1 Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzycie w Boga i w mię wierzycie.
12 84.13 Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który ma nadzieję w tobie.
1 Pieśń stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.
2 Jako około Jeruzalemu są góry, tak Pan jest około ludu swego, od tego czasu aż i na wieki.
7 Błogosławiony mąż, który ufa w Panu, a Pan jest nadzieją jego.
8 Bo będzie jako drzewo wszczepione nad wodami, a nad strumieniem zapuszczające korzenie swoje, które nie czuje, gdy przychodzi gorącość, ale liść jego zostaje zielony, a roku suchego nie frasuje się, i nie przestaje przynosić owocu.
10 9.11 I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.
5 Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj.
6 We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieszki twoje.
4 Miejcie nadzieję w Panu aż na wieki; boć w Panu, w Panu jest skała wieczna.
1 Ten, który mieszka w ochronie Najwyższego, i w cieniu Wszechmocnego przebywać będzie;
2 Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.
3 Onci zaiste wybawi cię z sidła łowczego, i z powietrza najjadowitszego.
4 Pierzem swem okryje cię, a pod skrzydłami jego bezpiecznym będziesz; prawda jego tarczą i puklerzem.
10 56.11 Boga wysławiać będę z słowa; Pana chwalić będę z słowa jego.
11 56.12 W Bogu mam nadzieję, nie będę się bał, aby mi co miał uczynić człowiek.
2 Oto Bóg zbawienie moje, ufać będę, a nie ulęknę się; albowiem Pan, Bóg mój, jest mocą moją, i pieśnią moją, i zbawieniem mojem.
5 By snać nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go; ażeby się nieprzyjaciele moi nie rodowali, gdybym się zachwiał.
7 20.8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają; ale my na imię Pana, Boga naszego, wspominamy.
8 20.9 Onić polegli i upadli, a myśmy powstali, i ostoimy się.
8 Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w człowieku.
9 Lepiej mieć nadzieję w Panu, niżeli ufać w książętach.
3 Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.
4 Kochaj się w Panu, a dać prośby serca twego,
5 Spuść na Pana drogę twoję, a ufaj w nim, a on wszystko uczyni;
6 I wywiedzie jako światłość sprawiedliwość twoję, a sąd twój jako południe.
4 40.5 Błogosławiony człowiek, który pokłada w Panu nadzieję swoję, a nie ogląda się na hardych, ani na tych, którzy się unoszą za kłamstwem.
7 Słysząc złe nowiny, nie boi się; stateczne serce jego ufa w Panu.
14 31.15 Ale ja w tobie mam nadzieję, Panie! Rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.