1 Magistro chori. Secundum " Lilium praecepti ".Miktam. David. Ad docendum.

2 Quando contra Aram Naharaim et Aram Soba egressus est,et quando Ioab reversus devicit Edom in valle Salis:duodecim milia (hominum).

3 Deus, reppulisti nos, destruxisti nos.Iratus es. Convertere ad nos!

4 Concussisti terram, confregisti eam;sana contritiones eius, quia commota est.

5 Ostendisti populo tuo dura,potasti nos vino vertiginis.

6 Dedisti metuentibus te signum,ut fugiant a facie arcus.

7 Ut liberentur dilecti tui,salvos fac dextera tua et exaudi nos.

8 Deus locutus est in sancto suo: Laetabor et partibor Sichimamet convallem Succoth metibor.

9 Meus est Galaad, et meus est Manasses,et Ephraim fortitudo capitis mei.Iuda sceptrum meum,

10 Moab olla lavacri mei.Super Idumaeam extendam calceamentum meum,super Philistaeam vociferabor ".

11 Quis adducet me in civitatem munitam?Quis deducet me usque in Idumaeam?

12 Nonne tu, Deus, qui reppulisti nos;et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

13 In Deo faciemus virtutem,et ipse conculcabit tribulantes nos.

1 Ó Deus, tu nos rejeitaste, tu nos espalhaste, tu te indignaste; oh, volta-te para nós.

2 Abalaste a terra, e a fendeste; sara as suas fendas, pois ela treme.

3 Fizeste ver ao teu povo coisas árduas; fizeste-nos beber o vinho do atordoamento.

4 Deste um estandarte aos que te temem, para o arvorarem no alto, por causa da verdade. (Selá.)

5 Para que os teus amados sejam livres, salva-nos com a tua destra, e ouve-nos;

6 Deus falou na sua santidade; eu me regozijarei, repartirei a Siquém e medirei o vale de Sucote.

7 Meu é Gileade, e meu é Manassés; Efraim é a força da minha cabeça; Judá é o meu legislador.

8 Moabe é a minha bacia de lavar; sobre Edom lançarei o meu sapato; alegra-te, ó Filístia, por minha causa.

9 Quem me conduzirá à cidade forte? Quem me guiará até Edom?

10 Não serás tu, ó Deus, que nos tinhas rejeitado? Tu, ó Deus, que não saíste com os nossos exércitos?

11 Dá-nos auxílio na angústia, porque vão é o socorro do homem.

12 Em Deus faremos proezas; porque ele é que pisará os nossos inimigos.