1 Silloin Herra vastasi Jobille tuulispäästä ja sanoi:

3 Vyötä nyt kupeesi kuin mies; minä kysyn sinulta, opeta sinä minua.

4 Missä olit silloin, kun minä maan perustin? Ilmoita se, jos ymmärryksesi riittää.

5 Kuka on määrännyt sen mitat-tottapa sen tiedät-tahi kuka on vetänyt mittanuoran sen ylitse?

6 Mihin upotettiin sen perustukset, tahi kuka laski sen kulmakiven,

7 kun aamutähdet kaikki iloitsivat ja kaikki Jumalan pojat riemuitsivat?

8 Ja kuka sulki ovilla meren, kun se puhkesi ja kohdusta lähti,

9 kun minä panin sille pilven vaatteeksi ja synkeyden kapaloksi,

10 kun minä rakensin sille rajani, asetin sille teljet ja ovet

11 ja sanoin: 'Tähän asti saat tulla, mutta edemmäksi et; tässä täytyy sinun ylväiden aaltojesi asettua'?

12 Oletko eläissäsi käskenyt päivän koittaa tahi osoittanut aamuruskolle paikkansa,

13 että se tarttuisi maan liepeisiin ja pudistaisi jumalattomat siitä pois?

14 Silloin se muuttuu niinkuin savi sinetin alla, ja kaikki tulee kuin vaatetettuna esille;

15 jumalattomilta riistetään heidän valonsa, ja kohonnut käsivarsi murskataan.

16 Oletko astunut alas meren lähdesuonille asti ja kulkenut syvyyden kuilut?

17 Ovatko kuoleman portit sinulle paljastuneet, oletko nähnyt pimeyden portit?

18 Käsitätkö, kuinka avara maa on? Ilmoita se, jos kaiken tämän tiedät.

19 Mikä on tie sinne, kussa asuu valo, ja missä on pimeyden asuinsija,

20 että saattaisit sen alueellensa ja tuntisit polut sen majalle?

21 Kaiketi sen tiedät, sillä synnyithän jo silloin, ja onhan päiviesi luku ylen suuri!

22 Oletko käynyt lumen varastohuoneissa, ja oletko nähnyt rakeiden varastot,

23 jotka minä olen säästänyt ahdingon ajaksi, sodan ja taistelun päiväksi?

24 Mitä tietä jakaantuu valo ja itätuuli leviää yli maan?

25 Kuka on avannut kuurnan sadekuurolle ja ukkospilvelle tien,

26 niin että sataa maahan, joka on asumaton, erämaahan, jossa ei ihmistä ole,

27 niin että autio erämaa saa kylläksensä ja maa kasvaa vihannan ruohon?

28 Onko sateella isää, tahi kuka on synnyttänyt kastepisarat?

29 Kenen kohdusta on jää tullut, ja kuka on synnyttänyt taivaan härmän?

30 Vesi tiivistyy kuin kiveksi, ja syvyyden pinta sulkeutuu kiinni.

31 Taidatko solmita Otavan siteet tahi irroittaa kahleista Kalevanmiekan?

32 Voitko tuoda esiin eläinradan tähdet aikanansa ja johdattaa Seulaset lapsinensa?

33 Tunnetko taivaan lait, tahi sinäkö säädät, miten se maata vallitsee?

34 Taidatko korottaa äänesi pilviin ja saada vesitulvan peittämään itsesi?

35 Taidatko lähettää salamat menemään, niin että sanovat sinulle: 'Katso, tässä olemme'?

36 Kuka on pannut viisautta pilvenlonkiin, tahi kuka antoi pilvenhattaroille ymmärrystä?

37 Kuka on niin viisas, että laskee pilvien luvun, kuka kaataa tyhjiksi taivaan leilit,

40 (H39:2) kun ne kyyristyvät luolissansa ja ovat väijyksissä tiheikössä?

