1 Herra, muista, mitä meille on tapahtunut. Katso, miten meitä on häväisty.
2 Perintömaamme on joutunut vieraille, omat kotimme muukalaisille.
3 Meistä on tullut orpoja, isättömiä, äitimme ovat leskiä.
4 Meidän täytyy maksaa vedestä, jota juomme, meidän täytyy ostaa polttopuut.
5 Vainoojat ovat niskassamme. Me uuvumme, emme saa levätä.
6 Me turvasimme milloin Egyptiin, milloin Assyriaan saadaksemme leipää.
7 Isämme tekivät syntiä. Heitä ei enää ole, me saamme kantaa heidän syntiensä seuraukset.
8 Orjat hallitsevat meitä, kukaan ei vapauta meitä heidän vallastaan.
9 Henkemme kaupalla me hankimme leipämme, autiomaasta uhkaa rosvojen miekka.
10 Ihomme halkeilee kuin saviuuni, nälkä polttaa ruumistamme.
11 Naiset raiskataan Siionissa, nuoret tytöt Juudan kaupungeissa.
12 Valloittajat hirttävät ylhäiset miehemme, vanhimpiamme he halveksivat.
13 Nuoret miehet joutuvat pyörittämään jauhinkiviä, pojat kompastelevat puukuormien alla.
14 Vanhimmat eivät enää kokoonnu kaupunginportille, nuoret miehet eivät näppäile soittimia.
15 Sydämestämme on ilo kuollut, tanssimme on vaihtunut suruksi.
16 Seppele on pudonnut päästämme. Voi meitä, paljon olemme tehneet syntiä!
17 Olemme itkeneet silmämme sokeiksi, sydämemme on sairas.
18 Siionin vuori on jäänyt autioksi, sakaalit siellä juoksentelevat.
19 Sinä, Herra, hallitset ikuisesti, sinun valtaistuimesi pysyy polvesta polveen.
20 Miksi sinä tyystin unohdat meidät, miksi hylkäät ainiaaksi?
21 Herra, anna meidän palata luoksesi, niin me palaamme. Uudista päivämme entiselleen.
22 Totisesti, sinä olet hylännyt meidät, ankara on sinun vihasi!
1 Lembra-te, Senhor, do que nos tem sucedido; considera, e olha para o nosso opróbrio.
2 A nossa herdade passou a estranhos, e as nossas casas a forasteiros.
3 órfãos somos sem pai, nossas mães são como viuvas.
4 A nossa água por dinheiro a bebemos, por preço vem a nossa lenha.
5 Os nossos perseguidores estão sobre os nossos pescoços; estamos cansados, e não temos descanso.
6 Aos egípcios e aos assírios estendemos as mãos, para nos fartarmos de pão.
7 Nossos pais pecaram, e já não existem; e nós levamos as suas iniqüidades.
8 Escravos dominam sobre nós; ninguém há que nos arranque da sua mão.
9 Com perigo de nossas vidas obtemos o nosso pão, por causa da espada do deserto.
10 Nossa pele está abraseada como um forno, por causa do ardor da fome.
11 Forçaram as mulheres em Sião, as virgens nas cidades de Judá.
12 Príncipes foram enforcados pelas mãos deles; as faces dos anciãos não foram respeitadas.
13 Mancebos levaram a mó; meninos tropeçaram sob fardos de lenha.
14 Os velhos já não se assentam nas portas, os mancebos já não cantam.
15 Cessou o gozo de nosso coração; converteu-se em lamentação a nossa dança.
16 Caiu a coroa da nossa cabeça; ai de nós. porque pecamos.
17 Portanto desmaiou o nosso coração; por isso se escureceram os nossos olhos.
18 Pelo monte de Sião, que está assolado, andam os chacais.
19 Tu, Senhor, permaneces eternamente; e o teu trono subsiste de geração em geração.
20 Por que te esquecerias de nós para sempre, por que nos desampararias por tanto tempo?
21 Converte-nos a ti, Senhor, e seremos convertidos; renova os nossos dias como dantes;
22 se é que não nos tens de todo rejeitado, se é que não estás sobremaneira irado contra nos.