1 "O homem nascido de mulher vive pouco tempo e passa por muitas dificuldades.
2 Brota como a flor e murcha. Vai-se como a sombra passageira; não dura muito.
3 Fixas o olhar num homem desses? E o trarás à tua presença para julgamento?
4 Quem pode extrair algo puro da impureza? Ninguém!
5 Os dias do homem estão determinados; tu decretaste o número de seus meses e estabeleceste limites que ele não pode ultrapassar.
6 Por isso desvia dele o teu olhar, e deixa-o, até que ele cumpra o seu tempo como trabalhador contratado.
7 "Para a árvore pelo menos há esperança: se é cortada, torna a brotar, e os seus renovos vingam.
8 Suas raízes poderão envelhecer no solo e seu tronco morrer no chão;
9 ainda assim, com o cheiro de água ela brotará e dará ramos como se fosse muda plantada.
10 Mas o homem morre, e morto permanece; dá o último suspiro, e deixa de existir.
11 Assim como a água desaparece do mar e o leito do rio perde as águas e seca,
12 assim o homem se deita e não se levanta; até quando os céus já não existirem, os homens não acordarão e não serão despertados do seu sono.
13 "Se tão-somente me escondesses na sepultura e me ocultasses até passar a tua ira! Se tão-somente me impusesses um prazo e depois te lembrasses de mim!
14 Quando um homem morre, acaso tornará a viver? Durante todos os dias do meu árduo labor esperarei pela minha dispensa.
15 Chamarás, e eu te responderei; terás anelo pela criatura que as tuas mãos fizeram.
16 Por certo contarás então os meus passos, mas não tomarás conhecimento do meu pecado.
17 Minhas faltas serão encerradas num saco; tu esconderás a minha iniqüidade.
18 "Mas, assim como a montanha sofre erosão e desmorona, e a rocha muda de lugar;
19 e assim como a água desgasta as pedras e as torrentes arrastam terra, assim destróis a esperança do homem.
20 Tu o subjulgas de uma vez por todas, e ele se vai; alteras a sua fisionomia, e o mandas embora.
21 Se honram os seus filhos, ele não fica sabendo; se os humilham, ele não o vê.
22 Só sente a dor do seu próprio corpo; só pranteia por si mesmo".
1 א אדם ילוד אשה-- קצר ימים ושבע-רגז br
2 ב כציץ יצא וימל ויברח כצל ולא יעמוד br
3 ג אף-על-זה פקחת עינך ואתי תביא במשפט עמך br
4 ד מי-יתן טהור מטמא-- לא אחד br
5 ה אם חרוצים ימיו--מספר-חדשיו אתך חקו עשית ולא יעבר br
6 ו שעה מעליו ויחדל-- עד-ירצה כשכיר יומו br
7 ז כי יש לעץ תקוה br אם-יכרת ועוד יחליף וינקתו לא תחדל br
8 ח אם-יזקין בארץ שרשו ובעפר ימות גזעו br
9 ט מריח מים יפרח ועשה קציר כמו-נטע br
10 י וגבר ימות ויחלש ויגוע אדם ואיו br
11 יא אזלו-מים מני-ים ונהר יחרב ויבש br
12 יב ואיש שכב ולא-יקום br עד-בלתי שמים לא יקיצו ולא-יערו משנתם br
13 יג מי יתן בשאול תצפנני-- תסתירני עד-שוב אפך br תשית לי חק ותזכרני br
14 יד אם-ימות גבר היחיה br כל-ימי צבאי איחל-- עד-בוא חליפתי br
15 טו תקרא ואנכי אענך למעשה ידיך תכסף br
16 טז כי-עתה צעדי תספור לא-תשמר על-חטאתי br
17 יז חתם בצרור פשעי ותטפל על-עוני br
18 יח ואולם הר-נופל יבול וצור יעתק ממקמו br
19 יט אבנים שחקו מים-- תשטף-ספיחיה עפר-ארץ br ותקות אנוש האבדת br
20 כ תתקפהו לנצח ויהלך משנה פניו ותשלחהו br
21 כא יכבדו בניו ולא ידע ויצערו ולא-יבין למו br
22 כב אך-בשרו עליו יכאב ונפשו עליו תאבל