Santidade
3 Men utukt og all ureinskap eller havesykja må ikkje eingong verta nemnde millom dykk, so som det sømer seg for heilage,
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
15 men ver, etter den Heilage som kalla dykk, ogso de heilage i all dykkar ferd!
16 for det stend skrive: «De skal vera heilage, for eg er heilag!»
3 Men utukt og all ureinskap eller havesykja må ikkje eingong verta nemnde millom dykk, so som det sømer seg for heilage,
9 han som frelste oss og kalla oss med eit heilagt kall, ikkje etter våre gjerningar, men etter si eigi rådgjerd og den nåden som er oss gjeven i Kristus Jesus frå ævelege tider,
14 Legg vinn på godt og ikkje på vondt, so de kann liva. Då vera med dykk Herren, allhers Gud, som de hev sagt.
3 Dette er Guds vilje, dykkar helging: at de skal halda dykk frå utukt;
4 at kvar og ein av dykk veit å vinna seg sin eigen make i helging og æra,
5 ikkje med ovhug i lyst, so som heidningarne som ikkje kjenner Gud;
6 at ingen skal gjera bror sin uskil eller svik i det som han hev å gjera med honom; for Herren er hemnar for alt slikt, som me og fyrr hev sagt og vitna for dykk.
7 For Gud kalla oss ikkje til ureinskap, men til helging.
4 liksom han valde oss ut i honom, fyrr verdi vart grunnlagd, at me skulde vera heilage og ulastelege for hans åsyn,
22 at de etter dykkar fyrre livsferd skal leggja av det gamle menneskje, som vert tynt ved dei dårande lyster,
23 men verta uppnya ved Anden i dykkar hug
24 og klæda dykk i det nye menneskje, som er skapt etter Gud med den rettferd og heilagdom som sanningi verkar.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!
24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!
3 Min Gud! eg ropar um dagen, og du svarar meg ikkje, og um natti, og eg fær ikkje tegja.
5 Lat dette huglaget vera i dykk, som og var i Kristus Jesus,
48 Ver då de fullkomne, som far dykkar i himmelen er!
25 Fårlegt er det for eit menneskje å vigsla eitkvart tankelaust, og fyrst granska lovnaden etterpå.
16 Veit de ikkje at de er Guds tempel, og Guds Ande bur i dykk?
26 De skal vera meg heilage; for eg, Herren, er heilag, og eg hev skilt dykk ut frå alle andre folkeslag, so de skal høyra meg til.
23 Og eg vil syna meg stor og heilag og gjera meg kjend for augo på mange folkeslag. Og dei skal sanna at eg er Herren.
1 Sidan me då hev desse lovnaderne, mine kjære, so lat oss reinsa oss frå all ureinskap på kjøt og ånd og fullføra vår helging i Guds age!
17 Helga dei i sanningi! Ditt ord er sanning.
15 men ver, etter den Heilage som kalla dykk, ogso de heilage i all dykkar ferd!
16 for det stend skrive: «De skal vera heilage, for eg er heilag!»
16 Ingen kveikjer eit ljos og gøymer det under eit kjer eller set det under ei seng; alle set det i ein stake, so dei som kjem inn, kann sjå ljosken.
9 Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
22 Men no då de er frigjorde frå syndi og hev vorte Guds tenarar, hev de dykkar frukt til helging, og endelykti er ævelegt liv.
1 Av David. Lova Herren, mi sjæl, og alt som i meg er, love hans heilage hamn!
1 Sidan me då hev desse lovnaderne, mine kjære, so lat oss reinsa oss frå all ureinskap på kjøt og ånd og fullføra vår helging i Guds age!
26 De skal vera meg heilage; for eg, Herren, er heilag, og eg hev skilt dykk ut frå alle andre folkeslag, so de skal høyra meg til.
7 De skal helga dykk og vera heilage; for eg, Herren, er dykkar Gud.
17 Men eg legg dykk på hjarta, brør, at de hev augo med deim som veld usemja og støytarne mot den læra som de hev lært, og haldt dykk ifrå deim.
2 til Guds kyrkjelyd som er i Korint, deim som er helga i Kristus Jesus, som er kalla, heilage, med alle deim som på kvar stad påkallar vår Herre Jesu Kristi namn, både deira og vår.
21 Ogso dykk som fordom var framande vortne og fiendar ved dykkar huglag, i dei vonde gjerningar,
22 dykk hev han no forlikt i hans kjøts likam ved dauden, for å stella dykk fram heilage og ulastande og uklandrande for si åsyn,
23 so framt de vert verande i trui, grunnfeste og trauste, og ikkje let dykk rikka frå den voni evangeliet gjev, det som de hev høyrt, som er forkynt for kvar skapning under himmelen, og som eg, Paulus, vart tenar for.
4 Og dei rettferdige gled seg, dei fagnar seg for Guds åsyn, dei frygdar seg med gleda.
5 Syng for Gud, syng lov for hans namn! Bygg veg for han som fer fram i øydemarker, Jah er namnet hans, og fegnast for hans åsyn!
