23 Et appropinquans ait: " Numquid vere perdes iustum cum impio?

24 Si forte fuerint quinquaginta iusti in civitate, vere perdes et non parces loco illi propter quinquaginta iustos, si fuerint in eo?

25 Absit a te, ut rem hanc facias et occidas iustum cum impio, fiatque iustus sicut impius; absit a te. Nonne iudex universae terrae faciet iudicium? ".

26 Dixitque Dominus: " Si invenero Sodomae quinquaginta iustos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos ".

27 Respondensque Abraham ait: " Ecce coepi loqui ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.

28 Quid, si forte minus quinquaginta iustis quinque fuerint? Delebis propter quinque universam urbem? ". Et ait: " Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque ".

29 Rursumque locutus est ad eum: " Si forte inventi fuerint ibi quadraginta? ". Ait: " Non percutiam propter quadraginta ".

30 " Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, si loquar. Si forte ibi inventi fuerint triginta? ". Respondit: " Non faciam, si invenero ibi triginta ".

31 " Ecce, ait, coepi loqui ad Dominum meum. Si forte inventi fuerint ibi viginti? ". Dixit: " Non interficiam propter viginti ".

32 " Obsecro, inquit, ne irascatur Dominus meus, si loquar adhuc semel. Si forte inventi fuerint ibi decem? ". Dixit: " Non delebo propter decem ".

33 Abiit Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham; et ille reversus est in locum suum.