3 56.4 Któregokolwiek mię dnia strach ogarnia, ja w tobie ufam.
12 84.13 Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który ma nadzieję w tobie.
5 Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj.
2 Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.
4 Albowiem szczere jest słowo Pańskie, i wszystkie sprawy jego wierne.
5 Miłuje sąd i sprawiedliwość; pełna jest ziemia miłosierdzia Pańskiego.
6 Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.
5 Wszelka mowa Boża jest czysta; on jest tarczą tym, którzy ufają w nim.
8 A mówię wam: Wszelaki, który by mię wyznał przed ludźmi, i Syn człowieczy wyzna go przed Anioły Bożymi.
9 Ale kto by się mię zaprzał przed ludźmi, zaprę się go przed Anioły Bożymi.
10 I każdemu, kto by mówił słowo przeciwko Synowi człowieczemu, będzie mu odpuszczone: ale temu, kto by przeciwko Duchowi Świętemu bluźnił, nie będzie odpuszczone.
7 20.8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.
4 22.5 W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.
2 18.3 Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.
4 A takieć ufanie mamy przez Chrystusa ku Bogu,
5 Nie iżbyśmy byli sposobni, co myśleć sami z siebie, jako sami z siebie, ale sposobność nasza z Boga jest;
6 Który nas też uczynił sposobnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; albowiem litera zabija, ale Duch ożywia.
1 7.1 Syggajon Dawidowe, które śpiewał Panu dla słów Chusy, syna Jemini. 7.2 Panie, Boże mój! w tobie ufam; wybawże mię od wszystkich prześladowców moich, i wyzwól mię;
1 Pieśń stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.
6 Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".
7 Widzicie tedy, że ci, którzy są z wiary, ci są synami Abrahamowymi.
8 A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.
9 A tak ci, którzy są z wiary, dostępują błogosławieństwa z wiernym Abrahamem.
5 By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.
9 Azażemci nie rozkazał: Zmocnij się, i mężnie sobie poczynaj, nie lękaj się, a nie trwóż sobą, albowiem z tobą jest Pan, Bóg twój, we wszystkiem, do czegokolwiek się obrócisz?
15 Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.
10 9.11 I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
10 Kto jest między wami bojący się Pana, posłuchaj głosu sługi jego; kto jest, co chodzi w ciemnościach a nie ma światłości? ufaj w imieniu Pańskiem, a spolegaj na Bogu swoim.
7 Słysząc złe nowiny, nie boi się; stateczne serce jego ufa w Panu.
10 Albowiem przeto też pracujemy i lżeni bywamy, że nadzieję mamy w Bogu żywym, który jest zbawicielem wszystkich ludzi, a najwięcej wiernych.
8 62.9 Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.
2 Oto Bóg zbawienie moje, ufać będę, a nie ulęknę się; albowiem Pan, Bóg mój, jest mocą moją, i pieśnią moją, i zbawieniem mojem.
31 Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.
4 Miejcie nadzieję w Panu aż na wieki; boć w Panu, w Panu jest skała wieczna.
10 Wiele boleści przypada na złośnika; ale ufającego w Panu miłosierdzie ogarnie.
8 Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w człowieku.
1 Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga i w mię wierzycie.
5 Albowiemeś ty oczekiwaniem mojem, Panie! Panie! nadziejo moja od młodości mojej.
3 Człowieka spolegającego na tobie zachowywasz w pokoju, w pokoju mówię: bo w tobie ufa.
5 Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;
7 Dobry jest Pan, i posila w dzień uciśnienia, a zna tych, którzy ufają w nim;
7 Wzywam cię w dzień ucisku mego; bo mię ty wysłuchasz.