14 Trå etter fred med alle og etter helging! for utan henne skal ingen sjå Herren.
19 Eg talar på menneskjevis for dykkar kjøts vesaldom. For liksom de baud lemerne dykkar fram til tenarar for ureinskapen og urettferdi til urettferd, so bjod no fram lemerne dykkar til tenarar for rettferdi til helging.
2 Ingen er heilag som Herren, ingen er til utan du. Det bid inkje berg som vår Gud.
23 Og eg vil helga mitt store namn som vart vanhelga millom folki med di de vanhelga det ibland deim. Og folki skal sanna at eg er Herren, segjer Herren, Herren, når eg helgar meg på dykk for augo deira.
1 So legg eg dykk då på hjarta, brør, ved Guds miskunn, at de må bjoda fram likamarne dykkar til eit offer som er livande og heilagt og hugnadlegt for Gud - det er dykkar åndelege gudstenesta -
15 For so segjer han som er høgt upphøgd, han som trunar æveleg og heiter «Heilag»: I det høge og heilage bur eg, og hjå den som er broten og nedbøygd i åndi, for eg vil vekkja åndi til liv hjå dei bøygde, og hjarta til liv hjå dei brotne.
1 Er det då nokor trøyst i Kristus, er det nokor hugsvaling i kjærleik, er det noko samfund i Anden, er det nokor medkjensla og miskunn:
2 so gjer mi gleda fullkomi, so de hev same hug, med di de hev same kjærleiken og samlyndte hev den eine hugen,
3 ikkje gjer noko av stridssykja eller lyst til tom æra, men i audmykt vyrder kvarandre høgre enn dykk sjølve.
4 Sjå ikkje kvar på sin eigen bate, men kvar på baten til dei andre og!
5 Lat dette huglaget vera i dykk, som og var i Kristus Jesus,
6 han som, då han var i Guds skapnad, ikkje heldt det for eit ran å vera Gud lik,
7 men gav sjølv avkall på det og tok ein tenars skapnad på seg, med di han kom i likning med menneskje, og då han i åtferd var funnen som eit menneskje,
8 nedra han seg sjølv, so han vart lydug alt til dauden, ja til dauden på krossen.
9 Difor hev og Gud storleg upphøgt honom og gjeve honom det namn som er yver kvart eit namn,
10 so i Jesu namn skal kvart kne bøygja seg, deira som er i himmelen og på jordi og under jordi,
11 og kvar tunga skal sanna at Jesus Kristus er Herre, til Gud Faders æra.
12 Difor, mine kjære, liksom de alltid hev vore lyduge, so arbeid, ikkje berre som i mitt nærvære, men no endå meir i mitt fråvære, på dykkar frelse med age og otte!
13 For Gud er den som verkar i dykk både å vilja og verka for sin gode vilje.
14 Gjer alt utan murring og tvilsmål,
15 so de kann vera lastelause og reine, Guds ulastande born midt i ei ukyndt og rangsnudd ætt, der de syner dykk som ljos i verdi,
16 med di de held fram livsens ord, meg til ros på Kristi dag, at eg ikkje hev laupe til unyttes eller arbeidt til unyttes.
17 Men um eg og vert ofra, medan eg gjer altartenesta og ber dykkar tru fram til offer, so gled eg meg og gled meg saman med dykk alle.
18 Gled og de dykk like eins, og gled dykk saman med meg!
19 Eg hev den voni i Herren Jesus, at eg snart kann senda Timoteus til dykk, so eg og kann verta glad i hug, når eg fær vita korleis det er med dykk.
20 For eg hev ingen med slikt eit lynde, som so ærleg kann hava umsut for dykk.
21 For dei søkjer alle sitt eige, ikkje det som høyrer Jesus Kristus til;
22 men hans prøvde truskap kjenner de, at liksom ein son tenar far sin, so hev han tent med meg for evangeliet.
23 Honom vonar eg då å kunna senda straks når eg ser utgangen på saki mi.
24 Men eg hev den tillit i Herren at eg og sjølv skal koma snart.
25 Eg fann det naudsynleg å senda til dykk Epafroditus, min bror og medarbeidar og medstridsmann og dykkar sendemann og tenar til hjelp for mi trong,
26 av di han lengta etter dykk alle, og var ottefull for di de hadde høyrt at han var sjuk.
27 For han var verkeleg sjuk og dauden nær; men Gud gjorde miskunn mot honom, ja, ikkje berre mot honom, men mot meg og, so eg ikkje skulde hava sorg på sorg.
28 Difor sender eg honom so mykje snarare, at de kann gleda dykk ved å sjå honom att, og eg vera meir sutlaus.
29 Tak då imot han i Herren med all gleda, og haldt slike i æra!
30 For for Kristi gjerning skuld kom han dauden nær, då han ikkje vyrde sitt liv, so han kunde bøta på saknaden av dykk ved tenesta mot meg.