1 39.34 A tak odpowiedział Pan Ijobowi, i rzekł:
2 39.35 Izali ten, co wiedzie spór z Wszechmogącym, uczyć go będzie? a kto chce strofować Boga, niech na to odpowie.
3 39.36 Zatem odpowiedział Ijob Panu, i rzekł:
4 39.37 Otom ja lichy, cóż ci mam odpowiedzieć? Rękę moję włożę na usta moje.
5 39.38 Mówiłem raz i drugi, ale więcej nie odpowiem, i nic więcej nie przydam.
6 40.1 Nadto odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:
7 40.2 Przepasz teraz jako mąż biodra swe: będę cię pytał, a ty mi daj sprawę;
8 40.3 Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?
9 40.4 Izali masz ramię jako Bóg? a głosem zagrzmisz jako on?
10 40.5 Ozdóbże się teraz zacnością i dostojnością, a w chwałę i w ochędóstwo oblecz się.
11 40.6 Rozpostrzyj popędliwość gniewu twego, a patrz na każdego pysznego, i poniż go.
12 40.7 Spojrzyjże na każdego hardego a skróć go, a zetrzyj niepobożnych na miejscu ich.
13 40.8 Zakryj ich pospołu w prochu, a oblicza ich zawiąż w skrytości.
14 40.9 Tedyć i Ja przyznam, że cię może zachować prawica twoja.
15 40.10 Oto teraz słoń, któregom uczynił jako i ciebie, trawę je jako wół.
16 40.11 Oto teraz moc jego jest w biodrach jego, a siła jego w pępku brzucha jego.
17 40.12 Rusza ogonem swoim, jako chce, choć jest jako drzewo cedrowe; żyły łona jego są powikłane jako latorośli.
18 40.13 Kości jego jako trąby miedziane; gnaty jego jako drąg żelazny.
19 40.14 On jest przedniejszym z uczynków Bożych; który go uczynił, sam nań natrzeć może mieczem swoim.
20 40.15 Jemuć pastwę góry przynoszą, a wszystek zwierz polny tam igra.
21 40.16 Pod cienistem drzewem lega w skrytościach trzciny i błota.
22 40.17 Okrywają go drzewa cieniste cieniem swoim, a ogarniają go wierzby nad potokami.
23 40.18 Oto zatrzymuje strumień, że się nie spieszy; tuszy sobie, iż Jordan wypije gębą swoją.
24 40.19 Azali go kto przed oczyma jego ułapi? albo powrozy przeciągnie przez nozdrze jego?