1 PSALMUS. Asaph.Deus deorum, Dominus, locutus estet vocavit terram a solis ortu usque ad occasum.

2 Ex Sion speciosa decore Deus illuxit,

3 Deus noster veniet et non silebit:ignis consumens est in conspectu eius,et in circuitu eius tempestas valida.

4 Advocabit caelum desursumet terram discernere populum suum:

5 " Congregate mihi sanctos meos,qui disposuerunt testamentum meum in sacrificio ".

6 Et annuntiabunt caeli iustitiam eius,quoniam Deus iudex est.

7 " Audi, populus meus, et loquar,Israel, et testificabor adversum te:Deus, Deus tuus, ego sum.

8 Non in sacrificiis tuis arguam te;holocausta enim tua in conspectu meo sunt semper.

9 Non accipiam de domo tua vitulosneque de gregibus tuis hircos.

10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum,iumentorum mille in montibus.

11 Cognovi omnia volatilia caeli;et, quod movetur in agro, meum est.

12 Si esuriero non dicam tibi;meus est enim orbis terrae et plenitudo eius.

13 Numquid manducabo carnes taurorumaut sanguinem hircorum potabo?

14 Immola Deo sacrificium laudiset redde Altissimo vota tua;

15 et invoca me in die tribulationis:eruam te, et honorificabis me ".

16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras praecepta meaet assumis testamentum meum in os tuum?

17 Tu vero odisti disciplinamet proiecisti sermones meos retrorsum.

18 Si videbas furem, currebas cum eo;et cum adulteris erat portio tua.

19 Os tuum dimittebas ad malitiam,et lingua tua concinnabat dolos.

20 Sedens adversus fratrem tuum loquebariset adversus filium matris tuae proferebas opprobrium.

21 Haec fecisti, et tacui.Existimasti quod eram tui similis.Arguam te et statuam illa contra faciem tuam.

22 Intellegite haec, qui obliviscimini Deum,ne quando rapiam, et non sit qui eripiat.

23 Qui immolabit sacrificium laudis, honorificabit me;et, qui immaculatus est in via, ostendam illi salutare Dei ".

1 Ein Psalm Asaphs. Gott, der HERR, der Mächtige, redet und ruft der Welt vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.

2 Aus Zion bricht an der schöne Glanz Gottes.

3 Unser Gott kommt und schweigt nicht. Fressend Feuer geht vor ihm her und um ihn her ist ein großes Wetter.

4 Er ruft Himmel und Erde, daß er sein Volk richte:

5 "Versammelt mir meine Heiligen, die den Bund mit mir gemacht haben beim Opfer."

6 Und die Himmel werden seine Gerechtigkeit verkündigen; denn Gott ist Richter. (Sela.)

7 "Höre, mein Volk, laß mich reden; Israel, laß mich unter dir zeugen: Ich, Gott, bin dein Gott.

8 Deines Opfers halber strafe ich dich nicht, sind doch deine Brandopfer immer vor mir.

9 Ich will nicht von deinem Hause Farren nehmen noch Böcke aus deinen Ställen.

10 Denn alle Tiere im Walde sind mein und das Vieh auf den Bergen, da sie bei tausend gehen.

11 Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und allerlei Tier auf dem Feld ist vor mir.

12 Wo mich hungerte, wollte ich dir nicht davon sagen; denn der Erdboden ist mein und alles, was darinnen ist.

13 Meinst du, daß ich Ochsenfleisch essen wolle oder Bocksblut trinken?

14 Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde

15 und rufe mich an in der Not, so will ich dich erretten, so sollst du mich preisen."

16 Aber zum Gottlosen spricht Gott: "Was verkündigst du meine Rechte und nimmst meinen Bund in deinen Mund,

17 so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?

18 Wenn du einen Dieb siehst, so läufst du mit ihm und hast Gemeinschaft mit den Ehebrechern.

19 Deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge treibt Falschheit.

20 Du sitzest und redest wider deinen Bruder; deiner Mutter Sohn verleumdest du.

21 Das tust du, und ich schweige; da meinst du, ich werde sein gleichwie du. Aber ich will dich strafen und will dir's unter Augen stellen.

22 Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht einmal hinraffe und sei kein Retter da.

23 Wer Dank opfert, der preiset mich; und da ist der Weg, daß ich ihm zeige das Heil Gottes."