1 Ouçam isto vocês, todos os povos; escutem, todos os que vivem neste mundo,
2 gente do povo, homens importantes, ricos e pobres igualmente:
3 A minha boca falará com sabedoria; a meditação do meu coração trará entendimento.
4 Inclinarei os meus ouvidos a um provérbio; com a harpa exporei o meu enigma:
5 Por que deverei temer quando vierem dias maus, quando inimigos traiçoeiros me cercarem,
6 aqueles que confiam em seus bens e se gabam de suas muitas riquezas?
7 Homem algum pode redimir seu irmão ou pagar a Deus o preço de sua vida,
8 pois o resgate de uma vida não tem preço. Não há pagamento que o livre
9 para que viva para sempre e não sofra decomposição.
10 Pois todos podem ver que os sábios morrem, como perecem o tolo e o insensato e para outros deixam os seus bens.
11 Seus túmulos serão suas moradas para sempre, suas habitações de geração em geração, ainda que tenham dado seus nomes a terras.
12 O homem, mesmo que muito importante, não vive para sempre; é como os animais, que perecem.
13 Este é o destino dos que confiam em si mesmos, e dos seus seguidores, que aprovam o que eles dizem. Pausa
14 Como ovelhas, estão destinados à sepultura, e a morte lhes servirá de pastor. Pela manhã os justos triunfarão sobre eles! A aparência deles se desfará na sepultura, longe das suas gloriosas mansões.
15 Mas Deus redimirá a minha vida da sepultura e me levará para si. Pausa
16 Não se aborreça quando alguém se enriquece e aumenta o luxo de sua casa;
17 pois nada levará consigo quando morrer; não descerá com ele o seu esplendor.
18 Embora em vida ele se parabenize: "Todos o elogiam, pois você está prosperando",
19 ele se juntará aos seus antepassados, que nunca mais verão a luz.
20 O homem, mesmo que muito importante, não tem entendimento; é como os animais, que perecem.
1 Magistro chori. Filiorum Core. PSALMUS.
2 Audite haec, omnes gentes;auribus percipite, omnes, qui habitatis orbem:
3 quique humiles et viri nobiles,simul in unum dives et pauper!
4 Os meum loquetur sapientiam,et meditatio cordis mei prudentiam.
5 Inclinabo in parabolam aurem meam,aperiam in psalterio aenigma meum.
6 Cur timebo in diebus malis,cum iniquitas supplantantium circumdabit me?
7 Qui confidunt in virtute suaet in multitudine divitiarum suarum gloriantur.
8 Etenim seipsum non redimet homo;non dabit Deo propitiationem suam.
9 Nimium est pretium redemptionis animae eius:ad ultimum deficiet,
10 ut vivat usque in finem nec videat interitum.
11 Et videbit sapientes morientes;simul insipiens et stultus peribuntet relinquent alienis divitias suas.
12 Sepulcra eorum domus illorum in aeternum;tabernacula eorum in progeniem et progeniem,etsi vocaverunt nominibus suis terras suas.
13 Et homo, cum sit in honore, non permanebit;comparatus est iumentis, quae pereunt,et similis factus est illis.
14 Haec via illorum, quorum fiducia in semetipsis,et finis eorum, qui complacent in ore suo.
15 Sicut oves in inferno positi sunt,mors depascet eos;descendent praecipites ad sepulcrum,et figura eorum erit in consumptionem:infernus habitaculum eorum.
16 Verumtamen Deus redimet animam meam,de manu inferi vere suscipiet me.
17 Ne timueris, cum dives factus fuerit homo,et cum multiplicata fuerit gloria domus eius,
18 quoniam, cum interierit, non sumet omnia,neque descendet cum eo gloria eius.
19 Cum animae suae in vita ipsius benedixerit: Laudabunt te quod benefecisti tibi ",
20 tamen introibit ad progeniem patrum suorum,qui in aeternum non videbunt lumen.
21 Homo, cum in honore esset, non intellexit;comparatus est iumentis, quae pereunt,et similis factus est illis.