11 Ten Herren med age, og fagna dykk med otte!
1 Halleluja! Sæl er den mann som ottast Herren, som hev si store lyst i hans bodord.
11 De som ottast Herren, lit på Herren! Han er deira hjelp og skjold.
7 Ver ikkje vis i eigne augo, ottast Herren og vik frå det vonde.
8 Det vert til helsebot for holdet ditt, og kveik for beini dine.
1 Herren er konge, folki skjelv; han sit på kerubar, jordi ruggar.
22 Vil de ikkje ottast meg, segjer Herren, eller skjelva for mi åsyn? eg som sette fjøresanden til demma for havet, til eit ævelegt stengje som det ikkje kann fløda yver, som bårorne kjem dynjande imot, men ikkje vinn på, og marmar imot, men ikkje kann fløda yver.
33 Otte for Herren er age til visdom, og fyre æra gjeng andmykt.
8 All jordi må ottast for Herren, for honom ræddast alle som bur i mannheimen.
30 Vænleik er fals og fagerskap fåfengd; ei kona som ottast Herren, skal prisast.
4 Løn for spaklynde og otte for Herren er rikdom og æra og liv.
120 Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
12 og kom i hug alle dei store verk og agelege gjerningar han gjorde for augo åt heile Israel!