kann verta vis!
12 Hjå folk med gråe hår er visdom, og vit hjå deim som liver lenge.
13 Hjå honom visdom er og kraft, hjå honom råd og dømekraft.
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
2 Kjem stormod, so kjem og skam, men smålåtne, dei hev visdom.
1 Då tok Job til ords og sagde:
2 «Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Um han med honom vilde trætta, han kann ’kje svara eitt til tusund.
4 Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
17 Men visdomen ovantil, han er fyrst og fremst rein, og dinæst fredsam, rimeleg, ettergjevande, full av miskunn og gode frukter, fri for tvil og fri for skrymt.
12 Men visdomen, kvar er han å få? Og kvar skal ein vitet nå?
13 Slett ingen veit hans verd og vinst; i manneheim han ikkje finst;
14 Avgrunnen dyn: «Her ei han er!» Og havet segjer: «Ikkje her!»
15 Du kann ’kje kjøpa han for gull, men sylv ei vega prisen full,
16 og ei for gull ifrå Ofir, ei for onyks, ei for safir.
17 Ei gull og glas er nok til kaup, og ei til byte fingull-staup.
18 Korall, krystall gjeld ikkje her. Visdom er meir enn perlor verd.
19 Topas frå Kus er altfor ring, ja, reinast gull vert ingen ting.
20 Visdomen, kvar kjem han ifrå? Og kvar skal ein til vitet nå?
21 Det ingen veit på denne jord; ei fugl det fann, kvar helst han for.
22 Avgrunn og daude segjer greidt: «Eit gjetord er alt det me veit.»
34 So syt då ikkje for morgondagen! Morgondagen lyt syta for seg. Kvar dag hev nok med si møda.
17 Til desse fire sveinarne gav no Gud kunnskap og vit på alt slag skrift og visdom; og Daniel skyna seg på alle syner og draumar.
4 Herren, Herren hev gjeve meg ei læresveins-tunga, so eg kann vita å kveikja den trøytte med ord. Han vekkjer kvar morgon, han vekkjer mitt øyra til å høyra på læresveins vis.
5 og de hev gløymt den påminning som talar til dykk som born: «Min son, vanmæt ikkje Herrens tukt, og vanmodast ikkje når han refser deg!
6 for den Herren elskar, den tuktar han, og han hudflengjer kvar son som han tek seg av.»
1 Usæle dei som fer ned til Egyptarland etter hjelp og stolar på hestar og lit på vogner, for di dei er so mange, og på hestfolk, for di dei er so mannsterke, men ikkje skodar etter Israels Heilage og ikkje søkjer Herren!
2 Men han og er vis og let ulukka koma, og ordi sine tek han ikkje i seg att, men han reiser seg mot huset åt dei vonde og mot deim som er hjelp for illgjerdsmenner.
15 Sjå difor til korleis de kann ferdast varleg, ikkje som uvise, men som vise,
16 so de kjøper den laglege tid; for dagarne er vonde!
33 Otte for Herren er age til visdom, og fyre æra gjeng andmykt.
8 Den som elskar si sjæl, han vinn seg vit, den som vaktar sitt skyn, skal finna lukka.
5 so den vise kann høyra og auka sin lærdom og den vituge verta rådklok.
15 Sjå difor til korleis de kann ferdast varleg, ikkje som uvise, men som vise,
16 so de kjøper den laglege tid; for dagarne er vonde!
9 Nei, so høg som himmelen er yver jordi, so er mine vegar høgre enn dykkar vegar og mine tankar høgre enn dykkar tankar.
10 Med ovmod veld ein berre trætta, men hjå deim som tek mot råd, er visdom.
23 Det de gjer, gjer det av hjarta, so som for Herren og ikkje for menneskje,
24 då de veit at de skal få arven til løn av Herren. Ten Herren Kristus!
2 Og Herrens Ande skal kvila yver honom, anden med visdom og vit, anden med råd og styrke, anden med Herrens kunnskap og otte.
3 Han skal hava sin hugnad i Herrens otte, og han skal ikkje døma etter det augo ser, og ikkje skipa rett etter det øyro høyrer.
42 Sudlands-dronningi skal standa fram for domen i hop med denne ætti og fella deim; for ho kom frå verdsens ende og vilde høyra Salomos visdom, og her er meir enn Salomo.
