Jó 9:1-4+ - Bíblia Online

I odpowiedział Ijob, a rzekł: 
Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem? 
Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz. 
Mądry jest sercem, i mocny siłą; któż użył pokoju, stawiwszy się mu upornie? 
On przenosi góry, a nie wiedzą ludzie, kto je podwraca w gniewie swym. 
On wzrusza ziemię z miejsca swego, a słupy jej trzęsą się. 
Gdy on zakaże słońcu, nie wschodzi; i gwiazdy pieczętuje. 
On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich. 
On sprawił wóz niebieski z gwiazd, Oryjona i Hyjady, i inne gwiazdy skryte na południe. 
On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby. 
Oto, idzieli mimo mię, nie widzę go; a przychodzili, nie baczę go. 
Oto gdy co porwie, któż go przymusi, aby przywrócił? Albo któż mu rzecze: Cóż czynisz? 
Gdyby Bóg nie odwrócił gniewu swego, upadliby przed nim pomocnicy hardzi. 
Jakoż mu ja tedy odpowiem? Jakie słowa obiorę przeciwko niemu? 
Któremu, chociażbym był sprawiedliwym, nie odpowiem; owszem się sędziemu memu upokorzę. 
Choćbym go wzywał, a onby mi się ozwał, przecię nie wierzę, aby przypuścił do uszów głos mój: 
Bo mię starł w wichrze, i rozmnożył rany moje bez przyczyny; 
Nie dopuszcza mi odetchnąć, owszem mię nasyca gorzkościami. 
Jeźli się udam do mocy, oto on najmocniejszy; a jeźli do sądu, któż mię z nim sprowadzi? 
Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże. 
Chociażbym był doskonały, przecież ja tego do siebie znać nie będę; ale dam naganę żywotowi memu. 
Jedno jest, dla czegom to mówił: że tak doskonałego, jako i niezbożnego on niszczy; 
Jeźli biczem nagle zabija, z pokuszenia niewinnych naśmiewa się; 
Ziemia podana bywa w ręce niezbożnika, oblicze sędziów jej zakrywa. A jeźliż nie on, któż tedy inny jest, co to czyni? 
Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego. 
Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru. 
Jeźli rzekę: Zapomnę narzekania mego, zaniecham gniewu swego, a posilę się: 
Tedy się lękam wszystkich boleści moich, widząc, że mię z nich nie wypuścisz. 
Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję? 
A choćbym się umywał wodami śnieżnemi, i oczyściłbym mydłem ręce moje: 
Wszakże w dole zanurzysz mię, i brzydzić się mną będą szaty moje. 
Albowiem on nie jest człowiekiem jako ja, abym mu śmiał odpowiedzieć, albo żebym z nim miał iść w prawo. 
Bo nie masz między nami rozjemcy, któryby mógł rozwieść sprawę naszę. 
Niech tylko zdejmie zemnie rózgę swoję, a strach jego niech mię nie straszy; 
Tedy będę mówił, a nie będę się go bał; bom ja nie jest taki sam u siebie. 
Jó 10