1 Por que nos rejeitaste definitivamente, ó Deus? Por que se acende a tua ira contra as ovelhas da tua pastagem?

2 Lembra-te do povo que adquiriste em tempos passados, da tribo da tua herança, que resgataste, do monte Sião, onde habitaste.

3 Volta os teus passos para aquelas ruínas irreparáveis, para toda a destruição que o inimigo causou em teu santuário.

4 Teus adversários gritaram triunfantes bem no local onde te encontravas conosco, e hastearam suas bandeiras em sinal de vitória.

5 Pareciam homens armados com machados invadindo um bosque cerrado.

6 Com seus machados e machadinhas esmigalharam todos os revestimentos de madeira esculpida.

7 Atearam fogo ao teu santuário; profanaram o lugar da habitação do teu nome.

8 Disseram no coração: "Vamos acabar com eles! " Queimaram todos os santuários do país.

9 Já não vemos sinais miraculosos; não há mais profetas, e nenhum de nós sabe até quando isso continuará.

10 Até quando o adversário irá zombar, ó Deus? Será que o inimigo blasfemará o teu nome para sempre?

11 Por que reténs a tua mão, a tua mão direita? Não fiques de braços cruzados! Destrói-os!

12 Mas tu, ó Deus, és o meu rei desde a antigüidade; trazes salvação sobre a terra.

13 Tu dividiste o mar pelo teu poder; quebraste as cabeças das serpentes das águas.

14 Esmagaste as cabeças do Leviatã e o deste por comida às criaturas do deserto.

15 Tu abriste fontes e regatos; secaste rios perenes.

16 O dia é teu, e tua também é a noite; estabeleceste o sol e a lua.

17 Determinaste todas as fronteiras da terra; fizeste o verão e o inverno.

18 Lembra-te de como o inimigo tem zombado de ti, ó Senhor, como os insensatos têm blasfemado o teu nome.

19 Não entregues a vida da tua pomba aos animais selvagens; não te esqueças para sempre da vida do teu povo indefeso.

20 Dá atenção à tua aliança, porque de antros de violência se enchem os lugares sombrios do país.

21 Não deixes que o oprimido se retire humilhado! Faze que o pobre e o necessitado louvem o teu nome.

22 Levanta-te, ó Deus, e defende a tua causa; lembra-te de como os insensatos zombam de ti sem cessar.

23 Não ignores a gritaria dos teus adversários, o crescente tumulto dos teus inimigos.

1 א   משכיל לאסף br למה אלהים זנחת לנצח    יעשן אפך בצאן מרעיתך br

2 ב   זכר עדתך קנית קדם--    גאלת שבט נחלתך br הר-ציון    זה שכנת בו br

3 ג   הרימה פעמיך למשאות נצח    כל-הרע אויב בקדש br

4 ד   שאגו צרריך בקרב מועדך    שמו אותתם אתות br

5 ה   יודע כמביא למעלה    בסבך-עץ קרדמות br

6 ו   ועת (ועתה) פתוחיה יחד--    בכשיל וכילפות יהלמון br

7 ז   שלחו באש מקדשך    לארץ חללו משכן-שמך br

8 ח   אמרו בלבם נינם יחד    שרפו כל-מועדי-אל בארץ br

9 ט   אותתינו לא ראינו    אין-עוד נביא ולא-אתנו ידע עד-מה br

10 י   עד-מתי אלהים יחרף צר    ינאץ אויב שמך לנצח br

11 יא   למה תשיב ידך וימינך    מקרב חוקך (חיקך) כלה br

12 יב   ואלהים מלכי מקדם    פעל ישועות בקרב הארץ br

13 יג   אתה פוררת בעזך ים    שברת ראשי תנינים על-המים br

14 יד   אתה רצצת ראשי לויתן    תתננו מאכל לעם לציים br

15 טו   אתה בקעת מעין ונחל    אתה הובשת נהרות איתן br

16 טז   לך יום אף-לך לילה    אתה הכינות מאור ושמש br

17 יז   אתה הצבת כל-גבולות ארץ    קיץ וחרף אתה יצרתם br

18 יח   זכר-זאת--אויב חרף יהוה    ועם נבל נאצו שמך br

19 יט   אל-תתן לחית נפש תורך    חית ענייך אל-תשכח לנצח br

20 כ   הבט לברית    כי מלאו מחשכי-ארץ נאות חמס br

21 כא   אל-ישב דך נכלם    עני ואביון יהללו שמך br

22 כב   קומה אלהים ריבה ריבך    זכר חרפתך מני-נבל כל-היום br

23 כג   אל-תשכח קול צרריך    שאון קמיך עלה תמיד