1 Igitur Eliu haec rursum locutus est:

2 " Numquid aequa tibi videtur tua cogitatio,ut diceres: "Iustificatio mea coram Deo"?

3 Dixisti enim: "Quid ad te?Vel quid tibi proderit, si ego peccavero?".

4 Itaque ego respondebo sermonibus tuiset amicis tuis tecum.

5 Suspice caelum et intuereet contemplare nubes quod altiores te sint.

6 Si peccaveris, quid facies ei?Et si multiplicatae fuerint iniquitates tuae, quid facies contra eum?

7 Porro si iuste egeris, quid donabis ei?Aut quid de manu tua accipiet?

8 Homini, qui similis tui est, nocebit impietas tua,et filium hominis adiuvabit iustitia tua.

9 Propter multitudinem oppressorum clamabuntet eiulabunt propter vim brachii tyrannorum,

10 sed nemo dixit: "Ubi est Deus, qui fecit me,qui dedit carmina in nocte,

11 qui docet nos super iumenta terraeet super volucres caeli erudit nos?".

12 Ibi clamabunt, et non exaudiet,propter superbiam malorum.

13 Etiam, frustra: non audiet Deus,et Omnipotens non intuebitur.

14 Omnino cum dixeris: "Non considerat",iudicium est coram illo, et exspectas eum.

15 Et nunc cum dicis: "Ira eius poenas non infert,nec ulciscitur scelus valde",

16 Iob frustra aperit os suumet absque scientia verba multiplicat ".

1 Und es hob an Elihu und sprach:

2 Achtest du das für Recht, daß du sprichst: "Ich bin gerechter denn Gott"?

3 Denn du sprichst: "Wer gilt bei dir etwas? Was hilft es, ob ich nicht sündige?"

4 Ich will dir antworten ein Wort und deinen Freunden mit dir.

5 Schaue gen Himmel und siehe; und schau an die Wolken, daß sie dir zu hoch sind.

6 Sündigst du, was kannst du ihm Schaden? Und ob deiner Missetaten viel ist, was kannst du ihm tun?

7 Und ob du gerecht seist, was kannst du ihm geben, oder was wird er von deinen Händen nehmen?

8 Einem Menschen, wie du bist, mag wohl etwas tun deine Bosheit, und einem Menschenkind deine Gerechtigkeit.

9 Man schreit, daß viel Gewalt geschieht, und ruft über den Arm der Großen;

10 aber man fragt nicht: "Wo ist Gott, mein Schöpfer, der Lobgesänge gibt in der Nacht,

11 der uns klüger macht denn das Vieh auf Erden und weiser denn die Vögel unter dem Himmel?"

12 Da schreien sie über den Hochmut der Bösen, und er wird sie nicht erhören.

13 Denn Gott wird das Eitle nicht erhören, und der Allmächtige wird es nicht ansehen.

14 Nun sprichst du gar, du wirst ihn nicht sehen. Aber es ist ein Gericht vor ihm, harre sein nur!

15 ob auch sein Zorn so bald nicht heimsucht und er sich's nicht annimmt, daß so viel Laster da sind.

16 Darum hat Hiob seinen Mund umsonst aufgesperrt und gibt stolzes Gerede vor mit Unverstand.