1 Eristäytyvä ihminen katsoo vain itseensä -- riita on valmis, jos häntä neuvot.

2 Moukka ei yritäkään ymmärtää, silti hän tahtoo mielipiteensä julki.

3 Jumalattomuutta seuraa halveksunta, häpeän mukana tulee pilkka.

4 Syvä kuin meri on harkittu puhe, virraksi paisuu viisauden lähde.

5 Ei ole oikein pitää syyllisen puolta ja sortaa syytöntä oikeudessa.

6 Riita on lähellä, kun tyhmä puhuu, hän kärttää itselleen selkäsaunaa.

7 Oma suu on tyhmän tuho, omat sanat punovat hänelle ansan.

8 Makealta maistuvat panettelijan puheet, ne painuvat syvälle sisimpään.

9 Joka hoitaa työnsä veltosti, on vahingontekijän veli.

10 Herran nimi on vahva torni, hurskas rientää sinne ja saa turvan.

11 Omaisuus on rikkaalle vahva varustus, kuin korkea muuri -- niin hän luulee.

12 Ylpeys vie ihmisen perikatoon, kunnian tie käy nöyryyden kautta.

13 Joka vastaa, ennen kuin on kuunnellut loppuun, saa osakseen häpeän ja tyhmyrin maineen.

14 Rohkeus auttaa kestämään sairaudenkin, mutta kuka jaksaa elää, jos rohkeus pettää?

15 Ymmärtäväinen tavoittelee tietoa, viisaan korva on aina sille avoin.

16 Lahja avaa ovet antajalleen, vie hänet mahtimiesten luo.

17 Oikeudessa ensiksi puhuva on oikeassa -- kunnes vastapuoli panee hänet koetteelle.

18 Arpa riidat asettaa, ratkaisee väkevienkin välit.

19 Loukattu veli on kuin linnoitettu kaupunki, riidat ovat kuin linnanportin salvat.

20 Puheesi mukaan saat purtavaa, sanoistasi riippuu, mitä saat niellä.

21 Kielen varassa on elämä ja kuolema -- niin kuin kieltä vaalit, niin korjaat hedelmää.

22 Onnen löytää, joka vaimon löytää, hän on päässyt Herran suosioon.

23 Köyhä pyytää nöyrästi, rikas vastaa tylysti.

24 Paljon ystäviä -- vähän ystävyyttä, tosi ystävä on enemmän kuin veli.

1 Aquele que vive isolado busca seu próprio desejo; insurge-se contra a verdadeira sabedoria.

2 O tolo não toma prazer no entendimento, mas tão somente em revelar a sua opinião.

3 Quando vem o ímpio, vem também o desprezo; e com a desonra vem o opróbrio.

4 Águas profundas são as palavras da boca do homem; e a fonte da sabedoria é um ribeiro que corre.

5 Não é bom ter respeito à pessoa do ímpio, nem privar o justo do seu direito.

6 Os lábios do tolo entram em contendas, e a sua boca clama por açoites.

7 A boca do tolo é a sua própria destruição, e os seus lábios um laço para a sua alma.

8 As palavras do difamador são como bocados doces, que penetram até o íntimo das entranhas.

9 Aquele que é remisso na sua obra é irmão do que é destruidor.

10 Torre forte é o nome do Senhor; para ela corre o justo, e está seguro.

11 Os bens do rico são a sua cidade forte, e como um muro alto na sua imaginação.

12 Antes da ruína eleva-se o coração do homem; e adiante da honra vai a humildade.

13 Responder antes de ouvir, é estultícia e vergonha.

14 O espírito do homem o sustentará na sua enfermidade; mas ao espírito abatido quem o levantará?

15 O coração do entendido adquire conhecimento; e o ouvido dos sábios busca conhecimento;

16 O presente do homem alarga-lhe o caminho, e leva-o à presença dos grandes.

17 O que primeiro começa o seu pleito parece justo; até que vem o outro e o examina.

18 A sorte faz cessar os pleitos, e decide entre os poderosos.

19 um irmão ajudado pelo irmão é como uma cidade fortificada; é forte como os ferrolhos dum castelo.

20 O homem se fartará do fruto da sua boca; dos renovos dos seus lábios se fartará.

21 A morte e a vida estão no poder da língua; e aquele que a ama comerá do seu fruto.

22 Quem encontra uma esposa acha uma coisa boa; e alcança o favor do Senhor.

23 O pobre fala com rogos; mas o rico responde com durezas.

24 O homem que tem muitos amigos, tem-nos para a sua ruína; mas há um amigo que é mais chegado do que um irmão.