19 Med visdom hev Herren grunnfest jordi, med vit hev han laga himmelen.
27 han, den eine vise Gud ved Jesus Kristus, skal hava æra i all æva! Amen.
12 For ein sit i skuggen av visdomen som i skuggen av pengar, men fyremunen med kunnskap er at visdomen held eigaren sin i live.
8 Nei, han hev sagt deg, menneskje, kva som godt er; for kva krev Herren av deg anna enn at du skal gjera det som rett er, leggja vinn på kjærleik og ferdast audmjukt med din Gud?
29 Ogso dette kjem frå Herren, allhers drott. Han er underfull i råd, stor i visdom.
6 For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
9 Han leider dei audmjuke i det som rett er, og lærer dei audmjuke sin veg.
8 Den vise tek imot påbod, men gapen gjeng til grunns,
28 Um dåren tagde, gjekk han og for vismann, og for ein vitug mann når han heldt munn.
18 Råder vert stødige med rådleggjing, få då klok styring når du fører krig!
8 Lat meg høyra di miskunn um morgonen, for eg lit på deg! Lær meg den veg eg skal vandra, for eg lyfter mi sjæl til deg!
28 Hev du ’kje skyna det? Hev du ’kje høyrt det? Herren han er ein æveleg Gud, han hev skapt den vide verdi. Han vert ikkje trøytt, han vert ikkje mod, hans vit kann ingen grunda ut.
15 Uvitingen held sin eigen veg for den rette, men den vise høyrer på råd.
24 Kor mange dine gjerningar er, Herre! Du gjorde deim alle med visdom, jordi er full av det du hev skapt.
20 Høyr på råd og lat deg aga, so du til slutt kann verta vis.
16 Blinde ukjend veg eg fører, so dei fer ukjende stigar, myrkt gjer eg til ljost for deim, bakkeland til flate sletta. Dette er det eg vil gjera og slett ikkje lata vera.
4 Herre, lat meg kjenna dine vegar, lær meg dine stigar!
5 Leid meg fram i di sanning og lær meg! for du er Gud, min frelsar, på deg ventar eg all dagen.
5 Lit på Herren av heile ditt hjarta men set ikkje lit til ditt vit!
6 Tenk på honom i all di ferd! So jamnar han dine vegar.
8 For mine tankar er ikkje dykkar tankar, og dykkar vegar er ikkje mine vegar, segjer Herren.
7 Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
5 Ferdast visleg med deim som er utanfor, so de kjøper den laglege tid!
6 Dykkar tale vere alltid tekkjeleg, krydda med salt, so de veit korleis de skal svara kvar og ein.
30 Rettferdig manns munn andar visdom, og hans tunga taler det som rett er.
33 Å, for djup av rikdom og visdom hjå Gud! Kor uransakelege domarne hans er, og kor urekkjande vegarne hans!
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
23 Herren gjer ein manns steg faste, og han hev hugnad i hans veg.
23 men me forkynner Kristus krossfest, som er ei avstyggjing for jødar og ein dårskap for grækarar,
24 men for deim som er kalla, både jødar og grækarar, forkynner me Kristus, Guds kraft og Guds visdom.
25 For Guds dårskap er visare enn menneski, og Guds vanmagt er sterkare enn menneski.
3 Den som agtar munnen sin, varar si sjæl, men gapen fær seg ei ulukka.
12 Han hev gjort jordi med si kraft, skapt heimen med sin visdom og spana ut himmelen med sitt vit.
6 Klok styring skal du bruka når du fører krig, hev du mange rådvise menn gjeng det godt.
23 Eg veit, Herre, at menneskja ikkje sjølv råder for sin veg, og at gangande mann ikkje hev magt til å styra sine stig.
23 Deg, min fedregud, takkar og prisar eg for di du hev gjeve meg visdom og dugleik, og no hev kunngjort meg det me bad deg um. For det som kongen vilde vita, hev du kunngjort oss.
2 Dåren bryr seg ikkje um å vera vitug, men vil berre visa kva som bur i honom.
6 For Herren er den som gjev visdom, frå hans munn kjem kunnskap og vit.
6 Og han sagde til domarane: «Agta vel på det de gjer; for de feller ikkje dom for menneskje, men for Herren, og han er hjå dykk når det dømer.
