1 Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.
2 Lecz kto wchodzi drzwiami, pasterzem jest owiec.
3 Temu odźwierny otwiera i owce słuchają głosu jego, a on swoich własnych owiec z imienia woła i wywodzi je.
4 A gdy wypuści owce swoje, idzie przed niemi, a owce idą za nim; bo znają głos jego.
25 Albowiemeście byli jako owce błądzące; ale teraz jesteście nawróceni do pasterza i biskupa dusz waszych.
9 Zbaw lud twój, Panie! a błogosław dziedzictwu twemu, i paś ich, i wywyższaj aż na wieki.
11 Jam jest on dobry pasterz; dobry pasterz duszę swoję kładzie za owce.
14 Jam jest on pasterz dobry i znam moje, a moje mię też znają.
15 Jako mię zna Ojciec i ja znam Ojca, i duszę moję kładę za owce.
16 A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni, i teć muszę przywieść; i głosu mego słuchać będą, a będzie jedna owczarnia i jeden pasterz.
10 Oto panujący Pan przyjdzie przeciwko mocnemu, a ramię jego panować będzie nad nim; oto zapłata jego z nim, a dzieło jego przed nim.
11 Jako pasterz trzodę swoję paść będzie; do naręcza swego zgromadzi baranki, i na łonie swem piastować je będzie, a kotne zwolna poprowadzi.
1 Psalm Dawidowy. Pan jest pasterzem moim, na niczem mi nie zejdzie.
2 Na paszach zielonych postawił mię; a do wód cichych prowadzi mię.
3 Duszę moję posila: prowadzi mię ścieszkami sprawiedliwości dla imienia swego.
4 A gdy się okaże on książę pasterzy, odniesiecie niezwiędłą koronę chwały.