41 (H39:3) Kuka hankkii ravinnon kaarneelle, kun sen poikaset huutavat Jumalan puoleen ja lentelevät sinne tänne ruokaa vailla?

1 Depois disto o Senhor respondeu a Jó de um redemoinho, dizendo:

2 Quem é este que escurece o conselho com palavras sem conhecimento?

3 Agora cinge os teus lombos, como homem; e perguntar-te-ei, e tu me ensinarás.

4 Onde estavas tu, quando eu fundava a terra? Faze-mo saber, se tens inteligência.

5 Quem lhe pôs as medidas, se é que o sabes? Ou quem estendeu sobre ela o cordel?

6 Sobre que estão fundadas as suas bases, ou quem assentou a sua pedra de esquina,

7 Quando as estrelas da alva juntas alegremente cantavam, e todos os filhos de Deus jubilavam?

8 Ou quem encerrou o mar com portas, quando este rompeu e saiu da madre;

9 Quando eu pus as nuvens por sua vestidura, e a escuridão por faixa?

10 Quando eu lhe tracei limites, e lhe pus portas e ferrolhos,

11 E disse: Até aqui virás, e não mais adiante, e aqui se parará o orgulho das tuas ondas?

12 Ou desde os teus dias deste ordem à madrugada, ou mostraste à alva o seu lugar;

13 Para que pegasse nas extremidades da terra, e os ímpios fossem sacudidos dela;

14 E se transformasse como o barro sob o selo, e se pusessem como vestidos;

15 E dos ímpios se desvie a sua luz, e o braço altivo se quebrante;

16 Ou entraste tu até às origens do mar, ou passeaste no mais profundo do abismo?

17 Ou descobriram-se-te as portas da morte, ou viste as portas da sombra da morte?

18 Ou com o teu entendimento chegaste às larguras da terra? Faze-mo saber, se sabes tudo isto.

19 Onde está o caminho onde mora a luz? E, quanto às trevas, onde está o seu lugar;

20 Para que as tragas aos seus limites, e para que saibas as veredas da sua casa?

21 Decerto tu o sabes, porque já então eras nascido, e por ser grande o número dos teus dias!

22 Ou entraste tu até aos tesouros da neve, e viste os tesouros da saraiva,

23 Que eu retenho até ao tempo da angústia, até ao dia da peleja e da guerra?

24 Onde está o caminho em que se reparte a luz, e se espalha o vento oriental sobre a terra?

25 Quem abriu para a inundação um leito, e um caminho para os relâmpagos dos trovões,

26 Para chover sobre a terra, onde não há ninguém, e no deserto, em que não há homem;

27 Para fartar a terra deserta e assolada, e para fazer crescer os renovos da erva?

28 A chuva porventura tem pai? Ou quem gerou as gotas do orvalho?

29 De que ventre procedeu o gelo? E quem gerou a geada do céu?

30 Como debaixo de pedra as águas se endurecem, e a superfície do abismo se congela.

31 Ou poderás tu ajuntar as delícias do Sete-Estrelo ou soltar os cordéis do Órion?

32 Ou produzir as constelações a seu tempo, e guiar a Ursa com seus filhos?

33 Sabes tu as ordenanças dos céus, ou podes estabelecer o domínio deles sobre a terra?

34 Ou podes levantar a tua voz até às nuvens, para que a abundância das águas te cubra?

35 Ou mandarás aos raios para que saiam, e te digam: Eis-nos aqui?

36 Quem pôs a sabedoria no íntimo, ou quem deu à mente o entendimento?

37 Quem numerará as nuvens com sabedoria? Ou os odres dos céus, quem os esvaziará,

38 Quando se funde o pó numa massa, e se apegam os torrões uns aos outros?

39 Porventura caçarás tu presa para a leoa, ou saciarás a fome dos filhos dos leões,

40 Quando se agacham nos covis, e estão à espreita nas covas?

41 Quem prepara aos corvos o seu alimento, quando os seus filhotes gritam a Deus e andam vagueando, por não terem o que comer?