1 Sävyisä vastaus taltuttaa kiukun, loukkaava sana nostaa vihan.

2 Viisaiden sanat ovat tiedon mauste, tyhmän suu syytää tyhmyyksiä.

3 Herran katse yltää kaikkialle, sen alla ovat sekä hyvät että pahat.

4 Lohduttava puhe antaa elämänrohkeutta, petollinen sana murtaa mielen.

5 Tyhmä väheksyy isänsä opetusta, viisas se, joka nuhteita kuulee.

6 Oikeamielisen talosta ei rikkaus lopu, jumalattomalta varat häviävät.

7 Viisaan sanat levittävät tietoa, tyhmän ajatukset harhailevat.

8 Jumalattoman uhria Herra kammoksuu, vilpittömän rukous on hänelle otollinen.

9 Jumalattoman vaellusta Herra kammoksuu, vanhurskauteen pyrkivää hän rakastaa.

10 Kovan kurituksen saa, joka poikkeaa tieltä, joka nuhteita väheksyy, päätyy tuhoon.

11 Herra näkee tuonelan syvyyksiin asti, saati sitten ihmisten sydämiin!

12 Itserakas ei moitetta siedä, omahyväinen ei mene viisaiden luo.

13 Iloinen sydän kaunistaa kasvot, ahdistus murtaa mielen.

14 Järkevä ihminen tavoittelee tietoa, houkalle maistuu vain järjettömyys.

15 Köyhälle jokainen päivä on paha, mutta valoisa mieli tekee arjesta juhlan.

16 Parempi köyhyys ja Herran pelko kuin suuret varat ja rauhattomuus.

17 Parempi vihannesvati ja ystävien seura kuin syöttöhärkä ja vihaiset katseet.

18 Kiivas mies panee alulle riidan, pitkämielinen riidan lopettaa.

19 Laiskan tie on piikkipensaikko, kunnon mies kulkee raivattua tietä.

20 Viisas poika on isänsä ilo, tomppeli halveksii äitiään.

21 Järjetön saa ilonsa hulluudesta, järkevä kulkee tietänsä suoraan.

22 Jos harkinta puuttuu, hanke kaatuu, jos on neuvonantajia, se onnistuu.

23 Mikä ilo, kun löytyy sattuva vastaus, oikea sana oikeaan aikaan!

24 Viisas kulkee ylöspäin elämän tietä, hän välttää tuonelaan viettävän tien.

25 Ylpeältä Herra hävittää talon, mutta lesken maat hän suojelee.

26 Pahantekijän juonia Herra kammoksuu, lempeät sanat ovat hänelle mieleen.

27 Ahneus vie talon tuhoon. Joka lahjukset torjuu, se menestyy.

28 Oikeamielinen malttaa, ennen kuin vastaa, jumalattoman suu syytää pahuutta.

29 Herra on kaukana jumalattomista, mutta vanhurskaiden rukouksen hän kuulee.

30 Ystävällinen katse ilahduttaa mielen, iloinen uutinen virkistää ruumiin.

31 Joka ottaa nuhteet opikseen, saa sijan viisaiden joukossa.

32 Joka torjuu moitteet, pilaa elämänsä, joka nuhteita kuulee, hankkii ymmärrystä.

33 Herran pelko on viisauden koulu, kunnian tie käy nöyryyden kautta.

1 A resposta branda desvia o furor, mas a palavra dura suscita a ira.

2 A língua dos sábios destila o conhecimento; porém a boca dos tolos derrama a estultícia.

3 Os olhos do Senhor estão em todo lugar, vigiando os maus e os bons.

4 Uma língua suave é árvore de vida; mas a língua perversa quebranta o espírito.

5 O insensato despreza a correção e seu pai; mas o que atende à admoestação prudentemente se haverá.

6 Na casa do justo há um grande tesouro; mas nos lucros do ímpio há perturbação.

7 Os lábios dos sábios difundem conhecimento; mas não o faz o coração dos tolos.

8 O sacrifício dos ímpios é abominável ao Senhor; mas a oração dos retos lhe é agradável.

9 O caminho do ímpio é abominável ao Senhor; mas ele ama ao que segue a justiça.

10 Há disciplina severa para o que abandona a vereda; e o que aborrece a repreensão morrerá.

11 O Seol e o Abadom estão abertos perante o Senhor; quanto mais o coração dos filhos dos homens!

12 O escarnecedor não gosta daquele que o repreende; não irá ter com os sábios.

13 O coração alegre aformoseia o rosto; mas pela dor do coração o espírito se abate.

14 O coração do inteligente busca o conhecimento; mas a boca dos tolos se apascenta de estultícia.

15 Todos os dias do aflito são maus; mas o coração contente tem um banquete contínuo.

16 Melhor é o pouco com o temor do Senhor, do que um grande tesouro, e com ele a inquietação.

17 Melhor é um prato de hortaliça, onde há amor, do que o boi gordo, e com ele o ódio.

18 O homem iracundo suscita contendas; mas o longânimo apazigua a luta.

19 O caminho do preguiçoso é como a sebe de espinhos; porém a vereda dos justos é uma estrada real.

20 O filho sábio alegra a seu pai; mas o homem insensato despreza a sua mãe.

21 A estultícia é alegria para o insensato; mas o homem de entendimento anda retamente.

22 Onde não há conselho, frustram-se os projetos; mas com a multidão de conselheiros se estabelecem.

23 O homem alegra-se em dar uma resposta adequada; e a palavra a seu tempo quão boa é!

24 Para o sábio o caminho da vida é para cima, a fim de que ele se desvie do Seol que é em baixo.

25 O Senhor desarraiga a casa dos soberbos, mas estabelece a herança da viúva.

26 Os desígnios dos maus são abominação para o Senhor; mas as palavras dos limpos lhe são aprazíveis.

27 O que se dá à cobiça perturba a sua própria casa; mas o que aborrece a peita viverá.

28 O coração do justo medita no que há de responder; mas a boca dos ímpios derrama coisas más.

29 Longe está o Senhor dos ímpios, mas ouve a oração dos justos.

30 A luz dos olhos alegra o coração, e boas-novas engordam os ossos.

31 O ouvido que escuta a advertência da vida terá a sua morada entre os sábios.

32 Quem rejeita a correção menospreza a sua alma; mas aquele que escuta a advertência adquire entendimento.

33 O temor do Senhor é a instrução da sabedoria; e adiante da honra vai a humildade.