20 Daniel tok til ords og sagde: «Lova vere Guds namn frå æva og til æva! For visdom og magt høyrer honom til!
1 Hjartans rådleggjing høyrer menneskja til, men tunga fær svaret frå Herren.
26 For den mannen som er honom til hugnad, gjev han visdom og kunnskap og gleda. Men den som syndar, gjev han strævet med å samla og draga i hop so den som er til hugnad for Gud kann få det. Det og er fåfengd og jag etter vind.
5 Stor er vår Herre og veldug i magt, på hans vit er det ikkje mål.
15 Vitug manns hjarta kjøper kunnskap, og øyra åt vismenner søkjer kunnskap.
24 Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.
17 Men visdomen ovantil, han er fyrst og fremst rein, og dinæst fredsam, rimeleg, ettergjevande, full av miskunn og gode frukter, fri for tvil og fri for skrymt.
14 de som ikkje veit kva som skal henda i morgon! For kva er livet dykkar? De er ein eim som ei liti stund er synleg og so kverv burt.
2 so deira hjarta må verta trøysta, med di dei vert samanknytte i kjærleik og vinn fram til heile rikdomen av det fullvisse skyn, til kunnskap um Guds løyndom, det er Kristus,
3 han som alle skattar av visdom og kunnskap er løynde i.
29 Langmodig mann hev mykje vit, men bråhuga mann syner narreskap.
16 Å vinna visdom - kor mykje betre er det ei enn gull! Å vinna vit er meire verdt enn sylv.
4 Og hugnast i Herren, so skal han gjeva deg det som ditt hjarta ynskjer.
20 Men honom som er megtig til å gjera yver alle ting, ovlangt yver det som me bed um eller skynar, etter den kraft som er verksam i oss,
21 honom vera æra i kyrkja og i Kristus Jesus gjenom alle ætter i alle ævor! Amen.
1 Det er no tridje gongen eg kjem til dykk. Ved tvo og tri vitnemål skal kvar sak standa fast.
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
22 Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.
5 Ferdast visleg med deim som er utanfor, so de kjøper den laglege tid!
6 Dykkar tale vere alltid tekkjeleg, krydda med salt, so de veit korleis de skal svara kvar og ein.
105 Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
13 Kven er vis og vitug imillom dykk? Han må ved god ferd syna sine gjerningar i visdoms spaklynde.
10 Alt det di hand vinn gjera med di kraft, det skal du gjera, for det finst ikkje arbeid eller utrekning eller kunnskap eller visdom i helheimen som du gjeng til.
6 Men me talar visdom hjå dei fullkomne, men ein visdom som ikkje høyrer denne verdi til eller herrarne i denne verdi, dei som forgjengst.
7 Men som ein løyndom talar me Guds visdom, den dulde, som Gud frå ævelege tider hev etla til vår herlegdom,
1 Sæl er den mann som ikkje gjeng i råd med ugudlege og ikkje stend på veg med syndarar og ikkje sit i sæte med spottarar,
2 men som hev si lyst i Herrens lov og grundar på hans lov dag og natt.
130 Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
24 Døm ikkje etter det som er utvendes, men lat domen dykkar vera rettferdig!»
9 Mannsens hjarta tenkjer ut sin veg, men Herren styrer hans stig.
17 Men visdomen ovantil, han er fyrst og fremst rein, og dinæst fredsam, rimeleg, ettergjevande, full av miskunn og gode frukter, fri for tvil og fri for skrymt.
10 Lær meg å gjera din vilje, for du er min Gud! Din gode ande leide meg på jamne lendet.
11 For ditt namn skuld, Herre, haldt meg i live! I di rettferd før mi sjæl ut or trengsla!
16 Lat Kristi ord bu rikleg hjå dykk, so de lærer og påminner kvarandre i all visdom med salmar og lovsongar og åndelege visor, og syng yndeleg i dykkar hjarto for Gud.
11 Lær meg, Herre, din veg, og leid meg på den jamne stig for deira skuld som lurer på meg!
24 Den som no høyrer desse ordi mine og gjer etter deim, honom vil eg likna med ein vitug mann, som bygde huset sitt på berg.
7 Otte for Herren er upphav til kunnskap, uvitingar vanvyrder visdom og age.
5 Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.