1 Depois da morte de Saul, Davi retornou de sua vitória sobre os amalequitas. Fazia dois dias que ele estava em Ziclague

2 quando, no terceiro dia, chegou um homem que vinha do acampamento de Saul, com as roupas rasgadas e terra na cabeça. Ao aproximar-se de Davi, prostrou-se em terra, em sinal de respeito.

3 Davi então lhe perguntou: "De onde você vem? " Ele respondeu: "Fugi do acampamento israelita".

4 Disse Davi: "Conte-me o que aconteceu? " E o homem contou: "O nosso exército fugiu da batalha, e muitos morreram. Saul e Jônatas também estão mortos".

5 Então Davi perguntou ao jovem que lhe trouxera as notícias: "Como você sabe que Saul e Jônatas estão mortos? "

6 O jovem respondeu: "Cheguei por acaso ao monte Gilboa, e lá estava Saul, apoiado em sua lança. Os carros de guerra e os oficiais da cavalaria estavam a ponto de alcançá-lo.

7 Quando ele se virou e me viu, chamou-me, gritando, e eu disse: ‘Estou aqui’ ".

8 "Ele me perguntou: ‘Quem é você? ’ " ‘Sou um amalequita’, respondi.

9 "Então ele me ordenou: ‘Venha aqui e mate-me! Estou na angústia da morte, mas ainda vivo’.

10 "Por isso aproximei-me dele e o matei, pois sabia que ele não sobreviveria ao ferimento. Peguei a coroa e o bracelete dele e trouxe-os para ti, meu senhor. "

11 Então Davi rasgou suas vestes; e os homens que estavam com ele fizeram o mesmo.

12 E lamentaram, chorando e jejuando até o fim da tarde, por Saul e por seu filho Jônatas, pelo exército do Senhor e pelo povo de Israel, porque muitos haviam sido mortos à espada.

13 E Davi perguntou ao jovem que lhe trouxera as notícias: "De onde você é? " E ele respondeu: "Sou filho de um estrangeiro, sou amalequita".

14 Davi lhe perguntou: "Como você não temeu levantar a mão para matar o ungido do Senhor? "

15 Então Davi chamou um dos seus soldados e disse-lhe: "Venha aqui e mate-o! " O servo o feriu, e o homem morreu.

16 Davi tinha dito ao jovem: "Você é responsável por sua própria morte. Sua boca testemunhou contra você, quando disse: ‘Matei o ungido do Senhor’ ".

17 Davi cantou este lamento sobre Saul e seu filho Jônatas,

18 e ordenou que se ensinasse aos homens de Judá este Lamento do Arco, que foi registrado no Livro de Jasar:

19 "O seu esplendor, ó Israel, está morto sobre os seus montes. Como caíram os guerreiros!

20 "Não conte isso em Gate, não o proclame nas ruas de Ascalom, para que não se alegrem as filhas dos filisteus nem exultem as filhas dos incircuncisos.

21 "Ó colinas de Gilboa, nunca mais haja orvalho nem chuva sobre vocês, nem campos que produzam trigo para as ofertas. Porque ali foi profanado o escudo dos guerreiros, o escudo de Saul, que nunca mais será polido com óleo.

22 Do sangue dos mortos, da carne dos guerreiros, o arco de Jônatas nunca recuou, a espada de Saul sempre cumpriu a sua tarefa.

23 "Saul e Jônatas, mui amados, nem na vida nem na morte foram separados. Eram mais ágeis que as águias, mais fortes que os leões.

24 "Chorem por Saul, ó filhas de Israel! Chorem aquele que as vestia de rubros ornamentos, e suas roupas enfeitava com adornos de ouro.

25 "Como caíram os guerreiros no meio da batalha! Jônatas está morto sobre os montes de Israel.

26 Como estou triste por você, Jônatas, meu irmão! Como eu lhe queria bem! Sua amizade me era mais preciosa que o amor das mulheres!

27 "Caíram os guerreiros! As armas de guerra foram destruídas! "

1 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David re verteretur a caede Amalec et maneret in Siceleg dies duos.

2 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul veste conscissa et pulvere aspersus caput; et, ut venit ad David, cecidit super faciem suam et adoravit.

3 Dixitque ad eum David: " Unde venis? ". Qui ait ad eum: " De castris Israel fugi ".

4 Et dixit ad eum David: " Quid enim factum est? Indica mihi ". Qui ait: " Fugit populus ex proelio, et multi corruentes e populo mortui sunt; sed et Saul et Ionathan filius eius interierunt ".

5 Dixitque David ad adulescentem, qui nuntiabat ei: " Unde scis quia mortuus est Saul et Ionathan filius eius? ".

6 Et ait adulescens, qui narrabat ei: " Casu veni in montem Gelboe, et Saul incumbebat super hastam suam. Porro currus et equites appropinquabant ei,

7 et conversus post tergum suum vidensque me vocavit. Cui cum respondissem: Adsum,

8 dixit mihi: "Quisnam es tu?". Et dixi ad eum: Amalecites ego sum.

9 Et locutus est mihi: "Sta super me et interfice me, quoniam tenent me angustiae, et adhuc tota anima mea in me est".

10 Stansque super eum occidi illum; sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam. Et tuli diadema, quod erat in capite eius, et armillam de brachio illius et attuli ad te dominum meum huc ".

11 Apprehendens autem David vestimenta sua scidit omnesque viri, qui erant cum eo;

12 et planxerunt et fleverunt et ieiunaverunt usque ad vesperam super Saul et super Ionathan filium eius et super populum Domini et super domum Israel, quod corruissent gladio.

13 Dixitque David ad iuvenem, qui nuntiaverat ei: " Unde es? ". Qui respondit: " Filius hominis advenae Amalecitae ego sum ".

14 Et ait ad eum David: " Quare non timuisti mittere manum tuam, ut occideres christum Domini? ".

15 Vocansque David unum de pueris ait: " Accedens irrue in eum ". Qui percussit illum, et mortuus est.

16 Et ait ad eum David: " Sanguis tuus super caput tuum; os enim tuum locutum est adversum te dicens: "Ego interfeci christum Domini" ".

17 Planxit autem David planctum huiuscemodi super Saul et super Ionathan filium eius;

18 et praecepit, ut docerent filios Iudae canticum Arcus, sicut scriptum est in libro Iusti, et ait:

19 " Incliti, o Israel, super montes tuos interfecti,quomodo ceciderunt fortes!

20 Nolite annuntiare in Gethneque annuntietis in compitis Ascalonis,ne forte laetentur filiae Philisthim,ne exsultent filiae incircumcisorum.

21 Montes Gelboe, nec ros nec pluviae veniant super vos,neque sint agri oblationum!Quia ibi abiectus est clipeus fortium,clipeus Saul, quasi non esset unctus oleo.

22 A sanguine interfectorum, ab adipe fortiumarcus Ionathan numquam rediit retrorsum,et gladius Saul non est reversus inanis.

23 Saul et Ionathan amabiles et decori in vita sua,in morte quoque non sunt divisi,aquilis velociores, leonibus fortiores.

24 Filiae Israel, super Saul flete,qui vestiebat vos coccino in deliciis, qui praebebat ornamenta aurea cultui vestro.

25 Quomodo ceciderunt fortes in proelio!Ionathan in excelsis tuis occisus est.

26 Doleo super te, frater mi Ionathan,suavis nimis mihi;mirabilis amor tuus mihisuper amorem mulierum.

27 Quomodo ceciderunt fortes,et perierunt arma bellica! ".