1 Väärää vaakaa Herra vihaa, oikea punnus on hänelle mieleen.

2 Missä on ylpeys, sinne tulee häpeä, nöyrien kumppani on viisaus.

3 Kunnon miestä ohjaa rehellisyys, omaan vilppiinsä kavala kaatuu.

4 Rikkaus ei vihan päivänä auta, mutta oikeamielisyys pelastaa kuolemasta.

5 Nuhteettomuus tasoittaa hurskaiden tien, jumalaton sortuu pahuuteensa.

6 Rehti elämä on rehellisen pelastus, himot ovat petturin paula.

7 Kuolemaan katkeaa jumalattoman toivo, pahantekijän odotus raukeaa tyhjiin.

8 Hurskas pelastuu ahdingosta, jumalaton joutuu hänen sijaansa.

9 Rienaajan puhe on toisille turmioksi, mutta tieto pelastaa oikeamieliset.

10 Hurskaan onni on kaupungin ilo, jumalattoman tuho on riemun aihe.

11 Vilpittömien menestys rakentaa kaupungin, jumalattomien puheet repivät sen maahan.

12 Tyhmä se, joka toisia pilkkaa, ymmärtäväinen pysyy vaiti.

13 Juorukellolta salaisuus karkaa, uskotulla ystävällä se on tallessa.

14 Johtoa vailla kansa kulkee tuhoon, neuvonantajien viisaus tuo menestyksen.

15 Pahoin käy sen, joka vierasta takaa, huolilta välttyy, joka kädenlyöntiä karttaa.

16 Naiselle tuo kauneus kunniaa, miehelle voima rikkautta.

17 Joka toisia auttaa, sitä autetaan, öykkäri vahingoittaa itseään.

18 Jumalattoman voitto on pettävää. Joka vanhurskautta kylvää, saa pysyvän palkan.

19 Oikeamielinen tavoittaa elämän. Joka pahaa etsii, etsii kuolemaa.

20 Väärämielistä Herra kammoksuu, nuhteetonta hän rakastaa.

21 Totisesti, paha ei rankaisua vältä, mutta vanhurskaan suku pelastuu.

22 Kultarengas sian kärsässä: kaunis nainen vailla ymmärrystä.

23 Hyvien toiveista koituu hyvää, pahojen halusta versoo vihaa.

24 Antelias antaa ja rikastuu yhä, saituri kitsastelee ja köyhtyy.

25 Joka toisia ruokkii, syö itse kyllin, joka tarjoaa vettä, saa itse juoda.

26 Joka aittansa sulkee, sitä kansa kiroaa, jonka vilja on kaupan, sitä kiitetään.

27 Joka etsii hyvää, löytää onnen, joka pahaan pyrkii, sen pahoin käy.

28 Tuhoon kulkee, joka rikkauteensa turvaa, mutta hurskaat ovat kuin vihannat lehvät.

29 Taivasalle jää, joka ei talostaan piittaa, viisaan orjaksi tyhmyri päätyy.

30 Hurskaudesta kasvaa elämän puu, viisaan sanat otetaan vastaan.

31 Hurskas saa palkkansa jo maan päällä, saati sitten jumalaton ja syntinen.

1 La bilancia falsa è un abominio per l’Eterno, ma il peso giusto gli è grato.

2 Venuta la superbia, viene anche l’ignominia; ma la sapienza è con gli umili.

3 L’integrità degli uomini retti li guida, ma la perversità dei perfidi è la loro rovina.

4 Le ricchezze non servono a nulla nel giorno dell’ira, ma la giustizia salva da morte.

5 La giustizia dell’uomo integro gli appiana la via, ma l’empio cade per la sua empietà.

6 La giustizia degli uomini retti li libera, ma i perfidi restan presi nella loro propria malizia.

7 Quando un empio muore, la sua speranza perisce, e l’aspettazione degl’iniqui e annientata.

8 Il giusto è tratto fuor dalla distretta, e l’empio ne prende il posto.

9 Con la sua bocca l’ipocrita rovina il suo prossimo, ma i giusti sono liberati dalla loro perspicacia.

10 Quando i giusti prosperano, la città gioisce; ma quando periscono gli empi son gridi di giubilo.

11 Per la benedizione degli uomini retti la città è esaltata, ma è sovvertita dalla bocca degli empi.

12 Chi sprezza il prossimo è privo di senno, ma l’uomo accorto tace.

13 Chi va sparlando svela i segreti, ma chi ha lo spirito leale tien celata la cosa.

14 Quando manca una savia direzione il popolo cade; nel gran numero de’ consiglieri sta la salvezza.

15 Chi si fa mallevadore d’un altro ne soffre danno, ma chi odia la mallevadoria è sicuro.

16 La donna graziosa ottiene la gloria, e gli uomini forti ottengon la ricchezza.

17 L’uomo benigno fa del bene a se stesso, ma il crudele tortura la sua propria carne.

18 L’empio fa un’opera fallace, ma chi semina giustizia ha una ricompensa sicura.

19 Così la giustizia mena alla vita, ma chi va dietro al male s’incammina alla morte.

20 I perversi di cuore sono un abominio per l’Eterno, ma gl’integri nella loro condotta gli sono graditi.

21 No, certo, il malvagio non rimarrà impunito, ma la progenie dei giusti scamperà.

22 Una donna bella, ma senza giudizio, è un anello d’oro nel grifo d’un porco.

23 Il desiderio dei giusti è il bene soltanto, ma la prospettiva degli empi e l’ira.

24 C’è chi spande liberalmente e diventa più ricco, e c’è chi risparmia più del dovere e non fa che impoverire.

25 L’anima benefica sarà nell’abbondanza, e chi annaffia sarà egli pure annaffiato.

26 Chi detiene il grano è maledetto dal popolo, ma la benedizione è sul capo di chi lo vende.

27 Chi procaccia il bene s’attira benevolenza, ma chi cerca il male, male gl’incoglierà.

28 Chi confida nelle sue ricchezze cadrà, ma i giusti rinverdiranno a guisa di fronde.

29 Chi getta lo scompiglio in casa sua erediterà vento, e lo stolto sarà lo schiavo di chi ha il cuor savio.

30 Il frutto del giusto è un albero di vita, e il savio fa conquista d’anime.

31 Ecco, il giusto riceve la sua retribuzione sulla terra, quanto più l’empio e il peccatore!